verlangen

Camilia (her)schrijft haar verhaal ...

Dit Blog is geschreven door Camilia

Tien jaar lang ben ik hand in hand met mijn 'Evil Twin' door het leven gegaan. In het begin dacht ik dat zij mijn beste vriendin was, maar dat bleek allesbehalve waar te zijn. Al gauw raakte ik verslaafd aan haar, ik kon niks en nergens heen zonder dat zij naast me was en soms liet zij mij dingen doen wat ik normaal nooit zou doen! Zij nam mijn angst, boosheid, frustratie en verdriet af en juist dat zorgde ervoor dat ik verslaafd raakte aan haar. Zo'n 10 jaar geleden begon het met "controle" houden over mijn lichaam en het eten, maar al snel draaide het om en nam zij controle over mijn hele leven. Het begon met niet eten, en al snel ging het naar mijn gevoelens verlammen met eten om vervolgens alle negatieve emoties er uit braken.

Het gaf me een kick dat ik zo veel "controle" had over mijn lichaam en wat ik wel of niet aan mijn lichaam gaf, maar eigenlijk had ik geen controle als ik heel diep na denk. Want wie wil nou een leven hebben over wel of niet eten en alles doen om aan eten te komen dat je zelfs gaat graaien in een vuilnisbak en hopen dat niemand je ziet, of eerst checken of er een wc beschikbaar is als je ergens naartoe gaat, of 9 uurtjes op een dag bezig zijn met eetbuien en braken, of liegen tegen je dierbaren, of eten stelen van anderen, en zo veel keren horen van de arts dat je geluk hebt dat de bloed in je hart nog pompt?

Waar is Cami gebleven?! 

De weg kwijt zijn www.isa-power.nl eetstoornissen

Eigenlijk zat ik al die jaren vast geketend door mijn evil twin. Zij had mijn vleugels afgepakt zodat ik geen mogelijkheid had om door het leven te vliegen, ook heeft zij mijn schilderij helemaal zwart gemaakt zodat alle kleuren van mijn leven niet meer zichtbaar waren! Is dit het nu echt allemaal waard? 

Als ik zo sterk ben om zo veel schaden aan mezelf te richten, ben ik dan ook sterk genoeg om mij los te breken van die kettingen zodat ik eindelijk weer door het leven heen kan vliegen?

Mijn eerste stap was om die sleutel van die ketting te vinden, en gelukkig kwam ik mooie Isabelle tegen die me weer "hope" heeft gegeven en die me voorstelde aan een andere prachtige vrouw Kim! Wat was ik blij, wat was dit een mooie geschenk van God en wat koester ik dit geschenk in mijn hart! Ik heb nooit zo veel gehad aan een behandeling of coaching zoals nu, want bij ISA Power werken ze vanuit ervaring. Met liefde proberen ze mij te steunen, middels motivatie en vanuit mijn eigen kracht! Voorgaande jaren heb ik ook veel hulp gehad van andere instanties. Echter, had ik het gevoel dat deze mensen veelal werkten met kennis opgedaan uit boeken. Het tekort aan inlevingsvermogen in mijn problematiek en de onderliggende dingen was erg frustrerend. 

Door de mooie workshop heb ik mijn vleugels weer gevonden en besef ik me echt hoe veel ik kwijt geraakt. 

Wat ik me realiseerde tijdens de (B)EAT IT workshop is dat we allemaal een wonder zijn en mooi zijn op ons eigen manier. En laten we eerlijk zijn als iedereen het zelfde was dan was deze planeet wel heel saai geweest, ja toch? Ik heb geleerd dat mijn lichaam de twee mooiste dingen met zich meedraagt, namelijk mijn hart en mijn ziel. Ook heb ik geleerd dat het leven heel kort is en dat we alles moeten doen om van elk moment te gaan genieten en dat God (of Moeder Natuur - of hoe jij het ook wilt noemen) iedereen op deze mooie planeet heeft gezet voor een reden en het is aan jou (en ook aan mij) om die reden te ontdekken.

Ik besefte me tijdens de (B)EAT IT workshop ook dat ik mezelf door die evil twin compleet ben kwijt geraakt en dat enkel nog mijn lichaam aanwezig was, maar mijn geest was heel ver weg. Ik besef nu ook dat negatieve emoties er mogen zijn want dat maakt ons een mens en zonder die negatieve emoties zullen we ook niet zo genieten van de positieve emoties. Ik weet ook dat wij allemaal kracht in ons hebben en dat wij die op een positieve manier kunnen gebruiken. Het belangrijkste wat ik graag los zou willen laten is "zelf haat" en waarom haat ik mezelf nu zo erg? 

Kan ik van anderen houden als ik een hekel heb aan mezelf? Het klinkt cliché. Nee dat kan absoluut niet, want het is mij ook niet gelukt naar al die jaren. 

Ik ben er nog lang niet, maar de belangrijkste stap heb ik gemaakt en dat is dat ik tegen mijn grootste angst aan het vechten ben. Hoe moeilijk het ook is. Nog belangrijker is dat ik nog nooit zo eerlijk ben geweest tijdens een behandeling of coaching of wat voor hulp instantie dan ook!

