Schoonheidsidealen veranderen continu

Schoonheidsidealen zijn absoluut geen stabiel gegeven, maar erg dynamisch en fluctuerend over tijd. Overal ter wereld streven we naar perfectie en proberen we te voldoen aan het door onszelf opgelegde schoonheidsideaal. In de tijd van Peter Paul Rubens, een Vlaamse schilder die van 1577 tot 1640 leefde, was het juist mooi om volslank te zijn. Of dik zoals velen het vandaag de dag noemen. Peter Paul staat bekend vanwege zijn prachtige schilderijen met corpulente dames. Als je destijds te dun was werd je aangeklaagd voor hekserij en belande je op de brandstapel. Blij ben ik, dat ik toen niet leefde, want dan was ik nu omgetoverd tot as.

Het slanke schoonheidsideaal wat vandaag de dag in  Nederland heerst denken ze in Afrika toch nog écht héél anders over. Wat mensen in Afrika wel doen is hun huid bleachen (bleken) om blanker te worden. Ver voor onze tijd heerste er in Nederland ook het schoonheidsideaal om blank te zijn. Bruin zijn betekende dat je van lagere klassen was en op de akkers of het platteland werkte. Zodoende ontwikkelde zich bleekzucht, mensen die bleekzucht ontwikkelde hadden vergelijkbare persoonlijkheidskenmerken als mensen met een eetstoornis nu. Deze mensen waren gevoelig, onzeker en hadden een laag zelfbeeld. (Greta Noordenbos)

Daarna was het weer een trend om een kleurtje te hebben en zodoende schoten de zonnebankstudio’s als paddestoelen uit de grond. Patrcicia Kentcil uit Engeland ging elke dag onder de zonnebank en werd de geroosterde noot genoemd. Ze hebben er zelfs een woord voor "Tanorexic", een combinatie tussen anorexia en tannig! Het bruine koppie van Patricia bracht meer schade aan dan dat ze had verwacht. Het leidde zelfs tot een rechtzaak, omdat de rechter dacht dat haar kinderen er onder zouden kunnen leiden. Een kleurtje op je gezicht betekende in de eerste instantie dat je niet van lagere klasse was maar dat je geld had om op ski-vakantie te gaan of een reis naar een ver en exotisch land kon boeken. 

Marilyn Monroe mocht in de jaren 60 plaats maken voor het slanke schoonheidsideaal. De toon werd gezet toen het fotomodel Twiggy haar entree maakte. Mijn inziens een meisje met anorexia of boulimia, want er zo uit zien is op een gezonde manier niet na te streven én ik kan het weten. Voor zowel mannen als vrouwen begint de uitdaging al in de kindertijd. We krijgen allemaal overtuigingen mee van onze ouders en andere 'zogenaamde' voorbeelden en rolmodellen. Als mannen moeten we het gezin beschermen en als vrouw dachten we vroeger dat we alleen maar geschikt zouden zijn in de rol als moeder of echtgenote. Overtuigingen, modebeelden en schoonheidsidealen lopen hand in hand en fluctueren continu. Interessant om te zien is dat de schoonheidsidealen voor mannen vrijwel ongewijzigd zijn gebleven door de jaren heen. Het komt nog steeds overeen met het Romeinse schoonheidsideaal: groot, breed, gespierd, sterk en heldhaftig. 

Vrouwen hebben door de loop der jaren veel meer gesleuteld aan hun lichaam om te voldoen aan het 'op dat moment heersende' schoonheidsideaal. De reden dat het ideaalbeeld bij vrouwen continu verandert heeft ook te maken met haar steeds veranderende rol in de geschiedenis. De vrouw wordt steeds gelijkwaardiger aan de man en, gechargeerd gezegd, veranderde zij van mama de huismus naar een gelijkwaardige zakenpartner! Ik ben benieuwd wat de volgende trend wordt en wie zich laat verleiden?! Stel je nu toch eens voor dat het mode gaat worden om onze voeten af te binden, net zoals de chinezen vroeger deden? Wie doet ermee?  

Heb jij een verhaal wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl

 

Een eetstoornis is niet alleen een vrouwending!

Isabelle & Ron

Isabelle Plasmeijer sprak met Ron Meijering in het kader van Isabelle’s eerste zelfhulpboek "Wanneer kap jij ermee?"

Mannen krijgen geen eetstoornis. ONZIN! Blij ben ik, dat ik de kans krijg Ron Meijer te interviewen voor mijn boek “ik KAP ermee”. In het zelfhulpboek komen verschillende mensen aan het woord. Zij vertellen hun persoonlijke verhaal over hun gevecht tegen hun eetstoornis en hoe ze dit gevecht hebben weten te overwinnen. Middels hun openhartigheid vormen zij een voorbeeld voor andere die kampen met een eetprobleem. Nagenoeg de helft van de mensen in ‘Ik KAP ermee’ is man. Zij hadden last van boulimia, anorexia, binge eating, inverse anorexia of het zogenaamde machismo en het adonis complex aan toe. Voor heren is het gebruikelijker deze laatste termen te noemen. Ron kampte vroeger zelf met anorexia. Het was een verademing iemand te ontmoeten die openhartig en zonder schaamte over zijn ervaringen vertelt.

“Het heeft me mijn hele jeugd gekost” vertelt Ron. Van zijn 13e tot zijn 19e heeft hij een extreem bewogen periode gekend. Meijering was 13 toen hij met een hartslag van 34 en een eenzelfde gewicht werd opgenomen in het ziekenhuis. De jaren daarna kende hij pieken en dalen. Op en neer ging vooral zijn gewicht, want van binnen zat hij al die tijd in een dal. Af en toe werd Ron ontslagen uit het ziekenhuis en ging hij naar huis. Maar zodra hij niet onder toeziend oog was van professionals dook zijn gewicht naar beneden. “Ik was altijd al anders, ik was het pispaaltje en werd gepest op school”. Niets hielp bij Ron. Tijdens zijn opname in de kliniek hield hij de zusters voor de gek. “Mensen met een eetstoornis zijn hartstikke intelligent. Ik kon iedereen voor de gek houden en mensen om de tuin leiden. Ik gooide mijn eten in de plantenbak zonder dat iemand iets door had.”

Niks eten en drinken gaf Ron een gevoel van macht, hij voelde zich er prima bij dus waarom zou hij het dan anders doen? Iets dat goed voelt, daar ga je toch mee door? Dat klinkt logisch, maar Ron had vroeger helemaal niet door dat hetgeen waarmee hij bezig was ontzettend slecht was voor zijn geestelijke en lichamelijke gezondheid.

 “Het omslagpunt kwam pas toen ik op mijn 17e school verliet en ging werken bij een bakker. Voor het eerst kreeg ik complimenten en voelde ik me gewaardeerd door mijn collega’s en mijn baas.” Hierdoor realiseerde Ron zich dat hij zijn eetstoornis helemaal niet meer nodig had. 

 “Het gaat niet om dat rot vreten, het gaat om veel meer” zegt Ron vol overtuiging. Ook vindt Ron dat mensen niet geholpen moeten worden met hun eten, “mensen moeten geholpen worden met het echte probleem. Pas dan zul je ontdekken dat je de eetstoornis niet nodig hebt.”

Ron is komisch en zit vol zelfspot, dat blijkt al wel uit zijn ludieke opmerkingen. Het is mooi om te zien hoe ook hij een zeer moeilijke periode uit zijn leven heeft weten te overwinnen en nu andere helpt. Vanuit zijn passie en missie om het taboe rondom eetstoornissen bij jongens en mannen te doorbreken richtte hij twee online platformen op www.anorexia.nl en www.boulimia.nl  Hier kunnen ouders, professionals maar bovenal jongens zelf terecht met hun verhaal en informatie vinden. 

Heb jij een verhaal wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl

Een eetstoornis is voor vele nog een onbekend terrein...

Kelly Thijssen en Esmée Rekers.

Tijdens het schrijven van ons profielwerkstuk hebben we onderzoek gedaan naar de risicofactoren van anorexia, boulimia en binge eating. Hiervoor hebben we meerdere in-depth interviews afgenomen, met mensen die er lijden aan een eetstoornis en mensen die het overwonnen hebben. Met als doel antwoord te krijgen op welke factoren nou precies een eetstoornis kunnen veroorzaken. Een van de interviews die we hebben afgenomen was met iemand die op dit moment aan de ziekte lijdt. Het andere interview was met ervaringsproffesional, schrijver en coach Isabelle Plasmeijer, welke zelf haar eetstoornis heeft weten te overwinnen. Het was bijzonder om te horen hoe zij haar ziekte heeft weten te overwinnen. Openhartig vertelde Isabelle ons over haar strijd tegen de weegschaal, de negatieve gevolgen op haar lichaam, zelfbeeld en compulsieve en obsessieve neiging om te sporten en om af te vallen. We hebben Isabelle veel vragen gesteld en elke vraag beantwoordde zij oprecht en eerlijk, hierdoor hebben wij een beter beeld gekregen hoe mensen zich werkelijk voelen tijdens deze eetstoornis en hoe zij hier mee omgaan. Veel mensen blijken niet of gedeeltelijk af kunnen komen van hun eetstoornis. We vinden het super dat het Isabelle na ruim vier jaar wel is gelukt. Vandaag de dag zet zij zich in om de taboe rondom eetstoornissen weg te nemen en geeft ze lezingen en workshops en coached ze andere om de eetstoornis ook te overwinnen. Wij zijn haar zeer dankbaar dat zij, gezien haar drukke agenda, tijd heeft vrij weten te maken om ons op weg te helpen met het afronden van ons profielwerkstuk.

Heel erg bedankt voor je medewerking Isabelle, we laten weten hoe ons profielwerkstuk is gegaan.

Liefs,

Kelly Thijssen en Esmée Rekers

HAVO Notre Dame des Anges in Ubbergen

Waarom zou ik veranderen?

Ja, we willen wel dat er wat verandert, maar we zijn bang om te veranderen. Vaak zetten we onze hakken in het zand.

Waar komt die weerstand voor verandering toch vandaan?
We willen wel gezonder worden, fitter, energieker, vrolijker, opgewekter zijn en we dromen over een toekomst die ons toelacht. We ‘hopen’ erop! Waar zouden we toch zijn zonder ‘hoop’? Hoop is net zoiets als water, we hebben het nodig om te overleven, een week zonder water en we zijn dood! Zo is het eigenlijk ook met hoop! Het is een van de drijfveren van ons leven! Maar ‘hopen’ zonder een handeling is net zoiets als bij een water put gaan staan met je emmer en verwachten dat deze emmer vanzelf vol loopt. Dat werkt niet, we moeten zelf ook ‘doen’.

Wie of wat houdt ons eigenlijk tegen?
Het antwoord op die vraag is makkelijk te beantwoorden, maar vaak lastiger toe te geven. Diegene die verandering tegen houdt, dat ben je natuurlijk zelf! Het oude vertrouwde en het gemak houdt patronen & rituelen, ongeacht of deze nu minder efficiënt zijn en wel of niet werken, in stand. We veranderen niet puur uit angst om dat vertrouwde los te laten! Oud en vertrouwd, slecht of niet, het biedt ons ook zekerheid, we weten wat er gaat komen. Daarom zeggen mensen lastig hun baan op, ook al is deze helemaal niet leuk en is je baas eigenlijk een klootzak.

Om te winnen moet je durven verliezen
Daarom blijven we in een relatie, ook al hebben we elke dag een conflict en is de passie allang gedoofd! Daarom vluchten we in een eetstoornis, omdat het ook een vertrouwd patroon is en ons als mens ook een zeker mate van ‘zekerheid’ biedt. Verandering is lastig, omdat wij als mensen de waarde van wat we nu hebben overschatten en de waarde van wat ze zouden kunnen krijgen, door het oude vertrouwde op te geven, vaak onderschatten. Zo zei een goede vriend van me ooit tegen mij “om te winnen moet je durven te verliezen”. Dus vooruit met die geit en geef jezelf een schop onder je kont, maar om tot verandering te komen hebben we niet altijd een schop onder onze kont nodig.

De behoefte voor verandering ontstaat namelijk vanzelf als de mate van ontevredenheid en de hiermee gepaarde pijn over de huidige situatie - in combinatie met het verlangen naar de nieuwe situatie - groter is dan de moeite die de verandering kost. Het verlangen en het hiermee gepaarde plezier wat het je gaat opleveren moet dus groter zijn.

Heb jij een verhaal wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl

Spiegeltje aan de wand wie is de mooiste van het land?

“Wie bepaald nu eigenlijk wat mooi is en wat niet ?

Staat jouw eigen spiegelbeeld je aan?
Met wie vergelijken we onszelf nu eigenlijk?
Met welke maatstaaf wordt er gemeten?
Wie bepaald wat mooi is en wat niet?
Wat in de mode is en wat niet?
Dik of dun, of iets er tussen in?
Wat geloof jijzelf?
Grote borsten of kleine borsten?
Brede of smalle heupen?
Six pack belangrijk of niet?
Kleine billen of grote billen?
Rond of strak of plat of 'fluffy'?
Bepalen we het zelf of laten we het door een ander bepalen?
Wat is jouw definitie van schoonheid?

