Eet jezelf gelukkig, mooi en vitaal!

eet jezelf gelukkig - www.isapower.nl

Wat je eet ben je zelf!

Omdat je lichaam je beste vriend(in) is en je langste reisgenoot zal zijn hier op aarde ben je eigenlijk wel verplicht er heel goed voor te zorgen. 

En ook al zie je jouw lichaam misschien nog niet als je beste vriend(in), dat is helemaal geen probleem. Jij mag naar jezelf en je lichaam kijken zoals jij dat wilt, die vrijheid heb jij! Desondanks gaan wij je uitdagen om anders naar jezelf en je lichaam te leren kijken. Daarom hebben we 10 tips voor jou verzameld. We schrijven eigenlijk nooit over eten, ook komen we niet met voedingstips en dat hebben we bewust gedaan. Omdat een eetstoornis helemaal niet over eten gaat én toch ook weer wel. Lees snel verder, je komt er van zelf achter wat we bedoelen met de titel van dit Blog.

Nog voordat jij je relatie met eten kan herstellen moet je eerst de relatie met jezelf herstellen. Dus wees een eerlijk en oprecht naar jezelf, zoals je ook bent naar anderen. Plato, een wijze filosoof zei ooit: “Wat je eet ben jezelf”. Het komt eigenlijk op het volgende neer: “Eet je weinig dan komt er weinig energie uit, eet je rommel dan komt er rommel uit, eet je teveel dan word je moe en loom, eet je alleen maar wortels dan word je oranje en eet je alleen maar komkommer dan ga je eruit zien als een komkommer: lang en mager.”

Wanneer je gevarieerd en dingen met veel voedingstoffen eet, dan ga jij je energieker en gelukkiger voelen en ga je er ook levenslustiger en mooier uitzien”. De vraag is dus “Wat wil jij?”

Wij werken samen met een van de beste voedingsexperts in Nederland op het gebied van vitaliteit en energie: Eliane van Beukering is vitaliteitsexpert, coach, trainer & spreker. We zijn dan ook blij dat Eliane dit Blog voor ons wilde schrijven. De ‘10 weetjes over eten’ moet je zeker weten én niet vergeten.

Mocht je deze ‘weetjes’ uit willen printen en thuis in je keuken of ergens anders willen ophangen, klik hier en print ze meteen uit. 

Het is namelijk belangrijk dat jij jezelf conditioneert naar succes én dat betekent dat jij jezelf elke dag moet herinneren aan je doelen en dromen. Deze weetjes gaan je daarbij helpen.

1. Een kleurrijk bord zorgt voor een kleurrijk leven.

Ons lichaam heeft voedingsstoffen nodig, dat weet iedereen. In een auto zonder benzine kun je ook niet rijden. Voedingsstoffen zijn stoffen die het lichaam gebruikt om te functioneren. Teveel of te weinig eten kan desastreuze gevolgen hebben op lichaam en geest. Er is een vuistregel. Eet gevarieerd, wissel af en zorg voor een kleurrijk geheel op je bord. Een kleurrijk bord zorgt voor een kleurrijk leven. De variatie van voeding is super belangrijk om alle soorten vitamines en mineralen binnen te krijgen.

2. Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd is van de dag!

Misschien ken je de uitspraak “Ontbijt als een Koning”, dat betekent dat het ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag is en dat je mag eten zoals een Koning dat zou doen. Zorg ervoor dat je lichaam vooral ’s ochtends niets tekort komt. Een gezond ontbijt geeft het lichaam een hoop energie en het helpt het lichaam met het wegwerken van gif- en afvalstoffen. Door je lichaam lekker aan het werk te zetten stimuleer je ook je stofwisseling en is jouw lichaam klaar om in actie te komen. Verder is gebleken dat het geheugen beter functioneert wanneer je hebt ontbeten. Je kunt je beter concentreren en je kunt dingen beter onthouden.

3. Vet is goed en je wordt er niet dik van!

Dat je van vet dik wordt is een leugen! Vet fungeert als energiebron en is een bouwstof voor cel bestanddelen. Vet zorgt voor de opname en transport van vitaminen. Vet is een warmte-isolator en beschermd kwetsbare organen. Zelfs je hersenen bestaan voor 80% uit vet, deze hebben vetten nodig! Vetten zijn heel belangrijk voor een gezond leven. Wij zijn zo bang gemaakt voor vet, dat veel mensen het zo min mogelijk eten of proberen te vermijden. Er wordt namelijk gezegd dat we dik worden van vet, dat we er hart- en vaatziekten van krijgen en dat het ons cholesterol verhoogt en daardoor ons leven verkort. Maar tussen 'gezond vet en ongezond vet` ligt een wereld van verschil. Gezonde vetten zorgen voor een gezond en stabiel gewicht, dat we een lekker verzadigd gevoel hebben, dat we ons fit en energiek voelen en dat onze bloedvaten gezond blijven. En misschien nog wel het allerbelangrijkste is dat ons humeur en ons gevoel en onze stemming positief zijn. Teveel om op te noemen eigenlijk want al onze lichaamsfuncties zijn primair afhankelijk van gezond vet. Gezonde vetten zitten in avocado, zalm, makreel, noten, zaden, kokosolie, olijfolie en nog veel meer …. 

4. Niet alle suikers zijn slecht voor je

Misschien heb je angst om suiker te eten of koekjes of andere producten met suiker erin? Er is nogal een onderscheid tussen verschillende soorten suikers. De meest bekende is natuurlijk de witte kristal suiker. Deze kun je inderdaad het beste vermijden want suiker werkt verslavend. Door suiker te eten, wil je lichaam telkens opnieuw suiker, terwijl je ook andere gezonde dingen moet eten. Ook de ‘gezonde’ suiker vervangers kun je ook het beste met mate nemen. De beste suikers vind je terug in fruit, maar dan wel de hele vrucht. De vezels in de vrucht zorgen er namelijk voor dat de suikers minder snel worden opgenomen dan wanneer je vruchtensuiker in de vorm van fructose neemt. Dit zorgt ervoor dat de energie uit suiker langzaam vrij komt.

5. Van eten word je mooier!

Wetenschappelijke onderzoeken tonen aan dat het eten van de juiste voedingsmiddelen, in de juiste hoeveelheden en in de juiste combinatie, zichtbaar bijdragen aan een mooier uiterlijk. Deze voedingsmiddelen worden ook wel ‘beautyfood’ genoemd. Voor een mooi uiterlijk zijn vooral gekleurde groenten (rood, geel, oranje, paars) van essentieel belang. Met ‘beautyfood’ bedoelen wij dus voedingsstoffen (zoals vitaminen, mineralen) en voeding waarvan bewezen is dat ze bijdragen aan een mooie huid, glanzend haar, sterkere tanden of nagels.  Deze voedingsmiddelen kun je gewoon bij de supermarkt of op de markt kopen. Bijvoorbeeld yoghurt, zalm en groenten en fruit. Beautyfood beschermt en verbetert de huid, het haar en de nagels van binnen uit. Daarnaast kan beautyfood het ontstaan van rimpels helpen vertragen. 

6. Voeding geeft je energie!

Eten is energie en gezonde voeding geeft goede energie. Open deur natuurlijk! Dit is door velen bewezen en door velen ervaren. Het levert ons de stoffen die zorgen dat onze motor goed werkt en niet vervuild raakt. Vooral plantaardige voeding levert energierijke brandstof vanwege de vele vitaminen en mineralen. Onderhoud je lichaam goed door het innemen van goede vetten en laat processen optimaal verlopen met samengestelde koolhydraten, vezels en de nodige vitamines en mineralen. Zelfs wie op een gezonde manier wilt afvallen moet zorgen dat zij goed gegeten heeft. Daardoor houd jij het vol én schaad je jouw lichaam niet.

7. Eet jezelf gelukkig!

Ja je leest het goed, je kunt jezelf gelukkig eten, maar dan moet je wel de juiste dingen eten met de juiste voedingstoffen. Chocolade staat met stip op 1 voor vele mensen. En het is geen fabeltje. Pure chocolade verbetert de bloedsomloop naar de hersenen en versterkt de concentratie, dit komt door de natuurlijke cafeïne die in chocolade aanwezig is. Hierdoor voel je je energieker en levendig! Je moet alleen niet gaan overdrijven want je hebt maar een paar gram pure chocola nodig voor dit effect. Echter niet alleen chocolade zorgt voor een gelukkig gevoel, eigenlijk alles wat moeder natuur voor ons heeft gemaakt. Het is logisch dat dingen die voorverpakt zijn of in een blik zitten en tot 2020 goed zijn minder goed voor je zijn. Dat klinkt logisch toch? Je kunt jezelf gelukkig eten en gezond zijn is namelijk één van de belangrijkste voorwaarden om gelukkig te zijn. Daarnaast kan je jezelf gelukkig eten door bewust voeding te kiezen die stoffen in de hersenen beïnvloedt. En weet je nog wat je hersenen nodig hebben? Juist ja, goede vetten en oliën.

8. Eten houd je jong en vitaal!

Herken jij de signalen van je lichaam? Weet jij wanneer je trek hebt of vol zit? Wat voor jouw lichaam gezond is, is iets wat lichaam zelf laat zien. Door goed naar je lichaam te luisteren ontdek je je eigen handleiding. Ben je moe ga je liggen! Heb je koppijn dan drink je water! Knort je maag dan moet je eten en zit je vol dan stop je met eten! Er zijn verschillende signalen van je lichaam die vertellen dat iets niet goed gaat. Denk aan huidklachten (aandoeningen die je laten zien dat er ergens iets niet optimaal verloopt), dof breekbaar haar (lichaam is uit balans en mist vitamines), menstruatie is weg (ondergewicht of stress), stress en opgejaagd gevoel en/of hartkloppingen (teveel cortisol wat de opname van vitamines afremt in je dunne darm), slechte tong of blaasjes op je tong (leverklachten), gebitsproblemen (je lichaam heeft ergens moeite mee), spijsvertering een opgeblazen gevoel of last van obstipatie (je voeding aanpassen).

9. Mindfulness eten!

Met aandacht eten is heel belangrijk. Een onderdeel hiervan is goed kauwen, want dit zorgt er voor dat je er meer voedingstoffen uit kan halen. Enzymen in je mond beginnen al met opnemen en verteren van het voedsel, voordat je die hebt doorgeslikt. Het advies is om minstens 30 keer op een hap te kauwen (meer is niet nodig). Je ontlast zo je maag en darmen, die het werk dat in de mond al is gedaan, niet meer over hoeven te doen. Die energie hou je dus over voor andere dingen!

10. Waarom zijn deze weetjes belangrijk voor je?

Zodat kunnen genieten van eten weer een feestje kan zijn! Zorg goed voor je lichaam. Je lichaam houd namelijk ontzettend veel van. Als jij gevallen bent en je knie is stuk of je bloed, zorgt je lichaam er binnen ‘no-time’ weer voor dat jouw wond heelt. Als je hoofdpijn hebt dan verteld je lichaam dat je rustig aan moet doen en wordt ze moe . Als je slaapt blijft zij voor je ademen en als je iets breekt dan heelt zij je botbreuk. Je lichaam doet er alles aan om jou in leven te houden. Ze houdt zo veel van je, dat moet wel ware liefde zijn, niet dan? Als laatste heb ik een vraag voor je: Wat kun jij nu terug doen als eerbetoon aan jouw lichaam?

Welke van de 10 weetjes ga jij toepassen vandaag? Vergeet niet dat moed ook een deugd is, net zoals zelfliefde. Ik wens je veel zelfliefde toe en vergeet de tips niet uit te printen en thuis ergens op te hangen. 


Eliane van Beukeringen

Eliane van Beukeringen

Mocht je een gesprek met Eliane van Beukering in willen plannen voor jezelf of voor het hele gezin dan kan dat. Eliane geeft workshops en personal training op het gebied van voeding en vitaliteit en houdt zich sinds 2005 bezig met de vitaliteit van vrouwen. Voeding speelt zo'n belangrijke rol in het krijgen en houden van vitaliteit dat Eliane zich verdiept heeft in deze materie door de opleiding natuurvoedingsadviseur te volgen. 

Eliane helpt je graag verder om een gezond en vitaal leven te krijgen en kijkt uit naar je reactie. Bekijk alvast haar website www.femergy.nl of stuur haar een e-mail info@femergy.nl

Vond je dit artikel waardevol laat dan een comment achter in het veld hieronder. We stellen jouw feedback zeer op prijs. Mocht je tips of ideeën hebben voor het volgende Blog laat het ons dan ook weten. Misschien is er wel een onderwerp waar jij iets meer over wilt weten of misschien worstel je wel met iets en weet je niet wat je moet doen! E-mail je ideeën en vragen naar info@isapower.nl

Ik heb er schijt aan! – Wat maakt het uit wat ze denken?

Geschreven door Isabelle

Wat maken we ons graag druk over wat anderen van ons denken. Herken je dat bij jezelf? We hebben het nodig dat anderen ons accepteren en waarderen, want pas dan kunnen we onszelf accepteren en waarderen. Daardoor doen we soms rare dingen, om erbij te horen, om maar niet gepest en uitgekotst te worden. Soms zeggen we en doen we dingen die we eigenlijk helemaal niet zouden willen zeggen of doen, maar we doen het toch om maar geen rare blikken te krijgen uit angst om afgewezen te worden.

Het is tijd om ermee op te houden én om onszelf niet langer voor de gek te houden. Stel dat jij nu op de middelbare school zit, of in een werksituatie, waar dergelijke systemen en patronen voorkomen, hoe doorbreek je dan dit systeem? En hoe verlos jij jezelf van de gedachten en het gevoel om er maar bij te 'moeten' en willen horen. In dit Blog vertel ik er alles over, maar hoe dan ook "Ik heb er schijt aan wat jij van mijn Blog vindt!" 

Terugblikken naar mijn middelbare schooltijd een interessante gewaarwording. Onlangs bracht ik een bezoekje aan mijn middelbare school, waar ik 4 jaar rondgehuppeld heb met een beugeltje in mijn mond. Oja, ik had ook een buitenboordbeugel, maar die droeg ik nooit op school, alleen als ik thuis was en niemand mij zou kunnen uitlachen. En natuurlijk had ik ook jeugdpuistjes, maar gelukkig had ik 'Maybeline' en 'L'oreal' om die puistjes te camoufleren "because I am worth it"!   

De shock

Mijn terugkomst op de middelbare school was fijn en tegelijkertijd ook een shock. Ik besefte pas hoe klein en beklemmend een omgeving is als je er een tijdje uit bent geweest. Bijna iedereen zag er hetzelfde uit en bijna iedereen kwam onzeker over. 

Vroeger waren er kliekjes en ieder groepje had zijn eigen stijl, en leefde volgens hun eigen regels, die ze samen hadden gecreëerd. De 'kakkers' stonden vroeger bij de hoofdingang hun sigaretten te roken. De meiden rookte dunne 'Davidoff' sigaretjes en de jongens Marlboro. De 'nerds' hadden geen tijd om te roken, zij aten braaf hun zelf gesmeerde boterhammetjes binnen aan tafel op, de 'alternatievelingen' hingen buiten onder de overkapping of tegen het hek, en de 'skaters' met hun geverfde haren rookte geen sigaretten, maar draaide van tabak hun eigen 'shag'. Ikzelf was net een kameleon: ik probeerde overal bij te horen. Soms nam ik een Davidoff sigaretje en soms nam ik al proestend 'hijsjes' van een zelf gedraaid zware shag 'Havana'. 

De overlevingsstrategie

Toen ik daar na al die jaren weer rondliep besefte ik mij dat de systemen na al die jaren onveranderd waren gebleven. De stoere jongens en meiden stonden nog steeds bij de hoofdingang. Ik besefte mij ook dat de middelbare school, en waarschijnlijk de pubertijd in het algemeen, ons vroeg in het leven 'leert' om ons druk te maken over wat anderen van ons vinden. Het is een soort overlevingsstrategie. Je moet wel geaccepteerd worden, want anders kunnen het nog eens een paar hele zware jaren worden. Niet geaccepteerd worden zou betekenen dat je buiten de groep zou vallen én dat is bijna net zo erg als dood gaan.

Dus slim als we zijn, passen we ons aan. Dat is wat we doen, om maar geaccepteerd te worden. Om niet op te vallen en afgewezen te worden of om juist in de smaak te vallen bij onze schoolgenoten.

Die patronen die we onszelf hebben aangeleerd nemen we mee ons volwassen leven in. Terwijl het dan bijna geen functie meer heeft, want dan word je opeens met willekeurige mensen van dezelfde leeftijd op een klus of project gezet. Opeens werkt de kakker samen met de nerd die hij vroeger op het schoolplein uitlachte. En opeens is die 'nerd' de baas, omdat hij een ingenieuze uitvinding heeft gedaan en een groot en winstgevend bedrijf runt.

Het mooie aan volwassen worden is dat je mensen kan kiezen die beter bij je passen. Daardoor ga je veel meer mensen tegenkomen die je nemen zoals je bent. Mensen met dezelfde interesses, normen en waarden. Mensen waarbij jij jezelf kunt zijn. Grote kans dat de kakker en de nerd alsnog beste vrienden worden! ;-)

Het is tijd om er nog méér schijt aan te hebben!

Wanneer we ons druk maken over wat anderen van ons denken dan houden we onszelf klein. En jij wilt vast niet heel je leven een kabouter blijven?

Diep van binnen wil ieder mens zichzelf ontwikkelen, groeien en bloeien. Maar als jij je continu aanpast aan anderen zul je nooit groeien en de top bereiken. Dat kan alleen als je echt jezelf durft te zijn! De echte vraag luidt dan ook: hoe graag wil jij jezelf zijn en groeien en bloeien?

Je kunt alleen jezelf zijn als je leert om schijt te hebben aan de mening van anderen. Ben jij benieuwd hoe je dat voor elkaar kan krijgen? Hieronder staan 4 tips om te leren groeien en bloeien en er lekker schijt aan te hebben. Ben je er klaar voor?

Tip 1. Schijt: Het is mijn leven!

Mensen mogen zelf weten wat ze van je vinden of wat ze van je verwachten. Dat wil echter niet zeggen dat jij je daar iets van moet aantrekken. Hun mening over jou zegt (vaak) niets over jou, het zegt alleen iets over hoe zij de wereld zien en over hun eigen normen en waarden.

Het is belangrijk dat jij bepaalt hoe jij je leven leeft. Jouw leven is voorbij voordat je het weet, en je wilt het niet toch niet alleen de wensen van andere mensen vervullen? Je wilt het toch ook vullen met jouw dromen, wensen en doelen?

Mensen zullen altijd blijven praten achter je rug om, ze zullen altijd blijven zeuren en klagen. Wat je ook doet. Onthoud dat hun opmerkingen niets zeggen over jou, het zegt alleen iets over hoe hun de wereld zien, dus probeer gemene opmerkingen van  je af te laten glijden. Accepteer het, en doe vervolgens wat je wilt doen. Als jij leeft volgens je eigen overtuigingen, dan zullen de mensen in je omgeving vanzelf bijdraaien en zich aanpassen. En zo niet, dan niet. "Schijt aan" zeg jij dan. Dat voelt lekker toch?

Tip 2. Schijt: Dat is jouw probleem!

Mensen vinden het heerlijk om problemen te veroorzaken. En heel veel mensen vinden het nog heerlijker om andermans problemen over te nemen. Want als je aan een andermans problemen denkt dan hoef je niet aan die van jezelf te denken. Ook lekker makkelijk hé!?

Natuurlijk help je jouw vrienden graag met hun problemen. Maar besef jij je dat het altijd hun problemen zijn en blijven? Je kunt ze steunen zo goed als je kunt, maar je steunt niemand door wakker te liggen van hun problemen. Dat er één iemand zich zorgen maakt en buikpijn heeft om iets, is er al één te veel toch?

Probeer andermans problemen van je af te laten glijden. Een van de dingen die ik in mijn leven heb geleerd is dat ik andere mensen niet gelukkig kan maken. Ik kan mensen helpen en ik kan een goed en inspirerend voorbeeld zijn, maar uiteindelijk moeten zij zelf hun eigen pad bewandelen en jij de jouwe. Gun en geef anderen de tijd en ruimte om hun eigen pad te ontdekken. Jij kunt niemand redden, alleen jezelf!

Tip 3. Schijt: Ik ben lekker egoïstisch! 

Zodra de mensen in je omgeving merken dat jij toch wel doet waar je zelf zin in hebt, gaan ze zich minder druk maken. Ze zullen meer bewondering voor je krijgen en minder proberen te vertellen wat je moet doen. Mijn motto: "Gezond egoïsme siert de mens!"

En zodra jij meer ‘schijt' hebt aan de mening van anderen wordt het steeds makkelijker. Je begint te merken hoe vrij je eigenlijk bent. Je zult merken dat er een verschil bestaat tussen anderen 'pleasen' en behagen en liefdevol en met een tikkeltje 'egoïsme' je eigen weg volgen.

Sterker nog, door je eigen pad te bewandelen heb je de mensen in je omgeving uiteindelijk veel meer te bieden. Simpelweg omdat je sneller groeit en omdat je een interessanter, wijzer en liefdevoller mens bent. Wie wil dat nu niet zijn?

Tip 4. Schijt: Mijn geweldig nieuwe motto!

Steeds als je merkt dat je je druk maakt over wat anderen van je denken kun jij dit motto voor jezelf gebruiken. Elke keer als het gevoel bekruipt van "Wat zullen zij...... Wat denkt hij dan..... Wat moet zij wel niet vinden als......."   dan zet jij je nieuwe motto in!

Voorbeeld: “Ik zou in m’n eentje een kopje koffie kunnen drinken in dat café, maar misschien vinden mensen dat wel raar". Schijt, ik ga lekker koffie drinken in m’n eentje! “Zal ik bij mijn Amsterdamse goed gebekte buurman klagen over de stinkende vuilniszakken in de algemene gang?" Ik wil toch geen zeurpiet zijn… Schijt, ik wil gewoon dat die rottende en stikkende zakken weg zijn, anders dump ik ze in zijn tuin. Dan vindt hij me maar een zeurpiet of een zeikwijf, dan moet hij zijn zooi maar opruimen. 

Schijt is zo'n bevrijdend motto. Gebruik het zodra je merkt dat je je druk maakt over problemen die niet de jouwe zijn, of als je onzeker bent over jezelf en je lichaam. Je zult merken hoe lekker vrij je je voelt wanneer je schijt roept!

Heb jij ook een mooi en leuk schijt moment? Deel jou ervaring dan hieronder in het 'comment' vakje. Vond je dit artikel waardevol? Laat dan een reactie achter en bekijk het filmpje waarin Lizzy Tardy en ik vrouwen op straat vroegen wat vrouwen van zichzelf vonden.

Ben jij in balans?

Wat een gekke vraag eigenlijk: ben jij in balans? Wees gerust, ik ga het uitleggen want je kunt deze vraag natuurlijk op verschillende manieren interpreteren. Ik ga je allereerst een paar vragen stellen. Heb je na een drukke dag ook weleens last van een opgejaagd gevoel, spanning, buikpijn, hoofdpijn, een stijve nek, een vastzittende schouder of last van een pijnlijke rug of arm?

Dat hebben toch heel veel mensen denk jij nu misschien, maar vraag jij je weleens af waar de klachten vandaan komen? Als je heel de dag scheef of krom hebt gezeten op een stoel dan is het vrij logisch dat je lichaam protesteert, maar veel lichamelijke klachten ontstaan ook omdat we lichamelijk een geestelijk uit balans zijn. Dit merk je wanneer je lichaam protesteert als iets haar niet zint. Je merkt het terwijl je aan het hardlopen bent, maar je benen nog verzuurd zijn van het 10 km rondje hardlopen van de vorige dag. Je merkt het ook als je iets aan het doen bent terwijl je gedachten ergens anders zijn. Oftewel, de twee reisgenoten zijn niet samen op reis, maar apart. Herken je dit bij jezelf? Wanneer zijn jullie voor het laatst samen op reis gegaan?

Hoe is het nu eigenlijk met jouw gedachten? Waar denk je nu aan?

Ben jij een piekeraar? Gaan deze pieker gedachten soms ook gepaard met lichamelijke sensaties zoals zweetoksels, rugpijn, hoofdpijn, buikpijn, angst, hartkloppingen, maag problemen, droge huid, stoelgang- en ademhalingsproblemen?

"Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren"

Vaak is de oorzaak te herleiden naar die voortdurende spanning, veroorzaakt door angst of ontevredenheid, emotionele problemen en dagelijkse zorgen. Dit verzwakt niet alleen het zenuwstelsel, maar tast ook de circulatie van de vitale lichaamsvloeistoffen aan. Als wij de eerste signalen van ons lichaam negeren, zal het ongemak toenemen en zich wellicht op meer plekken manifesteren. Herkenbaar voor jou? Welke lichaamsdeel manifesteert zich bij jou? Wat probeert dat lichaamsdeel jou te vertellen? 

Waarschijnlijk weet je zelf wel manieren om jouw klachten te bestrijden en waarschijnlijk met een tijdelijk effect? Ik vergelijk het altijd met een bal die je onder water probeert te duwen. Het lukt even, maar uiteindelijk knalt de bal toch weer hard boven het water uit. En hoe harder je hem onder water probeerde te duwen hoe harder die omhoog knalt. Herkenbaar? Hoe bestrijd jij jouw klachten of jou gedachten? Ga je veel bewegen? Meer of juist minder eten? 

Weet je dat er meer mogelijkheden zijn om anders met jouw klachten en gedachten om te gaan? Wil jij ook een constructief en positief eind-resultaat?

Er zijn namelijk veel gezonde manieren om stress en spanning te reduceren, te ontladen en te dempen.

We hebben speciaal voor jou een leuke lijst met 8 tips opgesteld:

  • Creatief bezig zijn: Ga schilderen, tekenen, knippen, plakken en kleuren.
  • Schrijven in je dagboek: Schrijf jouw eigen verhaal/boek of een mooi gedicht.
  • Wandelen: Géén 10 km maar gewoon een klein rondje (500 meter) is al goed.
  • Ademhalen: Adem 20 x 7 tellen in tot diep in je buik én adem rustig uit door je mond.
  • Water: Neem een bad of een douche en laat al je zorgen in het douche putje verdwijnen.
  • Meditatie en Yoga: Rustig bewegen op muziek kan heel goed werken.
  • Muziek: Durf jij te zingen en te dansen "like you just don't care"?

Zoals je leest zijn dit allemaal dingen/activiteiten die jezelf kunt doen en waarmee je de focus verlegt van binnen: waar jouw stressvolle gedachten zich bevinden náár buiten: de positieve activiteit. Er staan bewust géén dingen op dit lijstje zoals winkelen, t.v. kijken of andere afleidingen die je eigenlijk weer verder brengen van je mooie ik. De dingen die boven in het lijstje staan zijn puur en alleen voor jou, om dichter bij je prachtige zelf te komen. Dat betekend in balans zijn! Wat ga jij vandaag doen? Kies één ding!

"And last but certainly not least"

Tip 8: Massages! 
 

SUPER GEVOELIG = SUPER POWER

Ditmaal is Elisabeth aan het woord. Zij verteld openlijk hoe zij vroeger worstelde met haar eetstoornis. Ik ken Elisabeth als een hele gevoelige dame, ook wel hoog sensitief (HSP) of zeer gevoelig genoemd. Bij elk gesprek wat wij hadden vloeide er prachtige tranen over haar wangen. Elisabeth is 33 jaar en zij heeft inmiddels een enorme schatkist aan levenservaring op gedaan, welke zij graag met jou wilt delen. Lees hieronder haar krachtige en openhartige verhaal. 

Elisabeth:
Paniek in mijn hoofd. Ik voel me ongemakkelijk en ik ben onrustig. Ben ik echt zo dik als ik denk dat ik ben? Wat moet ik toch met al die gedachten in mijn hoofd? Met al die emoties? Zou ik de enige zijn? Ik moet eten, maar niet teveel! Wel iets natuurlijk, maar hoeveel dan? Ik weet het niet meer, de paniek slaat toe. De hele dag heb ik mij sterk gehouden: ik tegen de honger. 'S avonds in bed als niemand kijkt en ik alleen ben dan kan ik eindelijk huilen, dan kan ik alle opgekropte spanning en frustraties van die dag laten gaan. De spanning druppelt uit mijn oogkassen en brandt na op mijn wang. Mijn tranen zijn zo zout dat ze rode strepen achterlaten.

Mijn maag knorde, maar ik gaf geen krimp.
Ik was sterk, ik was krachtig ik was uber-machtig!

Als ik alleen was dan kwam die vreetbui. Heel de dag had ik mijn honger onderdrukt, en daarmee ook mijn emoties. Na een vreetbui voelde ik niets meer. Weg waren alle verwachtingen en teleurstelling. Ik was moe, compleet op, afgevlakt en afgebrand. Maar wat ik ook at en hoe (slecht) ik mijzelf ook behandelde ik bleef maar nadenken over het leven, piekeren over mezelf, de ander en mijn lichaam .........  

Dit dacht ik voorheen, maar gelukkig denk ik dat niet meer! Het knopje ging om toen Isabelle mij een confronterende vraag stelde en waarbij ze in mijn 'zogenaamde zwakte' iets ontdekte en een kracht losmaakte die ik nog nooit had gevoeld.

"Elisabeth, wanneer ga jij die hooggevoeligheid van jou nu eens zien als kracht? Als super power?"  

Isabelle stelde mij de vraag: "Wat zijn de voordelen van jouw gevoeligheid? Wat ga jij er mee doen? Hoe ga jij het inzetten om je eigen leven te verrijken en dat van anderen?" 

Ik besefte me verrek ik heb inderdaad super power. Ik ben een zeer gevoelige dame met veel emoties. Ik ben snel geraakt en ik huil heel erg snel. Zelfs bij Walt Disney films raak ik op deze leeftijd nog ontroerd. Hiervoor heb ik me mijn hele leven geschaamd. En geloof me het heeft mij veel gekost om me anders voor te doen dan dat ik me werkelijk voelde van binnen. Ik leek sterk en krachtig maar van binnen stond ik te trillen als een grassprietje op een kaal gazon. Ik lachte terwijl ik wilde huilen. Ik maakte sceptische en cynische opmerkingen terwijl ik gekwetst was en wilde vloeken. Ik had niet geleerd dat het oké was om te huilen, om mijn verdriet te tonen en gewoon simpelweg een keertje SH*T te zeggen. Néé dat kon niet. Dat mocht niet! Thuis niet en op school niet. Maar waar kon ik dan mijzelf zijn? Eten was mijn troost. Isabelle deelde een gedicht met mij wat ik nu ook met jou wil delen. Ik hoop dat het jou ook mag sterken in jouw strijd.

"Er is iets heiligs aan tranen. Ze zijn niet het symbool van zwakte, maar van kracht. Ze spreken luider dan tienduizend woorden. Het zijn de boodschappers van overweldigend verdriet, diep berouw en onnoemlijke liefde " (Washington Irving)

Eigenlijk was ik al die tijd gewoon een soort van helderziende met speciale krachten! Ik voelde altijd aan wanneer iemand ongemakkelijk of verdrietig was. Pardon, eigenlijk moet ik het anders verwoorden: ik voelde nog eerder wat een ander voelde dan dat hij of zij dat zelf inzag of voelde. Ik leerde mijzelf dat ik altijd voor anderen klaar moest staan, anderen hadden mij nodig. Wat zouden ze zonder mij moeten? Dit voorbeeld kreeg ik ook mee van mijn eigen moeder. Ik heb nooit geleerd wat het is om voor mezelf te zorgen, want altijd was ik bezig voor anderen. Het ontwikkelen van een positief zelfbeeld kon ik niet. Want met wie moest ik mij spiegelen? Degene aan wie ik mij spiegelde konden ook niet goed voor zichzelf zorgen. Lange tijd heb ik mijn eigen ik, mijn 'zijn' afgevlakt, onderdrukt en gedempt. Toen ik ontdekte dat ik dit zelf in stand hield schrok ik!

Wie was ik eigenlijk? 

Ik wilde leren om mezelf te terug te vinden, ik wilde ontdekken wie ik echt was en het allermooiste is dat ik met behulp van Isabelle mocht gaan ontdekken wie ik wilde worden. Ik begon te dromen over een toekomst en besefte dat ik mijn eetstoornis helemaal niet meer nodig had. Dit noemen ze nu echt leven: ups and downs. Volgens Isabelle was ik opnieuw mijn grenzen aan het her-ontdekken. Ik moest er zelfs overheen gaan stappen en ze gaan verleggen zei Isabelle: 

"Stap dwars door de angst en doe juist dingen die je angst inboezemen! Je moet je maag niet uitrekken maar je comfortzone!"

Alles waar ik zo aan vertrouwd was geraakt begon opeens te trillen onder mijn voeten. De vloer schoof weg: al mijn patronen en rituelen werden door elkaar gegooid. Ik mocht opnieuw mijn eigen levenspuzzel gaan maken. Opnieuw mocht ik alles in mijn leven (her)ontdekken, ik leerde opnieuw mijn grenzen kennen: in relaties, met anderen en met mezelf .......en ook met eten. Ik ben al heel erg ver en ik heb een prachtig doel in het vooruitzicht. Ik wil mama worden en een voorbeeld zijn voor mijn toekomstige kinderen. Maar hoe kan ik nu een voorbeeld zijn als ik niet eens weet wat ECHT leven is, als ik niet eens weet wie ik zelf ben en wat ik wil? Gelukkig weet ik dit inmiddels wel ........ 

"Ga zo door en geef niet op, rek je comfortzone uit!" Deze woorden van Isabelle hoor ik nog elke keer als ik een stap maak en iets doe wat me angst inboezemt. Angst voor het uitspreken van mijn verwachtingen tegen mijn veeleisende werkgever, mijn collega's op het werk, tegen mijn lieve partner, mijn gevoelige moeder en pragmatische vader. 

Een gezond gewicht en toch een eetstoornis?

Ditmaal is een andere held aan het woord. Kelly verteld openlijk hoe haar eetstoornis ontstond. Opgroeien zonder vader en gepest worden tijdens haar jeugd maakt van haar een wijze jonge vrouw. Een jonge vrouw met "ongevraagd" veel levenservaring. We zitten nu niet bepaald te wachten op de nare dingen die ons overkomen. Maar, wat nu als we alles zouden zien als wijze levenslessen waarvan we kunnen leren? Stel dat alle problemen uitdagingen zouden zijn én stel dat we pijn en verdriet zouden zien als een kans om te groeien? Stel dat? Wat dan? Lees hieronder het krachtige en openhartige verhaal van Kelly..... 

... A STORY OF HOPE ...

Kelly: De meerderheid van mensen met een eetstoornis heeft een gezond gewicht. Echter denkt de meerderheid van buitenstaanders nog steeds dat een eetstoornis altijd zichtbaar is. Ik wil middels dit Blog dit taboe doorbreken.

Ik herinner mezelf als een klein meisje, dat teruggetrokken was en geen emoties kon uiten in woorden. Vastgeklemd aan mama en de veiligheid die zij mij boodt. Een meisje met veel dromen en fantasieën. Ik was best gelukkig met ons kleine gezinnetje zonder vader. Ik had niet het idee dat er iets ontbrak en dat terwijl ik helemaal niet populair was en weinig tot geen vriendinnen had op school.

Steeds vaker zocht ik de fout bij mezelf. 

Ik had het idee dat ik lelijker was dan anderen. Steeds meer ging ik mijzelf vergelijken. Mijn haar was niet mooi, mijn benen waren niet mooi en ik kon geen topje dragen want mijn armen waren niet mooi. Naarmate ik tiener werd verstopte ik mezelf in veel te grote t-shirts. Aan sportlessen deelnemen werd een steeds grotere opgave toen mijn lichaam begon te veranderen. Ik was heel schuw, onzeker, verlegen en angstig om uit mijn eigen veilige cocon te kruipen.

Mijzelf stimuleren met de gedachten: "ik kan het toch niet", "niemand wilt mij in hun groepje" en "ik ben niet leuk genoeg" hielp natuurlijk ook niet. De opmerkingen van de sportleraar dat ik niet snel genoeg liep bevestigde mijn eigenbeeld. En wanneer ik eindelijk de moed bij elkaar had geraapt en mijn uiterste best deed dan kreeg ik de opmerking: "Ga je eindelijk je best doen nu de les voorbij is?" 

Gelukkig had ik thuis een mama die me graag zag. 

Op 13 jarige leeftijd veranderde onze gezinssituatie: er kwam een man bij en ik ging naar de middelbare school. Al die jaren die daarop volgde kon ik niet gevoelloos doorstaan. Door de vele veranderingen voelde ik me verloren. Ik was ongelukkig en kon het niet verwoorden, niet uiten en ik leefde op automatische piloot. Niemand wist hoe ik mij echt voelde. Ik droeg een masker. Achter mijn glimlach school mijn verdriet. Net zoals op de lagere school heb ik ook op de middelbare school periodes gehad waar ik werd gepest. Mijn eigenwaarde daalde. Er gebeurde op zoveel vlakken dingen waar ik geen controle over had. Mensen deden elkaar pijn zonder te beseffen hoe hard het is en welke gevolgen dit kon hebben. Als ik terug denk aan die periode dan besef ik dat ik toen al een kreet om om hulp mocht geven, want ook toen was het voldoende om steun en hulp te krijgen. Maar nee, dat besefte ik niet. Ik besefte niet eens dat het niet goed met mij ging!

Ik was 17 jaar toen ik onschuldig begon te lijnen.

Als tiener was ik tamelijk zwaar en hier voelde ik mezelf verdrietig over. Ik starte voor de tweede maal een onschuldig dieet, maar wat toen ontstond was méér dan onschuldig.

Ik wilde "gewoon" wat afvallen, maar als ik er nu naar terugkijk weet ik dat het niet gewoon was. Eigenlijk wilde ik mijn kilo's niet kwijt, maar die opgekropte emoties. Het gevoel van controle ontstond; Mijn verboden voedingslijst werd als maar groter en mijn maaltijden als maar kleiner..

Het afvallen was in mijn ogen een groot succes.

Echter, hoe meer ik ging afvallen, hoe ongelukkiger ik werd. Volgens het stemmetje in mijn hoofd was het goed en moest ik dit volhouden. Ik zou ik gelukkig worden! Dat stemmetje en die gedachtes drongen zich steeds meer op. Het werd als maar moeilijker om in het leven te staan, sociale contacten te onderhouden en onzichtbaar af te vallen. Ik kreeg wel vaker complimenten dat ik was afgevallen, en ook dat gaf een enorme boost om nog af te vallen. Ik zat helemaal vast in het wereldje van afvallen. 

Uiteraard maakte mijn moeder zich zorgen. 

Als ik terugdenk aan het moment dat zij mijn kamer binnenliep, terwijl ik vol tranen tussen mijn kleding stond die ik uit mijn kast op de grond had geworpen, besef ik dat ik eigenlijk wel gezien werd en aandacht kreeg, maar misschien helemaal niet gezien wilde worden. Al snel kreeg ik de indruk dat mijn moeder het als een gewoonte zag dat ik moeilijk deed over eten, in discussie ging en bleef afvallen.

Maar niemand zag het, ik had een gezond gewicht bereikt, hoe kon ik zeggen dat ik het zo moeilijk had? Mijn begeleider op werk had wel door dat er iets was. Uiteindelijk nam ik haar in vertrouwen, niet in details maar enkele kleine vage dingen. Ik kreeg de tip om met een hulpverlener te gaan praten. Op dat moment deed ik er niets mee.

Op mijn 21 jaar beheerste het eten nog steeds mijn leven, emotioneel was dit erg zwaar. Voldoen aan de eisen van de maatschappij was ook geen mogelijkheid meer, ik kon alleen maar thuis zitten. Vastzittend in mijn eigen wereld, vervreemd van andere mensen. Hulp aan gaan leek onmogelijk, van thuis uit volgde er geen enkele vorm van steun, ook financieel zag ik de weg naar hulp somber in.

Waar een wil is, is een weg

Ik greep de moed bij elkaar en besloot toch mijn eerste gesprek aan te gaan met een hulpverleenster. Natuurlijk gingen er veel angsten en negatieve gedachtes door mijn hoofd heen: Ik ben dik, hoe kan iemand mij begrijpen? Maar ook kwam er een gezonde stem in mij naar boven: Wees realistisch, hoe kan je dik zijn met een gezond gewicht? Dit moest ophouden, en de stap moest gezet worden.

Het eerste gesprek was ook helemaal niet zo erg als was ik mezelf erbij voorstelde.

Ik werd gehoord en er werd naar me geluisterd. Sterker nog: ik kreeg het aanbod om wekelijks op gesprek te komen. Ik had meteen een goed gevoel bij haar. Samen met haar ging ik uitzoeken wat voor hulp ik echt nodig had en hoe ik intussen mezelf staande kon houden in de eisen van de maatschappij. Steeds meer kon ik mezelf openstellen. Ik begon met gebeurtenissen van vroeger naar boven te halen. Hoe meer ik leerde praten, hoe beter het eten ook weer ging. Helaas kon ik dit niet stand houden. 

Nood aan meer gespecialiseerde hulp.

Ik heb zelf een nieuwe huisarts gekozen: een totaal nieuw persoon in mijn nieuwe omgeving om met een blanco pagina te starten. 

Lichamelijke klachten had ik ondertussen ook opgelopen, waardoor ik niet meer kon functioneren. Het getal op de weegschaal bleef gezond, en ik bleef stabiel. Mijn lichaam niet, dat takelde steeds meer af. De stap naar de huisarts was dan ook de juiste en goede stap. Ik kreeg als tip om eerlijk mijn angsten aan te geven, wat mij ook erg geholpen heeft is dat mijn hulpverleenster contact opnam met de huisarts. Het voelde alsof ik er niet alleen voor stond.

Tijdens mijn eerste afspraak bij de huisarts mocht ik vertellen wat ik dacht dat haalbaar was. Er werd niet iets van mij verwacht, ook het lichamelijke onderzoek mocht een andere keer. Ik werd erg serieus genomen, ook met een gezonde gewicht.  Opnieuw werd er naar mij geluisterd en dat gevoel was erg aangenaam.

Mijn angsten verminderde door ze aan te gaan. 

Ik leerde en ontdekte dat iets niet zo eng hoefde te zijn als wat ik er zelf van maakte. Het is een kunst om je angsten aan te gaan en ze één voor één te overwinnen.

Ik had niet alleen een eetstoornis maar ook een depressie, de combinatie werd als maar zwaarder en mijn gevoelens doorstroomde mijn lichaam. Opnieuw was er nood aan meer hulp. Het was een moeilijke periode en door de steun die ik mocht ervaren van de huisarts en de hulpverleenster, wist ik wel zeker dat ik die periode aankon. Stilletjes aan kreeg ik ook meer kracht om aan de 'zogenaamde' eisen van de maatschappij te voldoen.

Het was een moeilijke weg: een weg vol obstakels. Hindernissen overwonnen welke onhaalbaar leken. Intussen ben ik aangekomen, mijn lichaam functioneert weer beter. Ik heb nog steeds een gezond gewicht, maar wel een gezond gewicht dat beter bij mij past. 

Ik leef en wil mijn dromen najagen. 

Intussen zijn de sombere dagen vermindert. Sterker nog: ik doe nu wat ik altijd al wilde doen.

Ik heb nog steeds therapie en krijg ik hulp van een psycholoog. Soms is het nog moeilijk, want nog steeds zijn er angsten te overwinnen én nog steeds zijn er vele obstakels op de weg. Het grote verschil is dat ik dingen durf. Het was dan ook een heel leerproces met vallen en opstaan.

Als aller laatste tips wil ik je het volgende meegeven: 

1. Neem jezelf serieus ! 

2. Het gaat niet om het getal op de weegschaal !

3. Er is één probleem, dat is erg genoeg !

4. Ook jij verdient hulp !

Wanneer je denk jezelf te verliezen in deze strijd, is het goed om jezelf te herinneren aan je dromen. Jezelf te motiveren met dingen die je echt wil gaan doen maar nu nog niet mogelijk zijn. Ikzelf had een boekje: een boekje dat niet perfect moest zijn maar waar ik alles van mezelf in mocht neerzetten, de gekste dingen die in mij opkwamen, dingen die ik echt wou kunnen doen.

Wanneer ik mijn motivatie leek te verliezen nam ik dit boekje ter hand. Ik kon lezen wat ik werkelijk wilde en confronteerde mezelf ermee. Mijn dromen en doelen waren niet weg, ook al lijkt dat soms even zo. Soms is het uitzichtloos, maar nee dat is schijn. Het leven kan mooi zijn, het is wat je er zelf van maakt.

Creatieve dingen doen en muziek maken waren manieren voor mij om mijn emoties te uiten.

Mensen toestaan en jezelf minder afsluiten kan op termijn erg helpend zijn. Tijdens mijn eetstoornis heb ik veel van mezelf geleerd. Ik weet dat ik doorzettingsvermogen en veel kracht bezit en dat ik meer kan dan dat ik durfde dromen. Ik heb opnieuw leren genieten van kleine dingen die zo moeilijk waren: een wandeling in de natuur, een leuk boek, een serie kijken, een simpele glimlach van een voorbijganger waarderen. En ik ben heel erg blij dat ik nu ook kan genieten van een lekker ijsje.

Hoe groot is jouw verlangen om jezelf te zijn?

Ditmaal is Nienke weer aan het woord. Zij verteld openlijk hoe zij worstelde en soms nog steeds worstelt met haar eetstoornis. Ik ken Nienke als een hele wijze dame met een hoog bewustzijn. Zij weet en voelt dingen vanuit haar helder denken. Nienke kent, net zoals ieder ander mens, ups and down in haar leven. Ze heeft inmiddels een enorme schatkist aan levenservaring op gedaan, welke zij graag met jou wilt delen. Lees hieronder haar krachtige en openhartige verhaal. Heb je Nienke haar 1e verhaal nog niet gelezen? Klik dan hier en lees eerst haar 1e verhaal.

... A STORY OF HOPE ...

Op mijn verjaardag, afgelopen juli, kwam er weer een “wonder” op mijn pad. Ik voelde me “vrijer” deze dag. Ik had me geweldig uitgesloofd in de keuken. Home-baked lemon pies en al mijn vrienden en nabije familie waren uitgenodigd om deze avond bij me te eten. Dit is een jaarlijks terugkerend ritueel. Dit jaar voelde ik me echter “anders”. Vrijer! De calorieën worden “minder” geteld, ik mag er zelf OOK van eten en mijn quote “WHATEVER” klinkt met regelmaat door mijn hoofd!

Na het eten gaat de visite rustig aan weer richting hun eigen huis. Ik blijf over met twee vriendinnen. Samen met een van hen haal ik oude vakantieherinneringen op van toen we 19 jaar waren en samen op vakantie gingen. We hebben toentertijd een hilarische vakantie gehad en dit zorgt nog altijd voor goede anekdotes. De andere vriendin wil de beelden hiervan natuurlijk graag zien…en de fotoboeken komen uit de kast. En daar zie ik mezelf…20 misschien wel 30 kilo zwaarder…maar PRACHTIG!  De verhalen worden steeds absurder en de tranen lopen over mijn wangen van het lachen! Wat een avonturen, wat een “gekte”, wat een geluk! Wat een tof wijf! 

We besluiten de verjaardagstaart er maar weer bij te pakken….en we lachen en kauwen en lachen en kauwen en…

blog over eetstoornissen - hoe overwin je je eetstoornis - www.isabelleplasmeijer.com

Ook komen er fotoboeken uit de kast van een periode uit mijn leven die een grote bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van mijn eetstoornis. Hier zie ik mezelf van nog PRACHTIGER, de glans in mijn ogen verliezen...What happened??? Ik besef me dat de grootste fout die ik heb kunnen maken is "dat ik ben gaan geloven dat ik niet voldeed". 

Maar, ik kan weer KIJKEN! Mijn ogen lijken weer te OPENEN! Ik kan mezelf weer ZIEN! En ik ZIE een MOOI mens daar op die foto's! 

Wat een avond! Wanneer ik die avond met een suizend lichaam in bed lig van alle drukte…dringt het tot me door:

“Ik WIL Nienke terug!”

Wie is mijn spiegelbeeld? Vol verbazing kijk ik naar mezelf. Wie is zij? Waar ben ik? De sporen van mijn “eerdere” levenslust zijn haast uitgewist, maar van binnen is het vuur weer onstoken! Ik maak me zorgen over de vrouw die ik in de spiegel waarneem; 5 (6, 7??) jaar eetstoornis hebben zijn tol geeist; ik moet voor haar zorgen!

Maar hoe? Durf ik dat wel? Hoe laat ik mijn overtuigingen over mezelf en over het voeden van mezelf los? Ik leef in een schemergebied tussen twee werelden. Ik word met regelmaat overspoeld door onzekerheid over “de waarneming” van anderen, wanneer ze kijken naar mijn fysieke gesteldheid. Wat zien zij? Wat zie ik? Komt dit overeen? Schrik ik ze af? Zien ze mij? Zien ze door mijn fysiek, mij; NIENKE. En wat zien ze dan? 

Wat zouden ze moeten zien?

Een leuke, vrolijke, levenslustige, optimistische vrouw. Een vat vol mooie eigenschappen. Liefdevol, zorgzaam, gevoelig, creatief, oplossingsgericht, open, bereid, in staat om van “niets” “iets” te maken, een geslaagd thuiskokkie ;), humorvol, met relativeringszin en een oprecht hart! Ok…haha…en daarnaast een lekkere dosis temperament, wat soms ook kan zorgen voor een lekkere vlaag van onredelijk gedrag … waar je na afloop het beste heel hard om kan lachen, ik lach namelijk uitgebreid mee!! Hoe debiel kan je soms doen? :P

Steeds meer voel ik me bereid om bovenstaande IK weer helemaal te omarmen! Ik WIL haar terug! Met alle prachtige, glanzende eigenschappen, maar ook met haar ruwe randjes! Deze laatste zijn namelijk alleen een uiting van onmacht en onvermogen…en tja…lastig….MAAR IK BEN NIET PERFECT! :D

Mocht je last van me hebben, dan ben ik bereid naar je te luisteren, begrip te tonen voor je waarneming, indien nodig en indien het binnen mijn mogelijkheden ligt, voor je te zorgen…

Laat me “ZIJN”, zonder dat ik PERFECT hoef te zijn! Dan doe IK dat ook! :P

Wat is jouw staat van 'zijn'?

Verander je staat van zijn en je verandert alles!
Wanneer je je verder wilt ontwikkelen in een bepaald onderdeel van je leven - dat gebied kan van alles zijn - dien je daadwerkelijk een doorbraak te maken op dat gebied. Misschien wil je af van die negatieve stemmetjes in je hoofd? De stemmetjes die we allemaal hebben, wat trouwens NIET betekend dat we gek zijn of een psychische stoornis hebben, het is puur een gegeven van ons mens zijn. Je weet wel die 'stemmetjes' die altijd maar vertellen dat je iets niet kan, niet goed genoeg bent, niet slim genoeg, niet de juiste opleiding hebt, niet snel genoeg bent, niet knap genoeg bent. Dus waarom zou je iets dan proberen?

Waarom zou je veranderen als je denkt dat het je toch niet gaat lukken?
Misschien wil jij je al heel erg lang gezonder, fitter en energieker voelen en wil je 'stiekem' echt wel beter voor je lichaam gaan zorgen? Maar hoe doe je dat dan vraag jij jezelf af? Misschien ben je alle hoop eigenlijk stiekem al een beetje verloren!

zelfvertrouwen eetstoornissen www.isa-power.nl

Hoe doe je dat als jij jouw lichaam blijft zien als een 'ding' wat je eigenlijk liever zo inruilen voor een ander 'ding'. En stel dat je dat andere 'ding' (lichaam) zou hebben, dan zou dat 'ding' waarschijnlijk ook niet goed zijn omdat de ogen waarmee je dat 'ding' aanschouwd nu eenmaal geprogrammeerd zijn om de schoonheid daarvan niet in te kunnen zien! Stel jezelf maar eens eerlijk de vraag! Doe het nu! Met welke ogen kijk jij naar jezelf? .... liefdevol of verafschuwend?

Wat zou het voor effect hebben als we eindelijk dat lichaam hebben waarvan we dromen, als we nog steeds met diezelfde verafschuwende blik naar onszelf kijken? Dat haalt niets uit! Juist! En daarom ook dit BLOG: over jouw staat van 'zijn'. In welke staat verkeer jij nu? Voel jij je comfortabel? Zit je lekker in je vel? Of zit je juist te strak in je vel of zit jij op je kippenkont en doet die pijn?  

Hoe zou het voelen als jij je lichaam werkelijk zou accepteren?
Hoe zou jij je voelen als jij jezelf mooi zou vinden? Hoe zou jij je dan voelen? Dat zou al een wereld van verschil zijn, ja toch? Hoe kunnen we dat beeld wat we hebben over onszelf nu veranderen? En hoe zorg je voor een blijvend resultaat? Wat is er nodig om je doorbraak te continueren? Om die vraag te beantwoorden ga ik je wat vertellen over enkele cruciale succes factoren voor een blijvende doorbraak!

Jouw dagelijkse staat van zijn
Jouw staat van zijn, hoe jij je op een moment voelt, creëert letterlijk je uren, je dagen, je nachten, en werkelijk alles om jou heen. Besef hebben van de staat van 'zijn' waarin jij je op dit moment bevindt is allereerst een van de belangrijkste dingen in je leven. Wanneer jij de keuze hebt gemaakt om je eigen leven te creëren in in plaats van geleefd te worden is dit het begin en eindpunt waaruit je steeds verder groeit in het leven waarvoor je uiteindelijk hier bent. 

Accepteer de realiteit
Wil jij ook weleens een situatie veranderen maar het lukt niet? Dat voelt op z'n zachts gezegd 'klote' en kost negatieve energie. We hebben gedachten zoals "Het zou niet mogen, het moet niet kunnen, ik wil het zus, ik wil het zo ...." Zodra we vechten tegen de realiteit en er keihard tegenin gaan lopen we vast en brengt het ons niets dan spanning, stress en verdriet. In die spanning of het verdriet zit een waardevolle levensles verborgen. Waarom zou het anders negatief voelen?

Je hebt een keuze!
J
e kunt je er tegen blijven verzetten of je kunt de realiteit accepteren zoals die op dit moment is. Hoe zou jij je voelen als je zou geloven dat alles wat er op dit moment in jou leven gebeurt ook zouden moeten gebeuren? Hoe zou jij je voelen alles alles wat je meemaakt precies zo zou zijn gepland, omdat je het moest meemaken. Dan zou jij je waarschijnlijk minder opgejaagd voelen, minder stress hebben en wellicht zou jij je afvragen wat je te leren hebt. Ja toch?

Vooruit, stel jezelf de vraag.
Wat heb jij nog te leren?
Welke les kun je leren uit jouw situatie of jouw verhaal? 

De zoektocht naar de liefde weerhoudt je van het bewustzijn dat je het al hebt. – dat jij het bent.

Blog geschreven door Mette (oud client)

een inspirerend Blog over eetstoornissen

Afgelopen Maandag ging ik samen met Isabelle lunchen. Guess what?We gingen naar Bagels & Beans en ik heb er uitermate van genoten. Buiten het feit dat ik gewoon gelijk nam wat ik wilde (bagel cream cheese met tonijn en een ijs-koffie) en ik had niet eens die nare eetstoornis gedachten. De oude ik is terug en sterker dan ooit, ik zei gewoon tegen mijzelf "lekker puh, ik verdien dit en ik heb er zin in". Naast de lekker bagel met tonijn was het ook nog eens super gezellig!

Inspirerend Blog over eetstoornissen

We hebben tijdens de lunch het spel van Byron Katie gespeeld en begonnen te praten over de liefde. En ja hoor toen trok ik de kaart met de tekst : ‘de zoektocht naar de liefde weerhoudt je van het bewustzijn dat je het al hebt. – dat jij het bent.

Iedereen in bagels en beans heeft het geweten, want Isabelle en ik lagen in een deuk. Nu denk je vast en zeker, waarom is dat zo grappig? Nou, deze kaart beschrijft gewoon alles waar ik moeite mee heb op het moment: De Liefde. Ik vind het erg moeilijk om van mijzelf te houden en mezelf te accepteren en lief te hebben.

Ik zoek daarom ook echt een ‘maatje’. Iemand die mij elke dag weer verteld hoe leuk ik ben of mij weer verteld dat ik het verdien om te eten en er te zijn. Isabelle en ik zijn hier in mijn herstel veel mee bezig geweest en tijdens de lunch hebben we het hierdoor nog uitgebreider erover gehad. Isabelle vertelde me dat zij elke dag voor de spiegel staat en zichzelf positief en liefdevol toespreekt en zegt:

‘Goedemorgen lekkerding, dit wordt een TOP dag’ of ‘Wat zie jij er leuk uit vandaag!’.

een inspirerend blog over eetstoornissen.

Ook ik doe dit nu! Ook al vind ik mijzelf op het moment nog niet mooi (ik ben veels te dun) en struggle ik elke ochtend weer met waarmee ik mezelf kan complimenteren die ochtend. Toch maak ik er elke dag weer MIJN dag van. Ik zorg elke dag weer dat ik mijzelf ben en elke ochtend zeg ik tegen mijzelf:

‘Go get them tiger’

Samen met mijn nieuwe zomer-garderobe heb ik de strijd tegen deze eetstoornis gewonnen. Deze week heb ik weer allemaal nieuwe kleren gekocht en mezelf ook eens even lekker verwend. Dus nu ben ik en helemaal op en top klaar voor de zomer, alleen nog meer kilo’s er aan, maar dat zit bij deze bouwvakker wel snor. Ik heb dan nog wel niet mijn oude lichaam terug, maar mijn oude en positieve mind-set is er weer. Ik voel weer dat ik leef!

Oja, wil jij weten waarom ik mijzelf een bouwvakker noem? Ik heb namelijk samen met Isabelle mijn eigen eetlijst gemaakt. Dit voelt super goed! Het is een lijst met dingen die ik lekker vind én waar dingen op staan die ik graag wil eten. Niet iets wat ik moet van een ander. Het is wel een hele GROTE lijst om écht maar dan ook écht aan te komen, vandaar de naam: 'De Bouwvakkerslijst' want bouwvakkers eten tussen de middag acht tot tien boterhammen met gemak weg. Ik eet nu ook heel erg veel en soms is mijn buik zo bol van het eten dat ik echt even moet gaan liggen op de bank.

Maar, ik heb een doel en ik heb dromen, grootse dromen. Alleen die zullen nooit uitkomen als ik vast blijf houden aan oude overtuigingen. Deze zomer wel ik weer in mijn super leuke nieuwe bikini passen! Heb jij ook doelen of dingen die je graag wilt doen? Houd deze dan voor ogen ;-)

Dit was het weer, fijn weekend ..... Go get them tigers!

Heel veel liefs, Mette

WHATEVER!!!! You can do it!

"En dan komt de dag dat je ongemerkt weer blij en gelukkig kan zijn, de dag dat je je vrij voelt. Hard werken, dat was het zeker, maar er is resultaat geboekt". Nienke

Ditmaal is een andere held aan het woord. Nienke verteld openlijk hoe zij worstelde en soms nog steeds worstelt met haar eetstoornis. Ik ken Nienke als een hele wijze dame met een hoog bewustzijn. Zij weet en voelt dingen vanuit haar helder denken. Nienke kent, net zoals ieder ander mens, ups and down in haar leven. Ze heeft inmiddels een enorme schatkist aan levenservaring op gedaan, welke zij graag met jou wil delen. Lees hieronder haar krachtige en openhartige verhaal..... 

... A STORY OF HOPE ...

Mijn lichaam vult zich weer, zonder dat dit weerzin bij me opwekt en ook de neurologische processen beginnen soepeler te verlopen.

It's a fine line (een dunne lijn)....want ondanks het gelukzalige gevoel dat dit me oplevert, ligt er zonder dat ik het door heb een sluipschutter op de loer. 'Klaar om toe te slaan op een onbewaakt moment. Klaar om de strijd met mijn, nog wankele hernieuwde zelfvertrouwen aan te gaan. Wachtend tot mijn pijn, mijn kwetsbaarheid, geraakt wordt'. Om me vervolgens weer het isolement in te trekken, de luiken te sluiten en de boze wereld buiten te houden.

De bescherming van de muren staan symbool voor de gevaarlijke buitenwereld. Realiseer je wel dat deze muren niet alleen de pijn buiten houden, maar ook de vreugde !

De bescherming van de muren staan symbool voor de gevaarlijke buitenwereld. Realiseer je wel dat deze muren niet alleen de pijn buiten houden, maar ook de vreugde !

Een destructieve oplossing die een doel gediend heeft mijn kwetsuren te beschermen, maar gelijktijdig zorgde voor afscherming en me belemmerde om de echte connectie met anderen aan te gaan. Dit allemaal vanwege een diepgewortelde angst om niet te voldoen, niet geaccepteerd te worden, afgewezen te worden. De angst dat de ander het vertrouwen in je verliest, je goede intenties niet op waarde schat, je niet begrijpt.

Maar waarom ben ik daar zo afhankelijk van?
Is het niet het belangrijkst dat ik vertrouwen heb in mezelf, in mijn eigen goede intenties? Dat ik mezelf accepteer, ondanks dat dit soms reacties opwekt bij anderen? Zijn de gevoelens, de waarneming en de reacties van anderen niet de verantwoordelijkheid van henzelf? 

Deze theorie is me compleet helder, echter in de praktijk laat ik me nog met regelmaat omverblazen! Zichtbaar? Compleet niet! Ik beschik over een zeer kalme uitdrukking en ben ook zeer zeker geen grijze muis die je niet ziet of hoort. Maar veelal heb ik een "huilend hart" wanneer ik uit mijn "liefdevolle (droom)wereld" word gehaald en geconfronteerd word met de realiteit.

Mijn wereld, die echt niet alleen uit roze wolkjes bestaat, maar waarin mensen de ruimte krijgen om "te zijn", compleet met een verscheidenheid aan eigenschappen! Oprecht, eerlijk, duidelijk, maar ook accepterend en zacht voor elkaars onvermogen. Echter, alleen in deze wereld, voelt afgescheiden. Dus ik moet een tegenbeweging maken; ik zal me moeten wapenen tegen de wereld waarin ik leef!  

Keer op keer word ik in deze wereld uitgedaagd.

De kracht die ik de afgelopen tijd heb opgedaan, maken dat ik de confrontaties met de wereld weer vaker aan durf te gaan. Eerlijkheid gebied te zeggen, dat er ook nog vaak momenten zijn dat mijn angst te groot wordt. "Naar huis", klinkt dan in mijn hoofd. Inmiddels weet ik dat dit niet de oplossing is. 

Mijn angst is er niet, ik maak mijn angst!

Ergens in mij wakkert het "whatever-gevoel" meer en meer aan! Wat kan me gebeuren als ik met mijn goede intenties een ander in de weg zit? Ik ben wie ik ben! Daar hebben ze het maar mee te doen? Hoezo zou ik mezelf de verbondenheid met anderen niet meer gunnen? Begeef ik me wel of niet onder de mensen?....

WHATEVER!!!! You can do it!

Hey meisje, wie ben jij om groots te denken?

Wat betekent het om een meisje te zijn? 

"Je rent echt als een meisje, je vecht als een meisje, je slaat als een meisje, pussy, sissy, mietje". Soms wordt het woord 'meisje' ook wel gebruikt als scheldwoord. Ook jongens worden hier voor uitgemaakt, door 'zogenaamde' hele stoere en sterke jongens uit de klas. Is jouw dat ooit verteld? Wie ben jij dan nog om groots te denken? Wat voor effect zou het hebben als je maar vaak genoeg hoort dat je eigenlijk een 'mietje' bent, dat je het toch niet kan, of dat je het fout doet of dom bent. Bekijk onderstaande film en reken af met die oude overtuigingen! 

Laat nu eens zien hoe het is om te rennen als een meisje? Laat nu eens zien hoe meisjes vechten? En hoe meisje gooien? Laat jij zien wat anderen verwachten van jou of laat jij zien wat jij verwacht van jezelf? Hoe groots mag jij denken van jezelf? 

ALWAYS RUN AS FAST AS YOU CAN!

Meisjes voelen zich tussen hun 10e en 12e jaar nu eenmaal wat onzekerder. Niet alleen meiden maar dit geldt ook voor jongens. Want juist gedurende deze periode in hun leven ben je bezig om jezelf te ontdekken. Je lichaam verandert en allerlei hormonen komen vrij. Je voelt dingen die je nog nooit hebt gevoelt en bent veel gevoeliger voor wat andere mensen van je vinden. En wat krijg je dan te horen? Je bent zwak, je bent hier toch niet goed in, je bent lelijk, je bent raar, je hebt stomme kleding, je stinkt, dikkerdje, slome, je bent echt dom, je bent niet goed genoeg om mee te doen met dit spelletje, je bent hier niet sterk genoeg voor. We krijgen het allemaal te horen van onze 'zogenaamde' vrienden en voorbeelden. Voordat we 20 jaar oud zijn hebben we gemiddeld al 18.000 keer gehoord dat we iets niet kunnen of ergens niet goed genoeg in zijn!

Wat wil ik jou vertellen?

Blijf dat meisje. Je bent een meisje, je mag blijven wie je bent. Je doet het goed, het maakt niet uit wat andere zeggen. Je hoeft niet de dunste of de mooiste van de klas te zijn. Is het niet zonde dat je een eetstoornis (of iets anders destructief) nodig hebt om erachter te komen dat je goed genoeg bent zoals je bent? Bovendien wie bepaalt eigenlijk wat mooi is en wat niet? Blijf dat stoere meisje. De realiteit aanvaarden en accepteren zoals zij is, is het mooiste wat er is. Je wordt wakker als een meisje, je poetst je tanden als een meisje, je fietst als een meisje, je rent als een meisje en je gaat weer naar bed als een meisje. Je bent en blijft altijd een meisje! Blijf zo doorgaan. Je doet het perfect! 

Mannen en jongens kunnen ook een eetstoornis krijgen.

Anorexia een meisjesziekte? Ik dacht het niet! Zo'n 10 tot 15% van de mensen met anorexia en boulimia is man. En 50% van de mensen met de vreetbuienstoornis (BED) is man. Ad Pennix had vroeger Anorexia.

Een verhaal over een jongen met een eetstoornis. Een jongen die net zoals ik vroeger in de spiegel keek en zichzelf niet mooi vond. Die net zoals ik in die neerwaartse spiraal terecht kwam. Een jongen die net zoals ik dingen mee heeft gemaakt in zijn leven die iedereen zouden kunnen overkomen. Een jongen die ook niet precies wist hoe hij met bepaalde dingen en emoties om moest gaan. Tja als we geboren worden krijgen we geen handleiding voor het leven cadeau! Wat zou dat fijn zijn geweest! Een eetstoornis krijgen is daarom ook geen keuze, maar of je ervan af komt wel! Lees hier het krachtige verhaal van Ad! "Meisjesziekte’ is een verhaal over hoop!

‘Hoe kun jij je in hemelsnaam dik vinden?’ ‘Wat zie je dan als je in de spiegel kijkt?’ Vol ongeloof staren mijn medestudenten me aan. Een spervuur aan vragen komt op me af. Allemaal zijn ze geraakt door mijn verhaal. Ze begrijpen het niet. Voor het eerst durf ik openlijk te spreken over de ziekte die me jarenlang in zijn greep had. Het geeft me kracht. De spanning die ik aanvankelijk voelde verdwijnt bij mijn eerste woorden als sneeuw voor de zon. Voor het eerst besef ik dat ik een kleine schatkist in me herberg. Een metafoor voor een prachtig stukje levenservaring. Met deze blog wil ik je een kijkje geven in het leven van een jongen met anorexia.

Mijn naam is Ad Penninx. Vanaf mijn vijftiende vocht ik jarenlang dagelijks tegen een ziekte die me tot wanhoop dreef. Een ziekte die duizenden kinderen, jongeren en volwassen kapot maakt. Letterlijk kapot. Ook ik gaf me bijna over, ik zag het niet meer zitten. Een onschuldig dieet mondde uit in een niet te stoppen drang om te vermageren. Ik wilde net zo worden als de jongens om me heen. Ik wilde indruk maken op meisjes. Slank zijn, dat werd mijn nieuwe streven. Zonder me ook maar enigszins in te lezen stortte ik me in een afvalrace, niet wetende er jaren voorbij zouden gaan waarin ik niet meer kon stoppen.

Ik startte met een aantal onschuldige regels: geen snoep, geen junkfood, liters waters, sporten, calorieën tellen en niet eten na achten. Regels die naar verloop van tijd steeds strenger werden. De scheiding van mijn ouders bracht mijn wil om mager te worden in een versnelling. Het was mijn vluchtweg. Ik voelde totaal geen behoefte om mijn kopzorgen te delen met anderen. Ik loste mijn problemen zelf wel op. Het afvallen bood me rust. Duizend calorieën per dag was in het begin mijn streven. Deze grens zou ik al snel gaan verlagen. Van twee liter water per dag was de stap naar vier liter water snel gemaakt. Op het dieptepunt van mijn eetstoornis dronk ik op dagen 6 à 7 liter water. Ik had geen flauw benul dat ik mijn lichaam hiermee ernstig in gevaar bracht. Het sporten nam extreme vormen aan. Een topsporter kon daar nog een puntje aan zuigen. Blessures wuifde ik weg. Ik moest sporten. Dag in dag uit. In de twee jaar tijd dat mijn ziekte het heftigst was heb ik geen enkele dag overgeslagen. Sit-ups, push-ups, gewichtheffen, hardlopen, voetballen. Daarnaast was de trap mijn grootste huisvriend. Dagelijks verplichtte ik mezelf om na elke maaltijd minimaal twintig keer de trap sprintend te bestijgen.

Van binnen voelde ik me door de scheiding ongelofelijk eenzaam en boos. Van buiten begon ik resultaat te zien. De eerste kilo’s verdwenen en ik had zelfs complimenten op zak. Dat gaf me een goed gevoel. Het had effect, ze zagen me staan. Ik had het gevoel alles onder controle te hebben. Een overwinningsgevoel. Ik voelde me machtig. Onbewust verloor ik juist steeds meer de grip op mijn gewichtsverlies. Steeds meer kreeg het me in zijn greep. Dit had effect op mijn lichaam en geest. Alles begon er onder te lijden.

Ik zette mijn gezondheid op het spel. Mijn lichaamsgewicht holde achteruit. De signalen van mijn lichaam negeerde ik. Ik klaagde er wel eens over bij mijn moeder, maar ik besteedde er verder weinig aandacht aan. Mentaal begon mijn eetstoornis spelletjes met me te spelen. Dit kwam vooral naar voren als ik voor de spiegel stond.

Mijn spiegelbeeld werd zijn domein. Hij imponeerde me, zette me op het verkeerde been. Ik zag mezelf niet meer, ik zag een ander persoon.  Mijn eigen spiegelbeeld. Ik zag overal vet en dikkigheid. Het gaf me een misselijk gevoel. Ik kon vaak wel janken.  Het maakte me moedeloos. Ik voelde me smerig. Mijn zelfbeeld was compleet verstoord. Het leek wel of ik een ander mens was geworden. Van binnen voelde ik me leeg. Ik deed steeds meer dingen die ik niet in mezelf herkende. Ik kwetste, ik manipuleerde, ik loog. Ik voelde me boos, verdrietig, eenzaam. Ik had nergens geen energie meer voor. Was ik dit?

Op een avond in april 2004 brak ik. Ik gaf het nog één keer een poging: een avondje uit met vrienden. De afgelopen jaren had ik me steeds meer teruggetrokken uit het sociale leven. Uitgaan vond ik vreselijk. Eenmaal binnen in de discotheek voelde ik me vervreemd van iedereen. Wat doe ik hier? Ik moet hier weg. Lichtte paniek sloeg toe. Ik snelde naar buiten, pakte mijn fiets en vertrok naar huis. Ik kwam thuis in een leeg huis. Ik voelde me alleen. Niemand was er voor me. Eenmaal op mijn kamer aangekomen bekeek ik mezelf met mijn betraande gezicht voor de spiegel. Wat wil ik nog? Het hoeft allemaal niet meer. Ik kan niet meer.

Ik kon het niet meer. Dit hield ik niet meer vol. Mijn masker brokkelde langzaam maar zeker af. Het besef was gekomen. ‘Ik ben ziek’. Radeloos sprak ik mezelf toe. Die avond zag ik eindelijk weer mezelf in de spiegel. Mijn ogen spraken boekdelen. Ik zag een angstige jongen. Elke vorm van controle was ik kwijt. Ik was de wanhoop nabij. Eindelijk erkende ik voor mezelf dat ik het niet meer alleen aan kon.

De wereldreis, samen met mijn broer, zorgde ervoor dat ik deze ziekte heb overwonnen. Boven op de berg in Nieuw Zeeland voelde ik me eindelijk weer vrij: De wereld aan mijn voeten!

De wereldreis, samen met mijn broer, zorgde ervoor dat ik deze ziekte heb overwonnen. Boven op de berg in Nieuw Zeeland voelde ik me eindelijk weer vrij: De wereld aan mijn voeten!

De volgende dag stond ik weer voor de spiegel. Ik keek mezelf diep in de ogen aan. In de verte zag ik een denkbeeldig vuurtje in mijn ogen branden. Ik herpakte mezelf en sprak mezelf bemoedigend toe: ‘Ik kan het!’. ‘Ik stop ermee!’.

Vanaf die dag koos ik voor een nieuwe weg. De weg naar mijn wederopstanding was er één van diepe dalen en hoge pieken. Een weg die me na jaren van vele tranen, twijfels, frustraties en pijn uiteindelijk mijn gevoel van eigenwaarde teruggaf.

Het litteken van mijn eetstoornis heeft me gevormd tot de persoon die ik nu ben. Vandaag de dag, 13 jaar verder, stroomt er positieve energie door mijn aderen. Ik kies bewust voor een gezonde leefstijl. Ik geniet van de mensen om me heen, de reizen die ik maak, de natuur om me heen, het geluid van de wind, fluitende vogels, een glimlach, de zonneschijn.

Een proost op het leven! Je ziet mij op de foto rechts!

Een proost op het leven! Je ziet mij op de foto rechts!

Tijdens het schrijven van mijn Ebook ‘meisjesziekte'
vielen de puzzelstukken op zijn plaats vielen voelde ik van binnen een enorm enthousiasme. Een gevoel van vreugde, toverde een brede grijns op mijn gezicht. Bij het schrijven herbeleefde ik de momenten als de dag van gisteren. Soms liet ik een traan, soms lachte ik, soms voelde ik warmte en soms voelde ik koude rillingen over mijn lichaam. Mijn verhaal is volledig gebaseerd op mijn eigen ervaringen. De verhalen doorkruisen de beginperiode, de dieptepunten, de ommekeer en het heden. 

“Geluk is het enige wat verdubbelt wanneer je het deelt’’.

In mijn visie op het leven met elkaar geldt dit eveneens voor de ervaringen die je deelt met de ander.

Veel geluk en wijsheid!

Ad Penninx

HOOP, GELOOF EN LIEFDE ...... DE WEG NAAR ZINGEVING!

Waar zouden we zijn zonder HOOP?

Isabelle: "Ik vergelijk hoop weleens met zuurstof. Zonder zuurstof gaan we dood! Waar zouden we zijn zonder de HOOP op een goede afloop en de HOOP dat het anders kan? Naast HOOP is het GELOOF in jezelf, net zoals LIEFDE voor jezelf, cruciaal om verandering tot stand te brengen. Het zijn ingrediënten die je nodig hebt om zin te geven aan je leven (zingeving). Ditmaal vroeg ik Tessa wat Hoop, Geloof en Liefde betekende voor haar en hoe deze ingrediënten met elkaar verweven waren in haar leven. Tessa is 16 jaar oud en vecht tegen haar eetstoornis. Tessa heeft alle veel obstakels overwonnen en durft en deelt haar verhaal dan ook graag met jou. Ik ken Tessa als een meid met een enorme drive, passie en discipline. Ze wilt heel veel en neemt niet snel genoeg met dingen. Ze heeft velen kwaliteiten, maar helaas ziet ze dat zelf nog niet. Het is een lieve meid die voor iedereen klaar staat, behalve voor zichzelf. Een prachtige meid, met een prachtig lichaam, maar ze is meer dan dat. Ze is slim, grappig en lief. Een meisje wat al erg wijs is voor haar leeftijd, maar ook een meisje wat onzeker is. Tja wie is dat niet!? Het feit dat zij dit verhaal met jou deelt getuigd van lef. Als ik zou kunnen applaudisseren en haar een staande ovatie zou kunnen geven dan zou ik dat doen, maar in plaats daarvan laat ik haar aan het woord. Ik HOOP dat dit verhaal over hoop, geloof, liefde en zingeving jouw zal inspireren, motiveren en zal activeren om op zoek te gaan naar zingeving in jou leven".

Tessa: “Het is een tijdje geleden dat mijn eerste blog verscheen. Ditmaal vertel ik jou een verhaal over hoop, geloof, liefde en welke rol zingeving speelt in mijn leven.

Laat ik allereerst beginnen met mijn interpretatie over geloof en waarom 'GELOOF' zo belangrijk is om je eetstoornis te overwinnen. Ik heb een hele lange tijd NIET in mezelf geloofd. Bij alles wat ik moest of ging doen zei ik “Dat kan ik niet”. Echter, geloof en vertrouwen in jezelf is de eerste stap naar genezing. Je moet het vertrouwen en het geloof hebben dat je het wél kan. En dat je, in mijn geval, niet moet zeggen dat je het NIET kan! Want als je geloofd dan kan je het, zolang je het maar echt wilt. Ik heb het GELOOF in mezelf weer teruggevonden. Ik GELOOF dat ik het kan, dat ik volledig kan genezen én dat is ook zeker wat ik ga doen. Ik heb ook geloof in JOU. Ik geloof dat jij het ook kan, zolang je maar tegen jezelf blijft zeggen dat je het wél kan.

"IK WIL HET, IK KAN HET, IK DOE HET!" ÉN..... ACTIE!"   Isabelle

Ten tweede wil ik mijn visie over zingeving met jou delen. Wat is de zingeving van het leven precies? Wat zou je zonder zingeving doen? Ook de zingeving in mijn leven ben ik een lange tijd kwijt geweest. Ik wist niet meer waarvoor ik dingen deed, waarom zou ik dan genezen? Wat is het doel? Waarom leefde ik eigenlijk? Het kan je best wel depressief maken als je niet meer weet voor wie of wat je leeft. Wat als je niet meer weet voor welk doel je op deze wereld bent en waarom je er überhaupt nog leeft? Het is daarom heel belangrijk dat je de zin van het leven weer terugvindt als je deze kwijt bent.

Ik gun het jou ook om weer te weten waarom je leeft. Ik heb de zin van het leven zelf gelukkig weer terug gevonden. Ik weet weer dat ik leef voor mijzelf en voor mijn ouders, broer en zusje. Voor mijn vriendinnen, opa en oma’s en andere bekenden. Ik weet zeker dat ze mij heel erg zouden missen als ik er niet meer was. Ik denk dat dit al genoeg is om voor te leven.

Een van de nieuwe doelen in mijn leven is anderen mensen helpen, inspireren en er voor hen zijn. En daar ben ik al een beetje mee bezig, want dankzij het delen van mijn verhaal, wat jij nu leest, heb ik de kans om mensen te laten inzien dat het mogelijk is. Ik heb de zin van mijn leven weer terug gevonden én ik hoop dat jij hem ook weer vindt.

Dan hebben we, ten derde, nog hoop en liefde over, waarover ik graag nog wat met jou wil delen. Ik denk dat het woordje ‘ hoop’  heel erg belangrijk is. Ik had zelf helemaal géén hoop meer, ik had de hoop niet meer om beter te worden. Het eerste stukje van mijn genezing deed ik dan ook zonder hoop. De hoop om beter te worden was er niet, ook al wilde ik het heel graag. Ik was klaar met die rot eetstoornis. Echter is doorzetten zonder hoop erg moeilijk! Gelukkig kwam bij mij de hoop na een tijd weer terug. Ik vond de hoop op volledige genezing. Ook hoop ik op de dag dat er tegen mij gezegd wordt “Je bent helemaal genezen”. Ik weet dat die dag komt én die HOOP laat ik niet meer los, want ik weet zeker dat ik helemaal ga genezen. Wat zou de wereld voor een plek zijn zonder hoop? Zonder dat kleine beetje hoop dat al het slechte beter wordt, dat al het kwaad verdwijnt? Ik denk dat ieder mens ergens wel een sprankeltje hoop kan vinden, hoe moeilijk of vervelend de situatie ook is. Ja toch?

Tot slot is de liefde, mijn inziens, het belangrijkste onderdeel tijdens mijn herstel op weg naar 100% genezing. Ik denk dat je niks kan, en zelfs wilt, doen zonder liefde. Liefde heb je net zo hard nodig als de zuurstof die je inademt. Ik denk, en weet het eigenlijk heel erg zeker, dat je zonder liefde heel eenzaam bent en dat de strijd heel erg lastig is.

Iedereen kent het woord ‘liefde’ of ‘geliefd’ worden door de mensen die dicht bij je staan. De liefde die ik kreeg van mijn ouders was voor mij het allerbelangrijkste, ik voelde me geliefd, al liet ik dat niet altijd merken. Ik had niet altijd door dat mijn ouders onvoorwaardelijk van mijn houden, dat ze alles voor me over hebben. Niet alleen mijn ouders houden van mij, maar ook mijn vriendinnen, vrienden en de rest van mijn familie. Ze houden van mij om wie ik ben. Desondanks die liefde die ik ontvang is de liefde voor jezelf het aller-belangrijkste is. Je moet zorgen dat je de liefde voor jezelf weer groeit. Dat je jezelf weer lief vindt, weer mooi vindt zoals je bent, dat je van jezelf houdt, zoals jij als persoon bent, want iedereen is goed zoals hij of zij is.

Mijn boodschap voor jou is: Houdt van jezelf, meer dan dat alle anderen mensen van je houden, begin vandaag. Want waarom zou je wachten? Waarop zou je moeten wachten?

Houden van je hele lichaam, van je grote teen tot het puntje van je neus. Ik heb deze liefde gelukkig ook weer gevonden.

Hope, Faith, Love and the meaning of life. Find and protect it.

Én tot slot wil ik dit filmpje met jou delen! Liefs Tessa

 

Géén maand, week, uur, géén minuut meer!

Nikki moest er even uit, even haar gedachten verzetten en focussen op leuke dingen. Het roer moet om, niet morgen maar nu!

Nikki & Isabelle

Nikki & Isabelle

Nikki had geen flauw idee wat haar te wachten stond toen ik op dinsdagochtend haar school binnensloop tijdens haar geschiedenisles. Haar klasgenoten hadden ook geen idee wat ik kwam doen, ik vertelde dat ik één iemand in het bijzonder mee wilde nemen op reis.

"Dinsdag 10 juni werd ik wakker zoals ik dat de laatste tijd wel vaker doe. Balend dat er weer een nieuwe dag begint. Dinsdag was het zelfs zo heftig dat ik het liefst weg wilde kruipen onder de dekens, weg van de wereld, maar uiteindelijk ging ik toch naar school. Op school ging alles z’n gangetje tot er opeens werd aangeklopt tijdens de les geschiedenis. Opeens stond Isabelle daar, voor de klas. Ohoh dacht ik, wat gaat er nou gebeuren. Na een verhaal over hoe en waarom we zijn wie we zijn, vertelde Isabelle dat ze iemand kwam ophalen, iedereen wilde wel mee, maar sommige wisten al dat ik degene was die werd ontvoerd."

Wie verdiende dit twee daags-tripje weg? Wie had het echt nodig? Al gauw stak een jonge meid haar hand omhoog en zei zij dat Nikki het nodig had! Juist ja, ik kwam voor Nikki. Nikki keek mij met grote ogen aan en vervolgens naar haar geschiedenis leraar, die instemmend lachte. Ja ook Nikki's leraar maakte deel uit van dit complot. Nikki verliet wat de klas, waarheen dat wist zij nog niet!

Nikki en Peter zadelen Posh

Nikki en Peter zadelen Posh

"Eenmaal buiten vertelde Isabelle me wat we gingen doen, naar een Bed and Box! We gingen naar PCK een manege met super schattige appartementjes erboven! Toen we daar aankwamen hebben we ons gesettled in ons lieve appartementje en we gingen meteen aan de slag. We keken de film Intouchables, maakten wat opdrachten uit de (B)EAT IT werkmap en gingen naar buiten om  de omgeving een beetje te verkennen. Toen we een rustig plekje hadden gevonden begonnen we aan een boxoefening, deze oefening was emotioneel heel zwaar, ik sloeg huilend al mijn frustratie en woede eruit en maakte de belofte dat ik deze kloteziekte géén enkele seconde meer zou laten winnen (bij deze is dat nu ook op internet bekend, haha).  

Nikki te paard door de bossen

Nikki te paard door de bossen

"Na het avondeten gingen we een paardenritje maken. Ik vond dit heel spannend, want in mijn leven had ik nog maar 1 keer paardgereden. Ik mocht rijden op Posh en Isabelle op Romario. Uiteindelijk ben ik zelfs in galop geweest! Het paardrijden was super leuk, maar ook confronterend. Ik voelde weer eens hoe mijn kont pijn deed van al het hobbelen door die stomme botten." "Na het paardrijden kregen we nog een drankje van Peter, de baas van de manage en overigens erg aardig! Na een goede nachtrust werden we wakker met een ontbijtje, super goed verzorgd allemaal! Helaas ben ik nog niet zo ver dat ik daar zonder enig schuldgevoel van eet en geniet. We hebben zo’n beetje de hele ochtend gepraat, wat erg fijn was, want het is af en toe lastig om alles met je ouders te bespreken hoe graag ze er ook voor je willen zijn… "

Massage Salon Naree

Massage Salon Naree

"Rond de middag gingen we weg, terug naar ’s-Hertogenbosch, waar ik te horen kreeg dat de verrassingen nog niet waren afgelopen! Ik kreeg gewoon een ontspannende massage cadeau! Dus na een wandeling om de 'IJzeren Man' reden we naar een massagesalon Naree in Den Bosch waar ik een uur lang lekker heb kunnen ontspannen ondanks alle emoties, stemmen en gedachtes. Soms is het zo vermoeiend allemaal! Maar het waren een paar zeer intense maar geslaagde dagen, die ik wel nog een plekje moet geven. Het heeft allemaal wel iets bij en met mij gedaan, maar ik kan er, nog, niet bij wat precies. Bij deze wil ik zeggen: dankjewel Isabelle! Voor alles."

Als je een plant géén water en aandacht geeft gaat hij dood! Zo werkt het ook met onze negatieve gedachtes en kritische stemmen in ons hoofd. Luister voortaan naar die liefdevolle stem van je hart en geef géén gehoor aan die kritische stem én hij zal sterven! 

                                         Klik op de foto en lees alles over ervaren met paarden - PCK Eersel

                                         Klik op de foto en lees alles over ervaren met paarden - PCK Eersel

Lieve buik ik hou van je!

"Lieve buik,

Soms ben je bol, soms ben je plat, som krul je over mijn broekrand, maar dat maakt mij nu niets meer uit. Je bent er altijd voor mij en daarom wil ik je bedanken. Als ik verdrietig ben dan heb jij ook pijn. Je blokkeert meteen en je hebt overal steken! Je leeft met mij mee net zoals een goede vriendin met mij mee huilt als ik verdrietig ben. Als ik honger heb dan knor jij en schreeuw je om voeding zodat mijn lichaam gezond en energiek blijft. Als ik blij ben dan ben je ook blij en vliegen er vlinders door je heen. Je communiceert duidelijk en helder, soms ken je mij beter dan ikzelf. Soms weet je dingen die ik niet begrijp en dan probeer je mij dingen te vertellen. Soms luister ik naar je, maar soms begrijp ik je niet meteen.

Lange tijd heb ik je verwaarloosd en niet naar je geluisterd. Ik vond je niet lief en eerlijk gezegd vond ik je ook best lelijk. Dat vetrandje van jou wat boven mijn broek uit kwam vond ik afschuwelijk. Als ik bukte dan voelde ik jou hard tegen mijn borsten aandrukken, je verstikte me.

Op foto’s leek jij groter dan ikzelf en tijdens het douchen kijk jij mij raar aan! Ik begon je te haten! Jij was verdrietig want je wist niet wat je fout had gedaan. Ik hongerde mezelf uit en jij werd boos op mij! Lange tijd was ik sterker dan jij en jij werd slapper en futlozer. Je had de energie niet meer om tegen mij te vechten, maar je hebt nooit opgegeven. Met de laatste kracht die je had sprak je een op een morgen luid en duidelijk tegen mij. Je was verbijsterd, neer geslagen, moe en teleurgesteld maar je hield nog steeds van mij. Jij verzekerde mij ervan dat mijn kleine buikje en het ini-mini vetrandje nodig waren om ooit kinderen te kunnen krijgen. Je zei dat ik dat nodig had om mijn baarmoeder en alle andere organen te beschermen. Ik twijfelde, maar ik geloofde je en ik had vertrouwen dat je de waarheid sprak. Want nog nooit had jij tegen mij gelogen en laten we eerlijk zijn. Je hebt mij nooit heb je mij in de steek gelaten.

Zelfs toen ik je vernedert, uitgescholden, gehaat en geslagen heb bleef jij bij mij en géén enkel ogenblik heb jij er zelfs aan gedacht om bij mij weg te gaan.

Stiekem heb ik altijd van je gehouden. Ik kon jou alleen niet altijd de liefde geven die je mij gaf. Daarom schrijf ik jou deze brief. Ik zal voortaan naar je luisteren en lief voor je zijn.........

Ik hou van je!

Liefs, Isabelle Plasmeijer"

* Bekijk dit filmpje en doe daarna onderstaande oefening!

OEFENING: Heb jij ook een lichaamsdeel waar je niet blij mee bent?

Heel veel vrouwen en mannen zijn niet blij met bepaalde lichaamsdelen. Wil jij strakkere billen? Grotere borsten? Kleinere neus? Heb je gekke tepels? Moeten je bovenbenen dunner? Zijn je schaamlippen te groot? Is je piemel te klein? Of wil je een strakkere buik of sterkere armen? Iedereen heeft wel een lichaamsdeel waar hij/zij niet blij mee is! Maar laten we eerlijk zijn. Elk lichaamsdeel heeft een waardevolle functie anders zou het er niet zijn. Moeder natuur heeft overal goed over nagedacht. En al zouden we dat doel bereiken, zouden we dan werkelijk gelukkig zijn? Of is het dan nog steeds niet goed en kan het nog beter? Waarschijnlijk wel........

Dus ben je eigenlijk 'stiekem' niet ontzettend blij en dankbaar dat alles functioneert zoals het behoort te functioneren? Zou jij dat lichaamsdeel, dat je misschien wel verafschuwd, een brief kunnen schrijven? Een brief vanuit liefde en dankbaarheid? 

Niet blij met je buik? Realiseer je dan dat daar jouw leven begon, het was je eerste thuis. Kinderen groeien en ontwikkelen zich in de buik van de moeder. Je woont er maar liefst 9 maanden. De buik is een magische plek waar emoties samen komen en het leven begint. Door nu niet goed voor jezelf te zorgen vervuilen we het vruchtwater voor onze toekomstige kinderen. Wil jij ooit nog kinderen? Dan moet je NU verantwoordelijkheid nemen en goed voor jezelf gaan zorgen! 

Hoe kun jij een voorbeeld zijn voor je toekomstige kinderen als jij, als moeder of vader, niet van jezelf kan houden of niet goed voor je lichaam zorgt? Wat voor voorbeeld wil jij zijn voor je kinderen of voor de mensen in jou omgeving die je dierbaar zijn? Ben je zoon, dochter, vriend(in), manager of leraar, wat je ook bent we dragen allemaal verantwoordelijkheid en we beïnvloeden allemaal de levens van de mensen in onze omgeving. 

SCHRIJF NU EEN BRIEF VANUIT LIEFDE EN DANKBAARHEID.
Maak de belofte om jezelf liefdevol toe te spreken en goed voor jezelf te zorgen, voor jezelf en voor alle mensen die jij in je leven nog gaat ontmoeten en waar je impact op zult hebben!

"FUCK ANOREXIA - I'M GOING TO BEAT IT!"

Wie ben ik?

Wauw, mijn eerste echte blogpost. Best spannend eigenlijk.. Want wat heb ik nou allemaal te zeggen? Wat laat ik los over mijzelf op het internet. Moet ik dit eigenlijk allemaal wel eerlijk zeggen? Geef ik mijzelf helemaal bloot? Wat krijg ik ervoor terug? Wat wil ik ermee bereiken? Allemaal vragen die nu bij het schrijven van deze blog door mijn hoofd schieten. Ik heb besloten helemaal eerlijk te zijn, al mijn gedachtes op te schrijven, mijzelf schaamteloos bloot te geven. Zo kan ik jullie het meest inspireren en hopelijk motiveren, helpen en leren kennen.

Mijn naam is Mette, een zestien jarig meisje uit Utrecht met anorexia nervosa, een depressie en minder bekende eetstoornisgerichte aandoeningen. Tja wat bedoel ik daar nou weer mee? Ik heb gelaxeerd, gebraakt, orthorexia, bewegingsdrang, extreem sporten en dat soort verschijnselen. Deze dingen worden meestal vergeten. Want anorexia is toch alleen dat je niks meer eet? Nee, bij mij werkte het zo, ALLES WAT ERIN GING MOEST ERUIT, HOE DAN OOK, WAT DAN OOK.

Het begon allemaal in de zomer

Welk tiener meisje wilt zich nou niet goed voelen in haar lichaam in de zomer? We willen er toch allemaal op ons allerbest uitzien als we bruin aan het bakken zijn op het strand, lekker aan het zwemmen zijn in de zee of ’s avonds nog in ons korte broekje naar buiten gaan.

Voor de zomervakantie ging ik elke ochtend hardlopen, gewoon onschuldig om me fitter te voelen in mijn lichaam. Hierbij ging ik ook iets meer letten op wat ik at. Niet dat ik veel snoepte ofzo. ( eigenlijk eet ik al mijn hele leven heel raar ben ik achter gekomen, of nou ja voor mij ‘normaal’, maar er is vind ik niet echt een ‘normaal’, in ieder geval niet zo standaard als de meeste mensen ) Maar ik at gewoon wat ik wilde, wanneer ik er zin in had. Oké ik begin af te dwalen merk ik. Terug naar waar ik was. Ik ging lette op wat ik at, minder grootte porties, meer fruit, meer groente en nog minder snacks.

In de zomervakantie ben ik eerst een week op vakantie geweest met mijn toenmalige vriendje, wie heel sportief met mij mee ging hardlopen en work- outen elke ochtend, wat super fijn, gezellig en motiverend was. Hij is nu één van mijn beste vrienden, dus het is niet ‘slecht’ uitgegaan, laten we dat er even bijzeggen! Op de vakantie aten we gewoon normaal, ik at nog steeds wat en wanneer ik wilde.

Toen ik terug kwam van deze vakantie, stapte ik de volgende dag alweer in de auto om op vakantie te gaan met mijn gezin (althans een deel van het gezin, het ligt nogal ingewikkeld, gescheiden ouders en ik heb een autistische broer). 

 

Op deze vakantie ging het mis

Ik begon mijzelf te vergelijken met alle meisjes in bikini’s die er veel beter uitzagen dan ik. Ik wilde er ook zo uit zien als zij en toen wel nu. Dus begon ik een heel erg extreem dieet. ’S Ochtends een boterham, ’s middags een boterham en ’s avonds wat salade en geen snacks. Dit klinkt niet héél extreem, maar bedenk erbij dat ik elke dag minstens vier uur aan het wandelen was. We aan het kamperen waren en nog héél veel gingen zwemmen en andere buitenactiviteiten gingen doen. ( Zoals canyoningen en raften etc. ) Toen ik terug kwam van deze vakantie, merkte ik dat ik echt was afgevallen. Alle broeken waren een maatje te groot. Dit gaf me een echte confidence boost. Na de zomer begon school weer. Wauw wat kreeg ik veel complimentjes. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden was dat ik nu niet meer elke ochtend kon sporten en niet meer onopvallend zo weinig kon eten, omdat ik weer naar school moest en weer moest werken. Voor mijn gevoel vlogen de kilo’s er weer aan, wat voelde ik me slecht.

Toen vond ik de grote oplossing, de uitweg. Het laxeren, het braken en handige tips om af te vallen. De laxeerpillen kocht ik gewoon van mijn salaris en verstopte ik vervolgens op mijn kamer. Het braken begon echter later, toen mijn moeder voor haar werk drie weken naar Amerika ging. Ik was alleen thuis met mijn broer en kon onopgemerkt boven de w.c pot hangen wanneer ik maar wilde. Wat super fijn was. Yes, in die drie weken vlogen de kilo’s er voor mijn gevoel weer af. Toen mijn moeder terug was, werd het braken weer minder, het laxeren weer erger en het gewicht ging nog steeds naar beneden. In November gebeurde er iets, waardoor ik gedetermineerd was om niet meer te braken, niet meer overmatig te sporten en niet meer te laxeren. Dit hield ik een week vol. Ik was mentaal overgenomen. Ik had de macht verloren, had nergens meer zin in, juist omdat ik at. (achteraf gezien was dat natuurlijk de eetstoornis die dat dacht ) Ik besloot een doel voor het nieuwe jaar. Dit jaar ga jij tot de 43 kilo en dan word je gelukkig, wat natuurlijk extreem is doorgeslagen want bij de 43 kilo hield het niet op… Zo is mijn eetstoornis begonnen.

Ik ben nu met hulp en begeleiding op de weg terug

Naar het hardwerkende zelfstandige gelukkige meisje dat ik was. Het is een hele lange weg, maar ik heb erkend dat ik een eetstoornis heb en ik heb erkend dat ik niet gelukkig ga worden met deze eetstoornis en dat het juist de eetstoornis is die mijn leven verpest heeft. Het zal een moeilijke klim zijn. Ik moet gaan toegeven aan het aankomen en dat zal me zwaar vallen. Maar nu ik zo diep ben gezonken, weet ik ook dat dat de enige weg omhoog is en met Isabelle als steun weet ik dat ik mijn eetstoornis ga verslaan. I’m going to (B)EAT IT! 

Mette: "BEAT IT is mijn weg terug. De training bestaat uit uitdagingen, oefeningen en opdrachten. Voor mij is het héél fijn dat het programma niet gaat om wat je eet, maar juist echt het knopje in je hoofd omzet. Door dit knopje om te zetten veranderd er zoveel. Doordat dit knopje bij mij nu langzaam aan het omschakelen is, is er bij mij al heel wat veranderd. Ik begin in te zien dat ik mijn leven terug moet pakken, nu het nog niet te laat is. Door de coach en skype sessies met Isabelle, zie ik dat het mogelijk is! Tevens brengt zij mij heel veel energie en motivatie om beter te worden en weer te gaan genieten van dingen. Ze laat me inzien dat ik het waard ben en door de BEAT IT training met alle oefeningen en de coaching van Isabelle ben ik ook anders over het leven gaan nadenken. Een leven met een eetstoornis is GEEN leven! Qua zelfbeeld, gewicht, zelfvertrouwen en alles heb ik nog een lange weg te gaan. Maar ik ben ervan verzekerd dat BEAT IT en Isabelle mijn uitweg zijn en dat ik het ga halen".

* De foto's die gebruikt zijn in dit Blog zijn van Mette nog voordat haar eetstoornis zich ontwikkelde. Hierop heeft zij een gezond gewicht. 

 

MAAK HET ONMOGELIJKE MOGELIJK!

Als je wilt dat er iets veranderd in je leven zijn er eigenlijk maar twee mogelijkheden. Je doet het of je doet het niet, eigenlijk is er geen grijs-gebied. Veel mensen zeggen: "Ik doe mijn best" of '"Ik ga het proberen". Maar eigenlijk bestaat er niet zo iets als "proberen". Want, probeer nu maar eens je grote teen aan te raken!! Lukte het? Waarschijnlijk wel! Dus je raakt hem aan of je raakt hem niet aan?! Ja, toch?! Oftewel: je doet iets of je doet het niet!

Nu kun jij ook twee dingen doen....

1.  Dromen en doen, dus resultaten behalen én jouw eetstoornis overwinnen!
2. Of met verhalen komen waarom je geen resultaten behaald, en zo zal je slachtoffer blijven van jouw eigen negatieve en belemmerende overtuigingen! 

Overwin je eetstoornis www.isa-power.nl

De mensen die resultaten behalen hebben één ding gemeenschappelijk. Zij maken het onmogelijke toch mogelijk! Dit wordt een doorbraak genoemd! Die doorbraak is de reden waarom sommige mensen succesvol zijn en zich succesvol, gelukkig en dankbaar voelen, ongeacht wat er om hun heen gebeurt.

“There is a powerful dividing force inside every human being that, once unleashed, can make any vision, dream or desire a reality.” - Anthony Robbins -

Er zijn vijf onderdelen in het proces van het maken van een doorbraak!

1. Het eerste wat je tegenkomt op weg naar een doorbraak is een absoluut klote gevoel, en gevoel van zware negativiteit. Je bent er helemaal klaar mee om je zo te voelen! Je hebt er genoeg van! Genoeg van jouw eetstoornis, de gedachten in je hoofd, genoeg van je futloze lichaam zonder energie, genoeg van die extra kilo's die je met je mee moet dragen, je vreetbuien, of genoeg van de obstipatie, niet meer menstrueren, je donsharen, genoeg van het ondergewicht en de pijn in je billen als je op een stoel zit (omdat je geen vlees hebt om op te zitten) etc..

2. Het tweede is een mega ontevredenheid over je huidige gedrag/ actie(s) en het resultaat dat daaruit voortvloeit. Wat je ook doet werkt niet meer. Je hebt het gevoel dat je de energie niet meer hebt om dat resultaat te behalen waar je voor gaat! Je weet, diep van binnen, dat jouw huidige aanpak (die wellicht vertrouwd en veilig voelde in het verleden) nu niet meer werkt!

3. Als derde, kom je op een punt waar verandering een absolute ‘must‘ wordt. Je wordt bijvoorbeeld geconfronteerd met je lichaam en een drastische achteruitgang in je gezondheid waarbij de nederlaag niet langer een optie kan zijn.

4. In de vierde stap krijg je een inzicht waarmee je een opening creëert voor een oplossing. Je weet wat je moet doen en welke overtuigingen (gedachten) je moet veranderen om tot resultaat te komen.

5. Tenslotte, in de vijfde etappe en dit is de belangrijkste: stap je door deze opening. Je gaat ervoor, je bent gemotiveerd, je weet wat je doel is en en je geeft nooit maar dan ook nooit meer op!

Wat kan ik voor je doen?

"Ik vorm niet de steen om tot een beeld, ik bevrijd het beeld dat in de steen zit opgesloten"

Dit citaat van Michelangelo staat voor de visie op persoonlijke ontwikkeling. Dit doe ik ook tijdens de persoonlijke coach trajecten: Ik laat je inzien wat je eigenlijk diep van binnen al weet, ik laat je voelen wat verborgen zat, ik laat je groeien met alle potentie die in je zit. Ik help je jouw ongekende krachten te ontwapenen. Alles dat jij als mens in je hebt, maar op dit moment, nog niet in staat bent je volledige eigen “beeld” te onthullen. Hiervoor heb jij tijdelijk hulp nodig, iemand die jou begeleidt in het bevrijden van jouw eigen “beeld”.

De Michelangelo van doorbraken
Wanneer jij op dit moment het gevoel hebt dat je echt, maar dan ook echt wilt veranderen en je eetstoornis wilt overwinnen, én je hebt het gevoel voor een doorbraak te staan, maar om wat voor reden dan ook nog niet de juiste inzicht(en) hebt of nog niet die stap door de opening hebt gedaan, dan wil ik jou heel graag ontmoeten en verder helpen......

Calorieën tellen

De meeste vrouwen en ook mannen schijnen er last van te hebben. Je weet wel, zo'n ingebouwd calorie-rekenmachientje in je hoofd? We nemen hem mee naar de supermarkt als we de boodschappen in ons boodschappenwagentje leggen. We calculeren razendsnel hoeveel calorieën overal inzitten. We nemen hem ook mee als we uit eten gaan! Vrouwen durven hem zelfs mee te nemen als ze op hun eerste date gaan, in dat geval bestellen zij gewoon sla en een cola light of water.

Als we 's ochtends in de auto stappen onderweg naar ons werk en we moeten stoppen bij de benzine pomp dan nemen we hem ook mee naar binnen, zelfs als we alleen maar de tankbeurt af moeten rekenen. Stel je voor dat je hem in de auto zou laten liggen dan kom je terug met zakken vol snoep. Tja, laten we eerlijk zijn dat rekenmachientje beschermt ons ook! Ik vraag me weleens af of we er misschien mee geboren zouden zijn? 

Vroeger was ik een ster in hoofdrekenen. Einstein en Pythagoras zouden jaloers op me zijn geweest als zij nog in leven zouden zijn geweest. Binnen no-time kon ik namelijk uitrekenen hoeveel ik die dag had gegeten. Ik at eigenlijk altijd te weinig. En met zulke tekorten kon ik zowel geestelijk als lichamelijk géén goede prestaties leveren!

Door het volgen van seminars, workshops en lezingen op het gebied van voeding en gezondheid kwam ik er achter dat calorieën puur één soort graadmeter zijn, maar helemaal niets zeggen over de voedingswaarde en de vitamines en mineralen. Weet jij wat jouw lichaam nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren en te presteren? Wist jij dat de keuzes van voeding een enorme impact hebben op je gezondheid? Wat eet jij? Gevarieerd? Eenzijdig? Weet jij ook hoeveel nu eigenlijk goed is voor je en wanneer?

Misschien ken je ze wel, de superfood, ik ben er gek op! Rauwe cacao, Acai, chia en hennepzaden, goji bessen, moerbuien, maca poeder en ga zo maar door. Allemaal heerlijk door een smoothie met banaan en spinazie. Maar alleen maar super gezond eten en jezelf schuldig voelen als je een keer geen superfoods kunt eten wordt ook wel orthorexia genoemd. 

Dit is een minder bekende en afgeleide van vorm van Anorexia Nervosa. In dit geval slaan mensen door in gezond willen eten. De Amerikaanse natuurarts Steven Bratman heeft in 1993 een boek uitgegeven waarin hij dit verschijnsel ‘orthorexia nervosa' noemt, maar andere professionals zijn er nog niet over uit of orthorexia echt bestaat.

Orthorexia is een eetstoornis waarbij mensen op een extreme manier bezig zijn met gezond eten. De strenge regels over eten kunnen zorgen voor een erg eenzijdig eetpatroon en daarmee kunnen tekorten aan voedingsstoffen ontstaan. Mensen gaan steeds obsessiever om met eten: bedenken wat ze gaan eten, welke hoeveelheden, welke combinaties en op welke tijdstippen. Een normaal sociaal leven is erg lastig want anderen hebben andere eetgewoontes. Net zoals bij alle andere eetstoornissen wordt je wereld steeds kleiner.

Dus eet op z'n tijd gewoon een lekker stuk appeltaart of chocolade zou ik zeggen! 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drunkorexia: de alcoholische eetstoornis

Een gemiddelde student klokt wekelijks één of meerdere glazen alcohol naar binnen. Niks mis mee, achterwege gelaten dat één flesje wijn zo'n 600 calorieën telt. Wie flink doorhaalt, loopt daarom het risico een paar pondjes aan te komen. 'Uitgesloten', zo besluiten studente met een alternatief te komen. Uithongeren om je daarna vol te gieten met drank.

Maak kennis met 'drunkorexia'
Uitgaan, partyhoppen en alcohol drinken. Een combinatie die zeer moeilijk samen lijkt te gaan met het huidige schoonheidsideaal; hoe slanker, hoe beter. Toch is het not-done dat ene drankje te laten staan en door je vrienden bestempelt te worden als spelbreker. Althans, zo denkt een deel van de studenten. Dertig procent van de vrouwen tussen de 18 en 24 jaar geeft toe wel eens een maaltijd over te slaan om 's avonds te kunnen drinken. Diëtisten spreken van het fenomeen 'drunkorexia', gebaseerd op verhalen van hun cliënten die zowel aan een eetstoornis als aan een drankprobleem lijden.

Gevolgen die er niet om liegen
Deskundigen maken zich ernstig zorgen over de nieuwe dieethype. De effecten van alcohol zijn vele malen groter wanneer je drinkt op een nuchtere maag dan wanneer je goed gegeten hebt. Zo blijkt een patatje mayo de opname van alcohol te vertragen. "Studentes die zich met een lege maag in het uitgaansleven storten, worden sneller dronken en lopen een groot risico bewusteloos te raken of alcoholvergiftiging op te lopen", aldus Victoria Osborne, professor volksgezondheid in de Britse krant Dailymail.

Ook op de lange termijn vormt 'drunkorexia' een bedreiging voor de gezondheid. Het rijtje symptonen liegt er niet om; een hoge bloeddruk, kans op hart- en vaatziekten of last van depressiviteit. Soms zelfs met de dood tot gevolg. Drunkorexia wordt overigens nog door veel studenten onderschat. Susan Ringwoord van de Eating Disorders Association: "We hebben het hier over een serieuze eetstoornis, waarvan de gevolgen minstens zo erg zijn als bij die van anorexia." (Bron; studentennet - auteur: Jesse Kleijer)

In het weekend flink aan de zuip en dan doordeweeks bijna niks meer eten. Drunkarexia, niet eten om van je drankkilo's af te komen, komt vooral onder studenten steeds meer voor. Is het de eerst stap naar een eetstoornis?

In de VS en Engeland is het al langer een fenomeen en dan met name onder studenten. Jaarlijks kloppen duizenden jonge dames aan bij de behandelcentra. Een paar dagen per week krijgen ze hun calorieën alleen binnen in de vorm van alcohol. 

Bier + Bier = kilo's erbij
De kilo's komen er snel bij als studenten op kamers gaan. In de eerste drie maanden komen ze gemiddeld 1,2 kilo aan. Bij leden van een studentenvereniging is het nog een tikje erger: zij krijgen er gemiddeld 2,1 kilo bij.

Meer drank en minder bewegen is een geen goede combi voor de lijn. Om dat te compenseren gaan veel studenten de rest van de week lijnen. Die kilo's moeten er weer vanaf van zichzelf.  

Elske van den Berg van Novarum, een behandelcentrum voor eetstoornissen, ziet het steeds vaker. "Dit is een fenomeen dat vijf jaar geleden echt ondenkbaar was. De druk op vrouwen om slank te zijn neemt enorm toe." Volgens Van den Berg gaan de studenten vaak een paar dagen vasten of slaan ze maaltijden over, zodat ze in het weekend flink kunnen gaan drinken.

Compenseren, compenseren en nog eens compenseren!! Zijn we werkelijk aan het genieten of houden we onszelf voor de gek? 

Twee opties
Volgens onderzoeker Linda Duits realiseren mensen zich niet wat de gevolgen zijn van veel drinken. "Veel bier vertaalt zich in veel kilo's. Er zijn twee opties: minder drinken of minder eten. De druk om veel te drinken is hoog, maar ook de druk om tegelijk slank te zijn. Lijnen wordt gezien als iets goeds en slank is mooi." Maar is dt ook werkelijk zo? Wie heeft dat nu eigenlijk bepaalt? 

Het is volgens Elske van den Berg een zorgelijke ontwikkeling, omdat de studenten lijnen steeds meer als 'normaal' zien. "Het is normaal om niet te eten en juist veel te drinken. Drunkorexia is nog niet echt een eetstoornis, zoals anorexia, maar het kan hier wel in uitmonden." Maar er zijn nog meer tactieken: "soms sporten ze overmatig, maar ook drugs worden soms ingezet als 'maaltijd vervanger", zegt Van den Berg.  

Wanneer zijn we tevreden met onszelf en begrijpen we dat middelen zoals alcohol, drugs en eten ons slechts tijdelijke prikkels geven, verdoving, demping maar dat we hoe dan (na de tijdelijke verdoving) toch weer met onszelf geconfronteerd worden!!??

(Bron: artikel RTL Nieuws -( Gegevens/cijfers op basis van Amerikaans onderzoek)

één dag uit mijn leven met een eetstoornis

Geschreven door Tessa

Het is maandag 7 uur ’s ochtends als mijn wekker gaat. Het eerste wat er in me op komt is wat ik deze dag allemaal moet gaan eten. Deze gedachte wordt gelukkig al snel overspoelt omdat ik me bedenk dat ik mijn dagelijkse bezigheid nog moet checken, de social media. Ik ben als ik het zelf zeg echt mega verslaafd aan mijn Iphone. Het liefste whats'app ik de hele dag door. Als ik mijn social media gecheckt heb stap ik uit bed, ik realiseer me dat het al kwart over zeven is en ik schiet in de stress. Gelukkig sta ik tien minuutjes later aangekleed en wel boven aan het trapgat. Shit, ik moet ontbijten. De gedachtes schieten door mijn hoofd en de gedachte hoe ik onder dit ontbijt uit ga komen is de aller grootste.

Langzaam maar zeker besef ik me dat ik dit ontbijt wederom niet kan overslaan, mijn ouders houden me elke ochtend in de gaten. Het is om gek van te worden. Ik loop de trap af, begroet mijn ouders en ga zoals gewoonlijk de keuken in. Ik doe mega lang over het klaarmaken van mijn ontbijt, expres, in de hoop dat mijn ouders weg gaan. Maar nee hoor, meneer en mevrouw blijven rustig aan de eettafel op mij zitten wachten. Ik slaak een diepe zucht en meng mij vervolgens tussen de discussie die mijn ouders weer aan het voeren zijn. Altijd die discussies, ik word er gek van. Aan de andere kant vind ik de discussies heerlijk, zo word er minder op mij gelet. Ik pak de lepel en breng mijn ontbijt hapje voor hapje naar binnen. Alweer die stomme gedachtes. Ik probeer ze weg te drukken maar mijn eetstoornis is te sterk. Na mijn ontbijt maak ik mijn lunch klaar voor school.

Ik haat brood maar ik heb geen keuze, ik lunch bij docenten. Eindelijk ben ik zover om naar school te fietsen, maar liefst 4 kilometer van mijn huis vandaan. Elke dag, heen en terug. Ik race die 4 kilometer altijd als een gek. Ik ben vaak een van de eerste op school, ik hou er namelijk niet van om te laat te komen. Altijd op tijd, nooit te laat. Ik hou niet van te laat komen. Ik ben maar liefst een kwartier te vroeg op school. Ik haat wachten want ik ben super ongeduldig. Langzaamaan stroomt de school vol met mensen. Jong, oud, lelijk, knap, dik, dun. Iedereen is verschillend. Ik hou er van om mensen te bekijken, om hun uiterlijk te zien en ook om mezelf met andere te vergelijken. De bel gaat, eindelijk.

De eerste drie uur les vliegen voorbij en dan is het pauze. Pauze, het verschrikkelijkste moment van de dag waarop iedereen de trappen afrent om zich vervolgens op een stoel neer te planten en te gaan eten. Ik loop achter mijn vriendinnen aan naar beneden, weleens waar met mijn mobiel in mijn hand en ook ik plant mezelf vervolgens neer op de grond. Iedereen om mij heen eet, maar ik niet. Ik schaam me niet omdat ik niet eet, ik zou me eerder schamen als ik wel eet. Ook mijn vriendin vraagt me weer of ik niet wat moet eten. Ik word gek van de vraag maar ik kan me ook bedenken dat ze het doet omdat ze om me geeft, omdat ze zich zorgen maakt. Altijd heb ik mijn standaard antwoord klaar: ‘nee, ik heb geen honger. ‘ Ik zie dat ik haar verdriet doe met dit antwoord en ik zie ook dat zij ziet dat dit antwoord geen eerlijk antwoord is, maar gelukkig houdt ze op en begint ze met een meisje een ander gesprek.

De bel, deze pauze heb ik tenminste overleefd. De stoet trekt weer de trappen op naar boven toe, de lokalen in. Het uur dat volgt vlieg ook weer voorbij. Het uur daarna maak ik me elke minuut druk om de pauze, hoe kan ik hier het beste onderuit komen? Ik heb mijn gedachte niet bij de les en als de docent mij een vraag stelt kan ik hier geen antwoord op geven. Zie je wel, je kan ook niks. Je faalt weer, zoals altijd. Ik haat mezelf, wat haat ik eigenlijk niet? Einde van de les, begin van de tweede verschrikkelijke pauze. Ik sjok naar de lerarenkamer toe en wacht totdat mijn Nederlands docente me ziet. Ze zwaait en glimlacht lief, ik vind mijn Nederlands docente een van de liefste docenten van onze school en ik ben blij dat ze dit voor mij doet. Dat ze haar pauzes op offert om met mij te lunchen.

Eigenlijk is het de halve pauze stil in het lokaal, ik zeg niks, zij zegt niks. Af en toe stelt ze een vraag maar nadat ik antwoord gegeven heb is het weer een poos stil. Ik hou van stiltes, ik hoef dan tenminste niks te zeggen. Mijn twee boterhammen met kaas gaan langzaam maar zeker op. Alles in mij schreeuwt dat ik dat ding niet moet eten, dat ik het weg moet gooien en dat ik dik word, dik ben. Ik probeer niet te luisteren maar de gedachtes maken me zo gek. Alweer gaat de bel, eindelijk verlost. Nog maar een uurtje te gaan voordat ik weer lekker 4 kilometer naar huis mag fietsen. Dit uurtje geschiedenis kruipt voorbij. Geschiedenis is een vreselijk vak en mijn gedachtes dwalen al snel af naar wat ik ga doen als ik thuis ben. Eten, niet eten? Als mijn moeder me dwingt om te eten, wat zal ik dan nemen? Ik ben blij als ik eindelijk op de fiets naar huis zit. Ik voel dat ik moe ben, dat ik duizelig ben maar ik probeer het gevoel te negeren. Mijn benen voelen zwaar en ik fiets in een slakken tempo naar huis. Nu hoef ik gelukkig niet op tijd te zijn, geen haast dus.

Eenmaal thuis ben ik lekker alleen en loop gelijk door naar boven, naar mijn computer. Weer de social media. Een uurtje later moeten we avond eten, ik ben eigenlijk te moe om me hier druk over te maken. Ik mijn hoofd tel ik alle calorieën van deze dag op en ben tevreden over mezelf. Ik hoef nu gelukkig niks te compenseren. Dit avond eten was een van de eerste keren dat ik me geen zorgen maak over het aantal calorieën dat ik naar binnen prop. Na het eten ga ik gelijk naar boven, achter mijn geliefde computer. Eigenlijk moet ik huiswerk maken dus pak ik na lang uitstellen mijn biologie boek er maar bij. Ik heb helemaal geen concentratie en ben er dus al snel helemaal klaar mee. Ik gooi uit frustratie mijn boek tegen het raam. Ik ben boos, boos op mezelf, boos op eten maar vooral boos op mijn stomme eetstoornis. Was ik maar nooit begonnen met afvallen. Als ik in het begin niet had gedacht dat dit mij controle zou geven zat ik nu niet zo diep in de put, zat ik nu niet met mezelf in de knoop en had mijn omgeving zich nooit zorgen hoeven maken.

Als, als, als. Ik probeer mijn gedachtes te verzetten naar mijn toekomst. Ik probeer me te bedenken waar ik over 5 jaar wil staan. Ik zou heel graag mijn havo en vwo diploma hebben en zelfstandig in Oostenrijk wonen. Ik heb er alles voor over om diergeneeskunde te gaan studeren, dit is echt een mega grote droom. Na een tijdje te hebben nagedacht over mijn toekomst en mijn herstel realiseer ik me dat ik heel moe ben. Ik pak mijn schoolspullen voor de volgende dag, kleed me om, poets mijn tanden en ga lekker naar mijn bedje. Ik moet eerst nog een aantal buik- en beenspier oefeningen doen voordat ik mag slapen. Het is ondertussen al tegen twaalven. 

Heb jij ook een verhaal net als Tessa wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl

Kun je willen iets te willen? Of wil je het dan al?

illustratie website isabelle.jpg

Jaren geleden heb ik me voorgenomen om nooit meer te kotsen, te lijnen en op die klote weegschaal te staan. Dat is geen gemakkelijk voornemen, het was destijds zelfs lastiger dan doorgaan. Om patronen te veranderen moet je namelijk eerst erkennen dat je in een door jezelf gecreëerde wereld leeft. Net als voor de gestopte roker geldt dat het verleidelijk is te twijfelen aan het besluit. De roker wordt namelijk verscheurd door twee strijdige emoties. Enerzijds het verlangen naar genot en anderzijds de angst voor de dood. 

De wil is een raar iets. Kun je willen iets te willen? Of wil je het dan al? 

Je kunt in elke geval niet willen niets te willen, want willen doen we altijd. Zelfs als we niet weten wat we precies willen. De uitspraak 'waar een wil is, is een weg' is erg dubbel. Het probleem is niet de wil en ook niet de weg. Het probleem is welke weg je de wil opstuurt. Waar stuur je die wil dan heen?

Wat wil jou wil nog allemaal doen, zien, horen, meemaken, proeven, ruiken, ervaren en beleven?

Wat wil jou wil nog allemaal doen, zien, horen, meemaken, proeven, ruiken, ervaren en beleven?

Een weg die ik niet wil inslaan, is bijvoorbeeld die van de harddrugs.
Niet omdat ik niet wil 'high' wil zijn of niet wil 'trippen'. Integendeel, 'trippen' lijkt me best wel spannend. Zo spannend dat, als ik dat eenmaal een keer gedaan heb zo gaaf vind, dat dan iedere dag wil. Én dat wil ik niet! 

Hoe dan ook, de uitspraak 'ik wil trippen' betekent uit mijn mond iets anders dan uit de mond van iemand die verslaafd is en dagelijks daadwerkelijk high is of aan het trippen is. Hij wil iets anders dan ik, omdat hij weet wat hij wil. Zijn wil heeft inhoud. En 'ik wil trippen' is voor mij dus ook een ander soort willen.

10343570_l.jpg

Kun je eigenlijk iets willen wat je nooit eerder hebt gedaan of hebt ervaren? Waar verlangen we dan naar? We kunnen wel van alles zeggen dat we het willen, maar willen we het dan ook echt? Want wat is dat voor een wil, die niet weet wat-ie wil?