Mijn nieuwe levensschilderij

Ik heb heel veel kleuren die ik wil gebruiken om mijn leven weer opnieuw te schilderen, en ik weet dat ik dat alleen maar kan doen als ik van mezelf kan houden. In mijn "future painting" zie ik Cami met twee sterke vleugels die op de wind mee zweven. Ik zie een Cami die krachtig in het leven staat. Soms dansend op een pódium waar zij al haar emoties kwijt kan raken en haar broer zit in het publiek naar haar te kijken. Vol trots kijkt hij naar die nieuwe Cami. En thuis in haar gezin heeft Cami haar handen vol aan haar kind, die met liefde naar haar kijkt en regelmatig zegt "mama ik hou van je". Cami heeft natuurlijk ook een man - die zijn liefde deelt zonder woorden maar door dingen te doen - en daarvan ontvangt zij de meest krachtigste liefde die ze ooit heeft gevoelt. De nieuwe Cami is niet meer bang voor het leven. Ook Cami's moeder heeft haar eigen kracht weer hervonden om ook met haar eigen angst om te gaan. Cami's vrienden geven warme knuffels en laten haar zien én voelen dat zij het waard is. Die nieuws Cami kan in de spiegel kijken en met een glimlach en vol trots zeggen "Cami ik hou van je"! 

Om deze doelen te bereiken moet ik stoppen met excuses vinden, moet ik stoppen met bang zijn, en moet ik stoppen met mezelf straffen.

Ik weet dat het leven mooi kan zijn, dat zie ik bij de ervaringsdeskundigen van het Isa Power Team Zij weten als geen ander hoe moeilijk het is én toch hebben ze hun eetstoornis overwonnen en zijn ze opgebloeid tot mooie en sterke vlinders. Ik besef me ook dat zij ooit een rups waren. Alles heeft tijd, ruimte en liefde nodig om te kunnen groeien! Je hoeft niet meteen een vlinder te zijn. 

Ik weet dat er hoop is en ik wil echt bewijzen aan iedereen én vooral aan mezelf dat ik uiteindelijk weer kan vliegen door het leven in de hoop dat ook ik anderen mag gaan helpen om hun eigen schilderij opnieuw te tekenen! 

Waarom zou ik veranderen?

Ja, we willen wel dat er wat verandert, maar we zijn bang om te veranderen. Vaak zetten we onze hakken in het zand.

verandering en angsten overwinnen eetstoornissen www.isa-power.nl

Waar komt die weerstand voor verandering toch vandaan?
We willen wel gezonder worden, fitter, energieker, vrolijker, opgewekter zijn en we dromen over een toekomst die ons toelacht. We ‘hopen’ erop! Waar zouden we toch zijn zonder ‘hoop’? Hoop is net zoiets als water, we hebben het nodig om te overleven, een week zonder water en we zijn dood! Zo is het eigenlijk ook met hoop! Het is een van de drijfveren van ons leven! Maar ‘hopen’ zonder een handeling is net zoiets als bij een water put gaan staan met je emmer en verwachten dat deze emmer vanzelf vol loopt. Dat werkt niet, we moeten zelf ook ‘doen’.

Wie of wat houdt ons eigenlijk tegen?
Het antwoord op die vraag is makkelijk te beantwoorden, maar vaak lastiger toe te geven. Diegene die verandering tegen houdt, dat ben je natuurlijk zelf! Het oude vertrouwde en het gemak houdt patronen & rituelen, ongeacht of deze nu minder efficiënt zijn en wel of niet werken, in stand. We veranderen niet puur uit angst om dat vertrouwde los te laten! Oud en vertrouwd, slecht of niet, het biedt ons ook zekerheid, we weten wat er gaat komen. Daarom zeggen mensen lastig hun baan op, ook al is deze helemaal niet leuk en is je baas eigenlijk een klootzak.

Om te winnen moet je durven verliezen
Daarom blijven we in een relatie, ook al hebben we elke dag een conflict en is de passie allang gedoofd! Daarom vluchten we in een eetstoornis, omdat het ook een vertrouwd patroon is en ons als mens ook een zeker mate van ‘zekerheid’ biedt. Verandering is lastig, omdat wij als mensen de waarde van wat we nu hebben overschatten en de waarde van wat ze zouden kunnen krijgen, door het oude vertrouwde op te geven, vaak onderschatten. Zo zei een goede vriend van me ooit tegen mij “om te winnen moet je durven te verliezen”. Dus vooruit met die geit en geef jezelf een schop onder je kont, maar om tot verandering te komen hebben we niet altijd een schop onder onze kont nodig.

De behoefte voor verandering ontstaat namelijk vanzelf als de mate van ontevredenheid en de hiermee gepaarde pijn over de huidige situatie - in combinatie met het verlangen naar de nieuwe situatie - groter is dan de moeite die de verandering kost. Het verlangen en het hiermee gepaarde plezier wat het je gaat opleveren moet dus groter zijn.

Heb jij een verhaal wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl