Pers & Media

ISA Power in het nieuws

• Oprichter ISA Power - Isabelle Plasmeijer te gast bij Radio 3 FM

• Coach ISA Power - Sofie Loots te gast bij Jeroen PAUW - VARA 1

• Isabelle Plasmeijer over Pro-ana websites bij NOS - Nederland 3

• Lees het interview met Isabelle Plasmeijer in het Brabants Dagblad

• Oprichter ISA Power - interview Isabelle Plasmeijer bij TVBoschtion

• Recensie over Isabelle Plasmeijer haar boeken in LEF MAGAZINE

Voorlichting

Naast het coachen en begeleiden van mensen met eetstoornissen geeft ISA Power ook voorlichting aan ouders, workshops, lezingen op scholen en organiseert gave events.  Alle coaches van ISA Power weten waarover zij praten. Oprichter Isabelle Plasmeijer, leed zelf ruim vier jaar lang aan anorexia en boulimia. Het begon heel onschuldig met diëten, meer sporten, terwijl ze van nature al heel slank was. Door professionele hulp en een onvoorwaardelijk geloof in haar zelf heeft Isabelle haar eetstoornis verslagen. Vanuit deze ervaring begeleiden zij en de mensen in haar team anderen om hun eetstoornis ook te overwinnen

Wat je moeten weten over eetstoornissen!

In Nederland krijgen ieder jaar zo'n 3400 mensen een eetstoornis. Culturele en sociaal-economische factoren spelen een rol bij de ontwikkeling van eetstoornissen. Of je nu arm of rijk bent, gestudeerd hebt of niet, een eetstoornis kan iedereen overkomen. Het komt voor in alle culturen en alle lagen van de bevolking. Volgens de Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa (2013) hebben 23.000 Nederlanders Boulimia Nervosa (BN), 6000 mensen Anorexia Nervosa (AN) en ongeveer 160.000 mensen een Binge Eating Disorder (BED). Wanneer het moeilijk vast te stellen is wat de eetstoornis precies is, wordt het ook wel ‘niet anders omschreven’ (NAO) genoemd. Als je meerdere behandelingen achter de rug hebt, waarin het ‘tot op heden’ niet gelukt is de eetstoornis te verslaan en je langer dan 7 jaar eet gestoord gedrag vertoont dan word je een LES'ser, zoals de naam al zegt een ‘langdurige eetstoornis’ (LES). 

Doordat mensen zich schamen en hun eetstoornis vaak geheim willen houden komen zij vaak met andere klachten bij de huisarts terecht, waardoor het extra moeilijk is een juist beeld van het exact aantal mensen te verkrijgen die het werkelijk hebben. Het zijn er dus ongetwijfeld veel meer dan dat wij denken!

RADIO INTERVIEWS

TELEVISIE INTERVIEWS

Moet er een verbod komen op de Pro-ana websites? 

Het Franse parlement heeft een wet aangenomen die het aanzetten tot extreem vermageren strafbaar stelt. De Franse justitie kan websites die dat doen nu opdracht geven om dit soort aansporingen weg te halen. Doen ze dat niet, dan kan een jaar gevangenisstraf worden opgelegd of een boete van maximaal 10.000 euro. In Nederland zijn deze pro-anorexia, of kortweg pro-ana, sites niet verboden. De meeste waarschuwen bezoekers wel dat ze een site betreden waarop mensen worden aangespoord om veel af te vallen, maar zo'n waarschuwing is niet verplicht. Hoe denkt oprichter van ISA Power hierover?

20 kilo eraf

Isabelle Plasmeijer is een ex-anorexiapatiënt. Als tiener was ze al bezig met afvallen, maar op haar drieëntwintigste ging het echt mis. Ze viel in korte tijd 20 kilo af en woog uiteindelijk nog maar 45 kilo.

Het is een vreselijke stoornis met een grote kans op overlijden.

Isabelle Plasmeijer: De kiem daarvoor werd gelegd tijdens een verblijf in Zuid-Afrika. Afrikanen vonden haar daar met 53 kilo maar mager, dus ging ze meer eten. Ze kreeg complimenten vanwege haar volle borsten en billen toen ze een half jaar later vertrok. "Maar bij thuiskomst noemde ze me juist een dikkerdje", zegt Isabelle. Ze schreef drie boeken over eetstoornissen en helpt nu anorexiapatiënten. "Het is een vreselijke stoornis met een grote kans op overlijden. Het kan heel lang duren voordat je ervan af bent."

Zou er ook in Nederland ook een verbod op deze sites moeten komen?

Volgens onderzoeker Anouk Keizer van de Universiteit Utrecht zou het niet veel uithalen. "Sites en social media zijn niet de oorzaak van een eetstoornis", zegt ze. Een verbod kan helpen om mensen niet op ideeën te brengen. "Maar veel beter is goede informatie over gezond eten en de gevaren van ondergewicht."

Isabelle is ook niet overtuigd: "Het kan helpen, want mensen die er gevoelig voor zijn worden geprikkeld door dit soort sites. Aan de andere kant zijn die mensen op zoek naar een bevestiging van wat ze al denken. Dat zullen ze ook wel ergens anders vinden", zegt ze. Isabelle denkt ook niet dat de waarschuwingen die nu op sites staan helpen. "Op pakjes sigaretten staan ook waarschuwingen en kijk eens hoe goed dat helpt..."

Scarlet Hemkes (Proud2Bme) ziet ook nog een ander probleem: "Veel meisjes spreken perfect Engels. Een landelijk verbod op pro-ana sites heeft daarom weinig zin. Dan gaan ze gewoon op zoek naar buitenlandse sites."

Door: Thomas - Journalist NOS  - bekijk het volledige artikel op de website van de NOS - klik hier

Zou een verbod op de Pro-ana websites helpen om anorexia en boulimia tegen te gaan? 

Staatssecretaris Martin van Rijn gaat in navolging van de Franse regering onderzoeken of er een verbod kan komen op zogenaamde 'Pro-ana'-sites. Over het nut en de haalbaarheid van zo’n verbod, en andere maatregelen tegen de ziekte anorexia nervosa, sprak Jeroen Pauw met ex-anorexiapatiënten Sofie Loots (coach van het ISA Power team), Sharon Gesthuizen (schrijver van het boek 'Mager jaren'), Eric Furth (directeur van Centrum Eetstoornissen Ursula) en Natascha van Weezel (SP kamerlid) spreken over het verbod op de pro ana websites, wat onlangs in Frankrijk is doorgevoerd. Zou het in Nederland ook helpen? De meningen zijn hierover verdeeld. 

HEB JIJ LEF? 

Isabelle Plasmeijer - oprichter van ISA Power,
staat vermeld in LEF Magazine.

"Zelfhulp bij eetstoornissen!
Isabelle Plasmeijer is eetstoornis coach en ervaringsdeskundige.
Ze schreef twee zelfhulp boeken, zowel voor de eetverslaafde zelf (Wanneer kap jij ermee?) als voor de omgeving (De Wolf in Schaapskleren). In 'Wanneer kap jij ermee?' stelt ze de lezer belangrijke levensvragen die achter de eetstoornis schuilen en geeft ze praktische oefeningen om deze te doorbreken. Het werkboek voor de omgeving geeft o.a antwoorden op vragen als 'wat moet ik doen als mijn dochter niet wilt eten?' en 'hoe houd ik het zelf vol?' Beide boeken zijn een aardige ondersteuning naast de professionele hulp."
-  Redactie LEF Magazine

'In Afrika vonden ze me mooi, hier noemden ze me dikkerdje'

Ervaringsdeskundige Isabelle Plasmeijer vindt sommige klinieken voor eetstoornissen nog té conservatief. Er moet meer aandacht komen voor het achterliggende probleem. 

Pas toen ze al een jaar lang niet meer menstrueerde en het zure maagsap elke keer dat ze overgaf haar tandglazuur en de wand van de slokdarm, neus en mondholte aantastte, viel bij Isabella Plasmeijer het kwartje. Ze had een eetprobleem. Haar moeder sloot haar - na een verblijf van acht maanden in Amerika - huilend in de armen. "Ik ben bijna 1.70 meter en woog nog zo'n 45 kilo", zegt ze voorzichtig. "Ik was 25, helemaal op en schaamde me vreselijk." 

Plasmeijer groeide op in Haaren en volgde het middelbaar onderwijs op het Maurick College in Vught. Op haar zestiende had ze al afslankpillen in huis, gekocht via internet. "Maar pas later nam mijn eetprobleem destructieve vormen aan", vertelt ze openhartig. 

Vanwege haar studie toerisme was Plasmeijer veel op reis. Ze liep onder meer stage in Engeland en Kaapstad. Bij aankomst vonden de Afrikanen haar met 53 kilo mager, maar toen ze een half jaar later twaalf kilo zwaarder vertrok kreeg ze complimenten vanwege haar volle borsten en billen. "Maar bij thuiskomst noemde ze me een dikkerdje", schetst Plasmeijer de tegenstellingen in schoonheidsidealen in de wereld. "Ik besloot af te vallen. Eerst skipte ik alles met suiker, later at ik alleen nog groente en fruit. Vreetbuien lagen op de loer. Mijn anorexia werd boulimia. Ik durfde op mijn eigen verjaardagsfeest niets meer te eten, ik gaf bloed over en realiseerde me dat ik het veel te ver had laten komen." 

Met behulp van een doktor, psycholoog, diëtist en een zelfhulpgroep kwam Plasmeijer er weer bovenop. Ze staat sterker in het leven dan ooit. Is coach en probeert met haar kennis en ervaring ook anderen te helpen. Ze schreef twee boeken. 

Er zijn al zoveel boeken over eetstoornissen. Wat is er zo bijzonder aan jouw boeken? 

"Ik heb een boek geschreven voor mensen met een eetstoornis (Wanneer kap jij ermee?) én een boek voor de omgeving (De wolf in schaapskleren). Mijn boeken gaan niet over eten. Het zijn zelfhulpboeken. Denk-, doe- en werkboeken. Ik ga vooral in op de emoties die bij een eetstoornis komen kijken. Door me kwetsbaar op te stellen en te vertellen over mijn eigen ervaringen en die van anderen, voorzien van een tikkeltje zelfspot en humor, wil ik het taboe van eetstoornissen doorbreken. De boeken bieden concrete tips. Van alle psychische ziekten gaan de meeste mensen dood aan een eetstoornis. Ze overlijden enerzijds door de lichamelijke gevolgen, anderzijds plegen mensen zelfmoord omdat ze ernstig depressief zij. De eetstoornis is een echte wolf in schaapskleren." 

Vind je dat zorgverlening bij eetstoornissen tekort schiet? 

Ik vind inderdaad dat sommige klinieken nog te veel aan symptoombestrijding doen, té conservatief zijn. Soms kan het natuurlijk niet anders en moet iemand eerst aankomen om aan de psychische problemen te werken, maar over het algemeen richten ze zich te veel op eten en op gezond gewicht komen. Een eetstoornis is een psychisch probleem en heeft vrijwel altijd een onderliggende oorzaak. Bij mij was bijvoorbeeld liefdesverdriet de rode draad. Ik had moeite met deze emoties om te gaan. Overgeven, je gal spuwen lucht op en werkt verslavend maar is natuurlijk een heel slechte manier om je emoties te reguleren. Er zou meer aandacht geschonken moeten worden aan de achterliggende oorzaak van het eetprobleem. Met mijn boeken wil ik het behandelverhaal rondom eetstoornissen nieuw leven inblazen." 

Waarom specifiek een boek voor familie of vrienden van iemand met een eetstoornis? 

"Het is voor ouders verschrikkelijk als je zoon of dochter stopt met eten en ze hun kind dreigen te verliezen. Gevoelens van machteloosheid, boosheid, liefde, schuldgevoel en schaamte wisselen elkaar af. Ik probeer ze te helpen door ze in mijn boek rechtstreeks aan te spreken op hun eigen rol. Door middel van rollenspellen geef ik aan hoe ze hun kind serieus kunnen nemen, maar wel zelf aan het denken kunnen zetten zonder daarbij in de schoenen van de hulpverlener te stappen. In mijn boeken zijn theorieën van bekende deskundigen samengeweven. Het zijn boeken met tools die ik ook toepas bij mijn trainingen." 

Vond je het niet moeilijk om zoveel van jezelf prijs te geven in je boeken? 

"Nu niet meer. Toen ik 23 was durfde ik mijn ervaringen niet eens in mijn dagboek te schrijven. Ik vond het al verschrikkelijk om deel te nemen aan praatgroepen. Ik heb geleerd mijn eigen ego en angsten opzij te zetten. Ik heb het boven mezelf geplaatst. Ik geef inmiddels workshops, trainingen en lezingen. Mijn ziekte is mijn bedrijf geworden. Ik heb er een fulltime job aan en het heeft enorm bijgedragen aan mijn zelfvertrouwen." 

Hoe kijk je nu terug op een toch nare periode in je leven? 

Het klinkt misschien raar maar ik zie mijn eetprobleem als een groot cadeau. Het heeft me zó gepusht in mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik was ooit een bleu meisje maar sta nu onwijs sterk in het leven en zit lekker in mijn vel. Tijdens mijn werk kom ik vrouwen van zestig tegen die amper voor zichzelf op durven komen. Mensen met een eetstoornis, het treft zowel mannen als vrouwen, zijn vaak lieve zorgzame mensen die het vooral anderen naar de zin willen maken. Moeite hebben met grenzen stellen en emoties inslikken. Ik heb de sleutel om te veranderen in handen en het is mijn missie om die sleutel anderen aan te reiken." 

Tot slot, wat wil je mensen met een eetstoornis meegeven? 

"De eerste stap naar verandering is bewustwording. Je moet leren weer van jezelf en je lichaam te houden. Jezelf te laten zien zoals je bent. Dromen en doelen stellen en daarbij moeilijkheden leren om te zetten in mogelijkheden. Ik probeer mijn cliënten duidelijk te maken je aantrekt wat je uitstraalt. Ik besef dat je met een boek alleen, niet van een eetstoornis af komt. Maar ik denk dat ze zeker een inspiratie kunnen zijn."

Door Miranda van Houtum - Journalist Brabants Dagblad

TELEVISIE INTERVIEW

Jan Willem van TVBoschtion vraagt tijdens het programma 'In Gesprek Met' aan Isabelle Plasmeijer hoe zij haar eetstoornis overwonnen heeft en waarom het zo lastig is om er vanaf te komen. 

Isabelle: "Mijn eetstoornis is mijn geschenk, het heeft met gevormd en gemaakt tot de persoon die ik vandaag de dag ben. Ik ben wie ik ben door mijn eetstoornis én daar ben ik trots op!"

Bekijk hieronder het hele interview wat Isabelle had in de uitzending van TVBoschtion

(KR)EET OM VERANDERING

Deze mini - documentaire - gemaakt door studenten van het Gerrit van der Veen College uit Amsterdam - laat vanuit drie perspectieven zijn wat een eetstoornis is. Een psycholoog op het gebied van eetstoornissen komt aan bod, Isabelle Plasmeijer (coach & ervaringsdeskundige) en iemand die aan anorexia lijdt. Erg interessant!