Mijn omgeving wilt mij helpen, maar ik wil geen hulp!
Daar sta je dan! Je hebt een eetstoornis en langzaam zie je iedereen van je wegglijden. Je voelt dat het niet goed gaat met je en je weet van jezelf dat je enorm met eten rommelt. Iedereen wilt je helpen, jij blijft volhouden dat er geen probleem is. Wat nu? In dit artikel geven wij tips hoe je met een dergelijke situatie om kunt gaan en wat je kunt doen met familie en vrienden die graag willen helpen, terwijl jij dat helemaal niet ziet zitten.
Geef het de tijd
Toegeven aan jezelf dat je een eetprobleem hebt is een van de grootste stappen in het proces naar beter worden. Toegeven aan de ander is dus nog veel moeilijker. Vaak weet de ander al lang dat het niet goed gaat, maar wil jij dit niet toegeven, omdat jij vindt dat het goed met jou moet gaan. Het eetprobleem is langzaam in jou genesteld en het loslaten en toegeven is dus ook een langdurig proces. Laat in deze periode vooral zien dat je best hulp wilt, maar dat je tijd nodig hebt.
Stel jezelf kwetsbaar op
Mensen met een eetstoornis leggen de lat voor zichzelf heel erg hoog. Perfectionisme, faalangst, het gevoel 'niet goed genoeg te zijn' is iets wat je bij alle mensen die worstelen met een eetstoornis terug ziet. Mensen met eetstoornissen denken eigenlijk altijd dat de ander veel beter is dan zijzelf. Door je eigen onzekerheden en kwetsbaarheden te tonen, zul je dit ook terug krijgen van een ander. Vraag jou omgeving het voorbeeld te zijn en zich ook kwetsbaar op te stellen. Dit maakt het toegeven dat er een 'probleem' is velen malen makkelijker voor jou. We hebben tenslotte allemaal wel iets op ons bordje liggen waar we onzeker over zijn.
Ga samen de confrontatie liefdevol aan
Laat zien dat je de hulp ziet als een teken van liefde en niet van bemoeienis, hoe moeilijk dat ook is. Vertel de ander dat het inderdaad niet zo goed met je gaat. Het woord eetstoornis hoef je niet persé te noemen, wel kun je zeggen: "Ik ben soms heel erg onzeker en niet zo blij meer de laatste tijd. Ik rommel met eten (te veel, te weinig of te onregelmatig). Ik ervaar veel spanning in sommige gebieden in mijn leven" (school, studie, in mijn vriendschappen etc)" + "Ik ben wat terug getrokken de laatste tijd en ik maak me druk om mijn uiterlijk".
Deel je verhaal en kom niet met een oplossing
Vraag je ouders (familie en vrienden) om te luisteren, niet om te oordelen of veroordelen of met oplossingen te komen. Daar ben je vaak nog helemaal nog niet klaar voor. Je wilt begrepen worden en vind het fijn dat anderen naar je luisteren. De stap voor jou om te vertellen dat het niet goed gaat, is al groot genoeg. Als je omgeving aandringt om hulp te nemen van de huisarts, psycholoog of van een eetstoornis kliniek en jij wilt dit (nog) niet, geef dan aan dat je zelf ook graag hulp wilt en nog even tijd nodig hebt om zelf aan het idee te wennen. Het is een grote stap om hulp te nemen, dat weten wij als geen ander.
Een eetstoornis draait niet alleen om eten
Vaak denken buitenstaanders dat een eetstoornis alleen om eten en gewicht draait. Niets is minder waar. Het niet eten of te veel eten is een uitingsvorm. Ga het gesprek dus vooral ook niet aan over het eten. Richt het gesprek vooral op te vertellen waar je onzeker over bent en waar je over piekert of mee worstelt. Vertel wat jij nodig hebt om je weer beter te voelen: een luisterend oor (géén oplossing opdringen), vertrouwen, liefde, knuffels, een wandeling maken, positief motiveren, stabiliteit en een rustige fijne inspirerende omgeving, samen leuke dingen ondernemen).