Laat jij je leiden door foto’s en verhalen die we mee krijgen vanuit de media en die op kaften van trendy magazines staan? Eén of dé schoonheid bestaat niet, dé mooiste bestaat ook niet. Schoonheid is zelfs erg fluctuerend en dynamisch over tijd. Mannen en vrouwen over heel de wereld hebben er een andere idee bij. Een jongen of meid uit Nederland heeft dan ook een heel ander zelfbeeld dan een jongen of meid uit Guatemala.

Het zelfbeeld

Volgens psycholoog, Liesbeth Woertman, is het onmogelijk om zonder de ander een zelfbeeld te kunnen vormen. Voor een goed zelfbeeld hebben we de ander nodig, als een spiegel welke onze eigen ik in kaart brengt. Dat zien we vooral gebeuren kinderen, zij kijken naar hun ouders om nieuwe vaardigheden, kennis op te doen, om hen te spiegelen en zichzelf te beoordelen! Door de reactie die zij krijgen vormen zij een zelfbeeld. Wat zie jij als je naar de ander kijkt? Spiegel jij de ander om van zijn of haar gedrag te leren of meet jij jouw schoonheid af aan de ander? Wees gerust, veel mannen en vrouwen doen dat! Echter komen we bij de gratie van vergelijking vaak bedrogen uit, er is namelijk altijd wel iemand die slimmer, mooier, beter en aantrekkelijker. Houdt er rekening mee dat diegene met wie jij je spiegelt dat ook doet. Ook hij kampt met exact dezelfde gevoelens en in zijn zoektocht naar zijn zelfbeeld ziet hij ook mensen die aantrekkelijker zijn dan hemzelf. Andersom kan het natuurlijk ook. We kunnen onszelf ook de hemel in prijzen als we onszelf vergelijken met iemand die zijn dag even niet heeft, dat voelt heerlijk, maar is wel een tikkeltje hypocriet.

Heb jij een verhaal wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl

Chillen op je billen, hoe doe je dat?

“We rennen en vliegen, je leeft maar door en staat zelden stil.  

Stil zitten en niets doen, hoe doe je dat eigenlijk?

Het is net alsof Herman van Veen het nummer ‘Opzij’ speciaal voor mij geschreven heeft. “Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelooflijke haast, we moeten rennen, vliegen, duiken, vallen en weer opstaan”

De meeste dagen van het jaar heb ik van ‘s ochtend tot ‘s avonds vol gepland staan, en als er tussendoor tijd over is dan doe ik snel mijn boodschappen. Soms ben ik zo gehaast, dat ik ‘s ochtends de deur van mijn huis uit ren zonder mijn laptop. Dan spring ik mijn auto weer uit, die ik al gestart had, en ren ik terug naar binnen en stoot ik me bij binnenkomst hard aan de tafel. Auwww …..‘s avonds blijkt dit een grote blauwe plek te zijn, die later die week groen en geel verkleurd. Mijn moeder riep niet voor niets haastige spoed is zelden goed tegen mij, ook mijn voormalige werkgever had een nickname voor mij: rupsje nooit genoeg. Uit de gesprekken met vrienden blijkt al snel dat ook sommige van hen zo’n druk bestaan hebben. We leven van afspraak tot afspraak, met overvolle agenda’s!

Niet alleen zij maar het  merendeel van de Nederlandse maatschappij heeft er een handje van, alleen niet iedereen houdt er van die lelijke geel groenachtige blauwe plekken aan over. Toch vind ik zo’n blauwe plek niet zo heel erg. Ik ga er graag flink tegenaan, het geeft mij een heerlijk gevoel als ik veel dingen kan doen in een dag. Het nadeel is wel dat ik ‘s avonds in bed lig en voor mijn gevoel nog steeds aan het rennen en vliegen ben, dus kan ik moeilijk in slaap vallen.

Stil zitten en niets doen, hoe doe je dat eigenlijk?
Het is iets wat ik graag nog zou willen leren. Het lijkt me heerlijk dat ook ik, net als een door gewinterde buddhist, even nergens aan hoef te denken en in het ‘hier en nu’ kan chillen op mijn billen. Ik heb ooit keer een yoga les gevolgd samen met een vriendin, maar proestend van het lachend zijn we de zaal uitgerend omdat er iemand een kei harde scheet liet bij het doen van een moeilijke oefening.

Yoga leert je om dingen los te laten :-)
De lessen die daarop volgde waren heel erg fijn en kwam mijn geest echt tot rust. Yoga is zeker een aanrader voor diegene die op een ontspannen en toch ook intensieve manier bezig willen zijn met hun lichaam en geest.

Heb jij een verhaal wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl