Soepel door de kerst maand

Voor velen is kerst een bijzondere maand. Veel mensen brengen kerst samen met familie door. Het is een mooi moment om het jaar af te sluiten en vooruit te blikken naar 2021. Maar voor sommige is het een stressvolle aangelegenheid: feesten, eten en drinken, oliebollen en champagne en 3 dagen achter elkaar (veel en lekker) eten. Zeker voor mensen die worstelen met een eetstoornis.

Sommige zijn bang om te eten, weer anderen zijn bang dat ze niet meer kunnen stoppen en dat het een groot vreet festijn word. Wat jij ook voelt of wat jij ook denkt en wat voor eetstoornis je ook hebt, hieronder hebben we de beste tips van ervaringsdeskundigen die vroeger ook een eetstoornis hadden voor jou verzameld. 

Tip 1: Maak een actieplan voor de kerst

Het is niet handig om de vakantie te starten zonder dat je weet wat je gaat doen. Bedenk nu alvast wat je allemaal kunt gaan ondernemen. Dus kom op, pak je agenda en maak een wensen- en verlanglijstje. Pak je telefoon en stap in de actie, bel en plan afspraken in met familie en vrienden. Stel jezelf doelen, doelen die te maken hebben met leven, het echte leven. Doelen die te maken hebben met je goed voelen. Misschien wil je wel een mooie ervaring: naar de sauna, de schoonheidsspecialist, de bioscoop of de Efteling?

Tip 2: Het samen zijn is belangrijker dan eten en drinken. 

Verleg de focus van het eten naar de liefde en warmte die je mag ontvangen van je vrienden en familie. Probeer niet aan eten te denken en verleg je focus en ga een goed gesprek aan met een van je familie leden. Misschien hebben je oma en opa nog wel mooie en bijzondere verhalen te vertellen uit de tijd dat zij jong waren? En als het eten eenmaal op tafel staat, probeer dan te genieten van het feit dat iedereen samen is en met jou kerst wilt vieren. 

Tip 3: Zet leuke muziek op en kom vast in de kerst sferen.

Tip 4: Ga een lekkere wandeling maken buiten

Kerst is echt niet alleen bedoeld om te eten. Het samenzijn is echt belangrijker. Bedenk daarom leuke activiteiten om samen te doen. Doe spelletjes (Monopolie, kaarten spellen, Stratego, of een ander gezelschapsspel) of ga schilderen, kijk een leuke kerst film en vergeet niet om een leuk kerst nummer op te zetten terwijl je jezelf vermaakt.

Tip 5: Zorg extra goed voor jezelf!

Tut jezelf lekker op, neem een heerlijke douche, smeer je in met een lekkere bodylotion en neem de tijd voor jezelf. Door bewust de tijd te nemen voor jezelf, start je de dag meteen al beter. Jij bent het waard om goed voor te zorgen dus waarom zou je niet voor jezelf zorgen alsof het je vriendin zou zijn? En waarom zou je vandaag dan nog té veel of té weinig eten? Wees ook matig met alcohol. Hoe wel je je misschien even bevrijd voelt van alle spanning door het drinken van alcohol, de kater van mensen die hun verdriet en emoties weg drinken is altijd harder en zwaarder.

Tip 6: Dankbaarheid

Om echt in de kerst stemming te komen kan het goed zijn om eens te overdenken wat je afgelopen jaar allemaal hebt bereikt en wat je komend jaar wilt bereiken. Je hoeft echt niet tot nieuw jaar te wachten om hier alvast over na te denken. Schrijf alles op, hoe kleine stapjes het ook waren. Vergeet niet dat deze kleine stapjes jou uiteindelijk boven aan de berg brengen! Bedenk ook wie of wat jou kan helpen bij het bereiken van nieuwe doelen voor 2021.  Wat ook goed is om te doen is om kerstkaartjes te schrijven aan alle mensen die dit jaar belangrijk voor je zijn geweest. Vertel ze waarom je van ze houdt en waarom ze zo belangrijk voor je zijn. Je zult zien dat je je gelijk niet meer zo eenzaam voelt deze kerst.

Tip 7: Doe iets voor een ander

In plaats van te piekeren en jezelf helemaal gek te maken, met zorgen om eten en je gewicht, probeer de focus eens te verleggen naar iets anders. Iets wat misschien belangrijker zou kunnen zijn dan jouw (eet)probleem? Hoe is het met de zwervers en daklozen tijdens kerst? Hoeveel bejaarden zitten alleen in een bejaardentehuis en zijn eenzaam? Kun jij iets doen of bedenken wat jij kunt doen voor een ander? Bekijk dit filmpje maar eens (en probeer niet te huilen) en bedenk je daarna meteen wat jij deze kerst voor een ander kunt betekenen? 

Hier vind je een link - (Vrijwilligerswerk) mocht je als vrijwilliger aan de slag willen en iemand blij willen maken, zoals kinderen of een bejaarden meneer of mevrouw. Zoek op internet naar: "vrijwilligerswerk kerst + jouw provincie/stad"

Tip 8: Wees eerlijk, open en deel je zorgen.

Wees eerlijk naar de mensen met wie je de feestdagen viert. Door open en eerlijk te praten wordt het makkelijker om niet aan je gewoontes toe te geven. Vertel wat je lastig vindt en laat bijvoorbeeld je zus helpen bij het opscheppen van een normale portie als je het even niet meer goed weet. Wees duidelijk in wat voor soort maaltijden of momenten lastig voor je zijn. Door dit aan te geven kunnen jouw familie en vrienden altijd even helpen. Door eerlijk verdwijnt de druk van de ketel en is het niet meer zo lastig als dat het in het begin leek. Je hoeft het niet alleen te doen. En het is ook niet stom of zwak om hulp te vragen. Mensen vinden het juist fijn om jou te helpen, want als ze je beter begrijpen kunnen ze je ook beter helpen!

Tip 9: Plan elke dag één ding waar je héél blij van wordt.

Wanneer je elke dag iets doet waar je blij van word gaat elke cel in je lichaam zich ook blij voelen. Probeer maar eens 5 minuten touwtje te springen op je allerleukste muziek. Waarschijnlijk voel jij je daarna ook energiek en blij? test het uit! En het maakt niet uit wat je gaat in plannen, als je er maar heel blij van wordt. Voor de een is het even lekker dansen op zijn/haar lievelingsmuziek en weer een ander kiest er juist voor om zich even terug te trekken met een goed boek. Misschien houd je stiekem eigenlijk wel van koken? Dan is de dit een uiterst mooie kans (uitdaging) om je eigen lievelingstaart of koekjes te bakken. Alles wat je doet is goed, als je er maar bewust en met liefde en aandacht de tijd voor neemt.

Tip 10: Eet wat je lichaam en ziel nodig hebben

Probeer ook deze week niet te compenseren en stel je flexibel op voorafgaand en tijdens de eetmomenten. Het kan zijn dat het ontbijt wat later is dan normaal, want op vakantie slapen de meeste mensen nu eenmaal uit. De lunch zal dan waarschijnlijk om niet stipt om 12.00 uur zijn. Het diner zal misschien bestaan uit meerdere gangen. Eet wat goed voor je is en vraag iemand je te helpen bij het opscheppen als je even niet meer weet wat nu een 'normale' portie is. 

Keep Calm! You can do this! En vergeet ook zeker niet te genieten, want dat mag, zeker nu met kerst! Probeer je aandacht te richten op positieve dingen en de liefde van de mensen om je heen. 

Tip 11: Omring jezelf met goed gezelschap

Mensen zijn een directe weerspiegeling van de mensen om hen heen. Omring jij jezelf met positieve mensen, dan word jij ook positief. Omring jij jezelf met negatieve mensen, dan word jij negatief. Kies je gezelschap voorzichtig en kieskeurig. Want je kent vast het gevoel wel dat je bij sommige mensen compleet jezelf kan zijn en bij anderen moet je op je tenen lopen? Zorg voor een strategische plek tijdens het kerstdiner. Ga naast die leuke tante zitten waar je altijd zo hard mee kan lachen, of naast oma of opa als je jeugd herinneringen wilt ophalen van vroeger. Dus zorg dat jij een goed plekje hebt met mensen waar je je fijn bij voelt.

Tip 12: Kerst hoeft niet perfect te zijn 

Net als bij zoveel dingen in het leven hoeft ook kerst echt niet perfect te zijn. Het zijn een paar dagen met familie en vrienden. Niets meer én niets minder. Neem het zoals het is en heb niet te hoge verwachtingen van jezelf en van kerst. Je zult zien dat je kerst dan veel leuker is, omdat het goed is zoals het is. Net als jij!

Tip 13: Heb jij een PLAN B ?

Stel dat het allemaal niet zo lekker loopt tijdens de kerst, zorg dan dat je bij iemand terecht kan. Laat die persoon (dit kan een vriendin zijn, of een tante, je coach of psycholoog) van te voren weten dat je hun hulp misschien nodig gaat hebben. Het advies van vrienden en bemoedigende woorden kan heel erg helend zijn, zorg er ook voor dat de persoon niet met je mee zeurt en klaagt, maar de persoon moet je wel echt kunnen motiveren. Soms kan het daarom beter zijn om even met iemand te bellen die zijn eetstoornis al overwonnen heeft of iemand die helemaal geen eetstoornis heeft gehad.

Tip 14: Verander je denken en verander je toekomst

Dit is iets wat je natuurlijk best weet, maar we willen het toch nog even met je delen. Jouw instelling en jouw manier van denken (jouw kijk op de wereld) veroorzaakt een bepaalde emotie en gevoel (positief of negatief) en dit zorgt voor een bepaald gedrag (actie). Zorg er dus voor dat je positieve gedachtes hebt en dan zul je zien dat je gevoel en je gedrag dezelfde kant op gaat. Dus brand kaarsjes, kijk feel good films en vergeet de kerst muziek niet.

P.s: Wist je dat?

Wist je dat de kerstboom (een spar, en geen dennenboom) symbool staat voor vruchtbaarheid? Begin van de zestiende eeuw stond de kerstboom tot symbool van de geboorte van Jezus. Eerst was de kerstboom alleen nog in kerken te bewonderen, maar eind van de 19e eeuw haalde mensen de kerstboom de huiskamer binnen. De kerstboom herinnert de christen aan de boom in het paradijs; de ballen in de kerstboom vertegenwoordigen de vruchten waarvan Adam en Eva aten. De piek in de boom staat voor de ster die de Wijzen de weg wees naar de geboorte­ plaats van Jezus; soms wordt de piek daarom door een ster vervangen.

• Wat vond jij van deze tips?

• Wat ga jij zeker doen?

• Wat vind je moeilijk?

** Laat in het comment veld hieronder jou reactie achter **

Mocht je vraag hebben stuur dan een privé berichtje naar info@isapower.nl  
Wij helpen je 'door dik en dun' door de kerst.

Handen en voeten

Deze blog is geschreven door Tanja, vrijwilligster bij ISA Power.

Heb jij ooit stil gestaan met wat je allemaal doet en kunt met je handen en voeten? Waarschijnlijk niet! Laat ik dat nou heel jammer vinden, want handen en voeten zijn zo belangrijk dat zij echt wel wat meer waardering kunnen gebruiken. Miljoenen bewegingen maak jij gedurende een dag!

Mijn buik!

Zelf heb ik me jarenlang gefocust op mijn buik, wat de meesten van jullie wellicht herkennen. Dag in, dag uit bestond mijn lichaam alleen uit mijn buik en de rest zag ik ook eigenlijk niet als ik in de spiegel keek. Nu weet ik dat mijn lichaam zoveel meer moois heeft dan alleen maar een buik om naar te kijken. Zonde dus om nog langer stil te staan bij één bepaald lichaamsdeel en de rest van je lichaam te negeren.

Handen en voeten maken mij compleet!

Bedenk eens wat je als eerste doet zodra je wakker bent. Gebruik je daar je handen of voeten bij? Waarschijnlijk wel. Ikzelf zet bijvoorbeeld mijn wekker uit met, jawel, mijn handen.

Onze handen en voeten zijn voor ons zo normaal dat we niet eens in de gaten hebben wat we daar allemaal mee doen op een dag. Mobiel vasthouden, koffie of thee zetten, tanden poetsen, de hond aaien, staan en lopen, iets pakken of wegzetten, de deur openen en fietsen zijn enkele voorbeelden van alledaagse handelingen waarbij handen en voeten van belang zijn. Ook wanneer je nieuwe mensen ontmoet is het heel gewoon om je voor te stellen door iemand een hand te geven.

Stel je eens voor wat je zou doen als je je handen mist?

Voeten zijn de belangrijkste factor van stabiliteit voor het lichaam. Zonder gezonde voeten is je lichaam uit balans. Hoe lang kan jij op een voet staan zonder te wiebelen? Probeer het maar!

Heb jij gezonde handen en voeten? Dan mag je deze fantastische lichaamsdelen zeker meer gaan waarderen en verzorgen!

Er wordt vaak gezegd dat onze darmen en hersenen een relatie hebben, maar wist jij ook dat ze in China geloven dat je hele lichaam terug te vinden is in je handen en voeten. Dat is pas bijzonder! Zelf heb ik heel veel hoofdpijn en als ik op bepaalde punten druk op mijn handen of voeten voel ik een verdovende werking. Ik ben overtuigd!

Fotografie: Simon Matzinger unsplash.com

Handen en voeten zijn leuk!
Het is zonde om je dagelijks zorgen te maken over een lichaamsdeel waar je niet tevreden over bent of om welke reden dan ook een ander lichaamsdeel te negeren. Kijk eens naar de rest van je lichaam en zie wat het allemaal doet en wat het je brengt.

Om even te laten zien én ervaren hoe belangrijk jouw handen en voeten voor je zijn heb ik een uitdaging voor iedereen die dit leest. Ik daag jullie uit om vier uur lang 1 hand niet te gebruiken. Ik ben zeer benieuwd hoe jij dit ervaart en wat jij allemaal niet meer zo gemakkelijk kan doen.

Wil jij jouw lichaam weer meer leren waarderen? De ervaringsdeskundige coaches van ISA Power staan per direct voor jou klaar! Plan gelijk een GRATIS INTAKE gesprek in!

Heb jij ook weleens van die dagen dat je door de bomen het bos niet meer kan zien?

Geschreven door Kelly

Met dit verhaal wil ik ook jou een dosis hoop meegeven. Want, wat is hoop? Hoe kan ik nog hopen? Is het niet zinloos? Dit zijn de meest voorkomende gedachtes. Nee, het is niet zo, integendeel, hoop is de sleutel tot succes.

Hoop zit soms in een klein hoekje, verborgen, zo verborgen dat je niet ziet dat er hoop is. Die grote wereld verbergt zoveel kleine en belangrijke dingen. Net zoals jij jezelf wil verbergen in dat hoekje en niet ziet dat er meer is dan alleen angst, ellende en een eetstoornis.

Graag vertel ik waar ik hoop uit haalde en wat mij hoop gaf tijdens het herstellen van mijn eetstoornis. Ik ontdekte namelijk dat er wel degelijk dingen waren (en nog steeds zijn) die me hoop hebben geven. Graag deel ik enkele tips over hoop met jou, omdat ik  zelf weet hoe fijn het is om iets te lezen waar je jezelf in herkent en waar je echt iets aan hebt. 

Je bent niet alleen

Toen ik zelf door het bos de bomen niet meer zag, kreeg ik hoop doordat anderen hun ervaring met mij wilden deelde, net zoals ik nu bij jou mag doen. Dus nogmaals, dankjewel dat je dit Blog nu leest. Als het goed is voel jij je nu ook niet meer zo alleen? Want door het lezen van verhalen van mensen die hun eetstoornis hadden overwonnen voelde ik me veel minder alleen.

"Het gaf me hoop, het bewijs dat het kan, dat het wel degelijk mogelijk is om de strijd tegen de eetstoornis te overwinnen. Het gaf niet alleen hoop, maar ook veel kracht".

Jouw eigen kracht

Mijn eigen kracht, gaf onbewust hoop. Ik besefte me dat ook ik een kracht  bezit om te vechten tegen dat stemmetje in mijn hoofd. Ik bezit de kracht om hulp te nemen en te aanvaarden. Het feit dat die kracht in mij zat (en nog steeds zit) was heel erg hoopgevend. Het mooiste is dat iedereen deze kracht bezit. Dat is goed nieuws. Ook voor jou! Iedereen bezit doorzettingsvermogen, het enige wat je moet doen is geloven. Echt geloven dat je kunt herstellen van een eetstoornis. 

Angsten tegemoet treden

Tijdens mijn eetstoornis vond ik het erg moeilijk om buiten te komen. Elke keer ik de stap waagde om mezelf onder de mensen te begeven (al was het maar gewoon even de straat uitwandelen) dan gaf me dat hoop. Ik besefte dat ik het wel degelijk kon. Het was heel erg motiverend om zelf te realiseren dat ik mijn angsten tegemoet trad en aanging. 

Bye Bye weegschaal

Ik geloofde niet dat ik ooit nog vaarwel tegen dat ding “de weegschaal" kon zeggen. Wat ik ook woog, het was eigenlijk nooit goed, nooit goed genoeg. Altijd was er die angst. Totdat ik me realiseerde dat ik steeds langer en steeds meer afstand kon nemen van die vreselijke demotiverende weegschaal. Het gaf me hoop dat ik zonder weegschaal kon.

Dromen

Wat mij ook veel hoop gaf, waren mijn dromen en doelen. Iedereen heeft dromen en doelen. En de meeste mensen vaak wel meerdere tegelijkertijd. Soms lijken deze te vervagen of compleet verdwenen. Maar wanneer we weer durven te dromen en we onze dromen activeren, kan je deze koesteren. Ik daag je uit! Schrijf ze nu meteen op en neem dit papiertje/ blaadje met je mee. En elke keer wanneer jij motivatie nodig hebt, kijk dan eens naar wat jij allemaal opgeschreven hebt. Het geeft hoop als je steeds dichter bij je doel kunt komen. Werken met het complimenten boekje van Isabelle is een hele goede manier om hier positief mee bezig te zijn en aan te werken. 

Steun

Wat veel kracht, moed en hoop gaf om deze strijd te overwinnen, was steun. Steun bij de stappen die ik moest zetten. Een luisterend oor waartegen ik alle angsten kon uitspreken. Het gaf me hoop dat er iemand was die kon bevestigen dat ik goed bezig was, of dat ik niet bang moest zijn, dat ik er niet alleen voor stond. Zo ook het vertrouwen van andere gaf hoop.
 

Laat je hoop niet wegnemen, want er is wel degelijk hoop.

En zo bestaan er nog ontelbaar veel dingen die je hoop kunnen geven. Durf kijken naar wat jij goed doet, en naar het hoopgevende hiervan? Wat gaat een gezond lichaam jou later geven? (kinderen?). Waar wil jij nog heen reizen? (naar een ver land?) Wat wil jij nog voelen en meemaken? (feesten, dansen, bungee jumpen, paardrijden, trouwen?) 

Laat niemand jou vertellen dat je iets niet kan! Stop nu met het maken van excuses en zorg goed voor jezelf. Dat ben jij, je lichaam, je hart en je ziel 100% waard! 

WHATEVER!!!! You can do it!

"En dan komt de dag dat je ongemerkt weer blij en gelukkig kan zijn, de dag dat je je vrij voelt. Hard werken, dat was het zeker, maar er is resultaat geboekt". Nienke

Ditmaal is een andere held aan het woord. Nienke verteld openlijk hoe zij worstelde en soms nog steeds worstelt met haar eetstoornis. Ik ken Nienke als een hele wijze dame met een hoog bewustzijn. Zij weet en voelt dingen vanuit haar helder denken. Nienke kent, net zoals ieder ander mens, ups and down in haar leven. Ze heeft inmiddels een enorme schatkist aan levenservaring op gedaan, welke zij graag met jou wil delen. Lees hieronder haar krachtige en openhartige verhaal..... 

... A STORY OF HOPE ...

Mijn lichaam vult zich weer, zonder dat dit weerzin bij me opwekt en ook de neurologische processen beginnen soepeler te verlopen.

It's a fine line (een dunne lijn)....want ondanks het gelukzalige gevoel dat dit me oplevert, ligt er zonder dat ik het door heb een sluipschutter op de loer. 'Klaar om toe te slaan op een onbewaakt moment. Klaar om de strijd met mijn, nog wankele hernieuwde zelfvertrouwen aan te gaan. Wachtend tot mijn pijn, mijn kwetsbaarheid, geraakt wordt'. Om me vervolgens weer het isolement in te trekken, de luiken te sluiten en de boze wereld buiten te houden.

De bescherming van de muren staan symbool voor de gevaarlijke buitenwereld. Realiseer je wel dat deze muren niet alleen de pijn buiten houden, maar ook de vreugde !

Een destructieve oplossing die een doel gediend heeft mijn kwetsuren te beschermen, maar gelijktijdig zorgde voor afscherming en me belemmerde om de echte connectie met anderen aan te gaan. Dit allemaal vanwege een diepgewortelde angst om niet te voldoen, niet geaccepteerd te worden, afgewezen te worden. De angst dat de ander het vertrouwen in je verliest, je goede intenties niet op waarde schat, je niet begrijpt.

Maar waarom ben ik daar zo afhankelijk van?
Is het niet het belangrijkst dat ik vertrouwen heb in mezelf, in mijn eigen goede intenties? Dat ik mezelf accepteer, ondanks dat dit soms reacties opwekt bij anderen? Zijn de gevoelens, de waarneming en de reacties van anderen niet de verantwoordelijkheid van henzelf? 

Deze theorie is me compleet helder, echter in de praktijk laat ik me nog met regelmaat omverblazen! Zichtbaar? Compleet niet! Ik beschik over een zeer kalme uitdrukking en ben ook zeer zeker geen grijze muis die je niet ziet of hoort. Maar veelal heb ik een "huilend hart" wanneer ik uit mijn "liefdevolle (droom)wereld" word gehaald en geconfronteerd word met de realiteit.

Mijn wereld, die echt niet alleen uit roze wolkjes bestaat, maar waarin mensen de ruimte krijgen om "te zijn", compleet met een verscheidenheid aan eigenschappen! Oprecht, eerlijk, duidelijk, maar ook accepterend en zacht voor elkaars onvermogen. Echter, alleen in deze wereld, voelt afgescheiden. Dus ik moet een tegenbeweging maken; ik zal me moeten wapenen tegen de wereld waarin ik leef!  

Keer op keer word ik in deze wereld uitgedaagd.

De kracht die ik de afgelopen tijd heb opgedaan, maken dat ik de confrontaties met de wereld weer vaker aan durf te gaan. Eerlijkheid gebied te zeggen, dat er ook nog vaak momenten zijn dat mijn angst te groot wordt. "Naar huis", klinkt dan in mijn hoofd. Inmiddels weet ik dat dit niet de oplossing is. 

Mijn angst is er niet, ik maak mijn angst!

Ergens in mij wakkert het "whatever-gevoel" meer en meer aan! Wat kan me gebeuren als ik met mijn goede intenties een ander in de weg zit? Ik ben wie ik ben! Daar hebben ze het maar mee te doen? Hoezo zou ik mezelf de verbondenheid met anderen niet meer gunnen? Begeef ik me wel of niet onder de mensen?....

WHATEVER!!!! You can do it!

Calorieën tellen

De meeste vrouwen en ook mannen schijnen er last van te hebben. Je weet wel, zo'n ingebouwd calorie-rekenmachientje in je hoofd? We nemen hem mee naar de supermarkt als we de boodschappen in ons boodschappenwagentje leggen. We calculeren razendsnel hoeveel calorieën overal inzitten. We nemen hem ook mee als we uit eten gaan! Vrouwen durven hem zelfs mee te nemen als ze op hun eerste date gaan, in dat geval bestellen zij gewoon sla en een cola light of water.

Als we 's ochtends in de auto stappen onderweg naar ons werk en we moeten stoppen bij de benzine pomp dan nemen we hem ook mee naar binnen, zelfs als we alleen maar de tankbeurt af moeten rekenen. Stel je voor dat je hem in de auto zou laten liggen dan kom je terug met zakken vol snoep. Tja, laten we eerlijk zijn dat rekenmachientje beschermt ons ook! Ik vraag me weleens af of we er misschien mee geboren zouden zijn? 

Vroeger was ik een ster in hoofdrekenen. Einstein en Pythagoras zouden jaloers op me zijn geweest als zij nog in leven zouden zijn geweest. Binnen no-time kon ik namelijk uitrekenen hoeveel ik die dag had gegeten. Ik at eigenlijk altijd te weinig. En met zulke tekorten kon ik zowel geestelijk als lichamelijk géén goede prestaties leveren!

Door het volgen van seminars, workshops en lezingen op het gebied van voeding en gezondheid kwam ik er achter dat calorieën puur één soort graadmeter zijn, maar helemaal niets zeggen over de voedingswaarde en de vitamines en mineralen. Weet jij wat jouw lichaam nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren en te presteren? Wist jij dat de keuzes van voeding een enorme impact hebben op je gezondheid? Wat eet jij? Gevarieerd? Eenzijdig? Weet jij ook hoeveel nu eigenlijk goed is voor je en wanneer?

Misschien ken je ze wel, de superfood, ik ben er gek op! Rauwe cacao, Acai, chia en hennepzaden, goji bessen, moerbuien, maca poeder en ga zo maar door. Allemaal heerlijk door een smoothie met banaan en spinazie. Maar alleen maar super gezond eten en jezelf schuldig voelen als je een keer geen superfoods kunt eten wordt ook wel orthorexia genoemd. 

Dit is een minder bekende en afgeleide van vorm van Anorexia Nervosa. In dit geval slaan mensen door in gezond willen eten. De Amerikaanse natuurarts Steven Bratman heeft in 1993 een boek uitgegeven waarin hij dit verschijnsel ‘orthorexia nervosa' noemt, maar andere professionals zijn er nog niet over uit of orthorexia echt bestaat.

Orthorexia is een eetstoornis waarbij mensen op een extreme manier bezig zijn met gezond eten. De strenge regels over eten kunnen zorgen voor een erg eenzijdig eetpatroon en daarmee kunnen tekorten aan voedingsstoffen ontstaan. Mensen gaan steeds obsessiever om met eten: bedenken wat ze gaan eten, welke hoeveelheden, welke combinaties en op welke tijdstippen. Een normaal sociaal leven is erg lastig want anderen hebben andere eetgewoontes. Net zoals bij alle andere eetstoornissen wordt je wereld steeds kleiner.

Dus eet op z'n tijd gewoon een lekker stuk appeltaart of chocolade zou ik zeggen! 

één dag uit mijn leven met een eetstoornis

Geschreven door Tessa

Het is maandag 7 uur ’s ochtends als mijn wekker gaat. Het eerste wat er in me op komt is wat ik deze dag allemaal moet gaan eten. Deze gedachte wordt gelukkig al snel overspoelt omdat ik me bedenk dat ik mijn dagelijkse bezigheid nog moet checken, de social media. Ik ben als ik het zelf zeg echt mega verslaafd aan mijn Iphone. Het liefste whats'app ik de hele dag door. Als ik mijn social media gecheckt heb stap ik uit bed, ik realiseer me dat het al kwart over zeven is en ik schiet in de stress. Gelukkig sta ik tien minuutjes later aangekleed en wel boven aan het trapgat. Shit, ik moet ontbijten. De gedachtes schieten door mijn hoofd en de gedachte hoe ik onder dit ontbijt uit ga komen is de aller grootste.

Langzaam maar zeker besef ik me dat ik dit ontbijt wederom niet kan overslaan, mijn ouders houden me elke ochtend in de gaten. Het is om gek van te worden. Ik loop de trap af, begroet mijn ouders en ga zoals gewoonlijk de keuken in. Ik doe mega lang over het klaarmaken van mijn ontbijt, expres, in de hoop dat mijn ouders weg gaan. Maar nee hoor, meneer en mevrouw blijven rustig aan de eettafel op mij zitten wachten. Ik slaak een diepe zucht en meng mij vervolgens tussen de discussie die mijn ouders weer aan het voeren zijn. Altijd die discussies, ik word er gek van. Aan de andere kant vind ik de discussies heerlijk, zo word er minder op mij gelet. Ik pak de lepel en breng mijn ontbijt hapje voor hapje naar binnen. Alweer die stomme gedachtes. Ik probeer ze weg te drukken maar mijn eetstoornis is te sterk. Na mijn ontbijt maak ik mijn lunch klaar voor school.

Ik haat brood maar ik heb geen keuze, ik lunch bij docenten. Eindelijk ben ik zover om naar school te fietsen, maar liefst 4 kilometer van mijn huis vandaan. Elke dag, heen en terug. Ik race die 4 kilometer altijd als een gek. Ik ben vaak een van de eerste op school, ik hou er namelijk niet van om te laat te komen. Altijd op tijd, nooit te laat. Ik hou niet van te laat komen. Ik ben maar liefst een kwartier te vroeg op school. Ik haat wachten want ik ben super ongeduldig. Langzaamaan stroomt de school vol met mensen. Jong, oud, lelijk, knap, dik, dun. Iedereen is verschillend. Ik hou er van om mensen te bekijken, om hun uiterlijk te zien en ook om mezelf met andere te vergelijken. De bel gaat, eindelijk.

De eerste drie uur les vliegen voorbij en dan is het pauze. Pauze, het verschrikkelijkste moment van de dag waarop iedereen de trappen afrent om zich vervolgens op een stoel neer te planten en te gaan eten. Ik loop achter mijn vriendinnen aan naar beneden, weleens waar met mijn mobiel in mijn hand en ook ik plant mezelf vervolgens neer op de grond. Iedereen om mij heen eet, maar ik niet. Ik schaam me niet omdat ik niet eet, ik zou me eerder schamen als ik wel eet. Ook mijn vriendin vraagt me weer of ik niet wat moet eten. Ik word gek van de vraag maar ik kan me ook bedenken dat ze het doet omdat ze om me geeft, omdat ze zich zorgen maakt. Altijd heb ik mijn standaard antwoord klaar: ‘nee, ik heb geen honger. ‘ Ik zie dat ik haar verdriet doe met dit antwoord en ik zie ook dat zij ziet dat dit antwoord geen eerlijk antwoord is, maar gelukkig houdt ze op en begint ze met een meisje een ander gesprek.

De bel, deze pauze heb ik tenminste overleefd. De stoet trekt weer de trappen op naar boven toe, de lokalen in. Het uur dat volgt vlieg ook weer voorbij. Het uur daarna maak ik me elke minuut druk om de pauze, hoe kan ik hier het beste onderuit komen? Ik heb mijn gedachte niet bij de les en als de docent mij een vraag stelt kan ik hier geen antwoord op geven. Zie je wel, je kan ook niks. Je faalt weer, zoals altijd. Ik haat mezelf, wat haat ik eigenlijk niet? Einde van de les, begin van de tweede verschrikkelijke pauze. Ik sjok naar de lerarenkamer toe en wacht totdat mijn Nederlands docente me ziet. Ze zwaait en glimlacht lief, ik vind mijn Nederlands docente een van de liefste docenten van onze school en ik ben blij dat ze dit voor mij doet. Dat ze haar pauzes op offert om met mij te lunchen.

Eigenlijk is het de halve pauze stil in het lokaal, ik zeg niks, zij zegt niks. Af en toe stelt ze een vraag maar nadat ik antwoord gegeven heb is het weer een poos stil. Ik hou van stiltes, ik hoef dan tenminste niks te zeggen. Mijn twee boterhammen met kaas gaan langzaam maar zeker op. Alles in mij schreeuwt dat ik dat ding niet moet eten, dat ik het weg moet gooien en dat ik dik word, dik ben. Ik probeer niet te luisteren maar de gedachtes maken me zo gek. Alweer gaat de bel, eindelijk verlost. Nog maar een uurtje te gaan voordat ik weer lekker 4 kilometer naar huis mag fietsen. Dit uurtje geschiedenis kruipt voorbij. Geschiedenis is een vreselijk vak en mijn gedachtes dwalen al snel af naar wat ik ga doen als ik thuis ben. Eten, niet eten? Als mijn moeder me dwingt om te eten, wat zal ik dan nemen? Ik ben blij als ik eindelijk op de fiets naar huis zit. Ik voel dat ik moe ben, dat ik duizelig ben maar ik probeer het gevoel te negeren. Mijn benen voelen zwaar en ik fiets in een slakken tempo naar huis. Nu hoef ik gelukkig niet op tijd te zijn, geen haast dus.

Eenmaal thuis ben ik lekker alleen en loop gelijk door naar boven, naar mijn computer. Weer de social media. Een uurtje later moeten we avond eten, ik ben eigenlijk te moe om me hier druk over te maken. Ik mijn hoofd tel ik alle calorieën van deze dag op en ben tevreden over mezelf. Ik hoef nu gelukkig niks te compenseren. Dit avond eten was een van de eerste keren dat ik me geen zorgen maak over het aantal calorieën dat ik naar binnen prop. Na het eten ga ik gelijk naar boven, achter mijn geliefde computer. Eigenlijk moet ik huiswerk maken dus pak ik na lang uitstellen mijn biologie boek er maar bij. Ik heb helemaal geen concentratie en ben er dus al snel helemaal klaar mee. Ik gooi uit frustratie mijn boek tegen het raam. Ik ben boos, boos op mezelf, boos op eten maar vooral boos op mijn stomme eetstoornis. Was ik maar nooit begonnen met afvallen. Als ik in het begin niet had gedacht dat dit mij controle zou geven zat ik nu niet zo diep in de put, zat ik nu niet met mezelf in de knoop en had mijn omgeving zich nooit zorgen hoeven maken.

Als, als, als. Ik probeer mijn gedachtes te verzetten naar mijn toekomst. Ik probeer me te bedenken waar ik over 5 jaar wil staan. Ik zou heel graag mijn havo en vwo diploma hebben en zelfstandig in Oostenrijk wonen. Ik heb er alles voor over om diergeneeskunde te gaan studeren, dit is echt een mega grote droom. Na een tijdje te hebben nagedacht over mijn toekomst en mijn herstel realiseer ik me dat ik heel moe ben. Ik pak mijn schoolspullen voor de volgende dag, kleed me om, poets mijn tanden en ga lekker naar mijn bedje. Ik moet eerst nog een aantal buik- en beenspier oefeningen doen voordat ik mag slapen. Het is ondertussen al tegen twaalven. 

Heb jij ook een verhaal net als Tessa wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl

Kun je willen iets te willen? Of wil je het dan al?

Jaren geleden heb ik me voorgenomen om nooit meer te kotsen, te lijnen en op die klote weegschaal te staan. Dat is geen gemakkelijk voornemen, het was destijds zelfs lastiger dan doorgaan. Om patronen te veranderen moet je namelijk eerst erkennen dat je in een door jezelf gecreëerde wereld leeft. Net als voor de gestopte roker geldt dat het verleidelijk is te twijfelen aan het besluit. De roker wordt namelijk verscheurd door twee strijdige emoties. Enerzijds het verlangen naar genot en anderzijds de angst voor de dood. 

De wil is een raar iets. Kun je willen iets te willen? Of wil je het dan al? 
Je kunt in elke geval niet willen niets te willen, want willen doen we altijd. Zelfs als we niet weten wat we precies willen. De uitspraak 'waar een wil is, is een weg' is erg dubbel. Het probleem is niet de wil en ook niet de weg. Het probleem is welke weg je de wil opstuurt. Waar stuur je die wil dan heen?

Wat wil jou wil nog allemaal doen, zien, horen, meemaken, proeven, ruiken, ervaren en beleven?

Een weg die ik niet wil inslaan, is bijvoorbeeld die van de harddrugs.
Niet omdat ik niet wil 'high' wil zijn of niet wil 'trippen'. Integendeel, 'trippen' lijkt me best wel spannend. Zo spannend dat, als ik dat eenmaal een keer gedaan heb zo gaaf vind, dat dan iedere dag wil. Én dat wil ik niet! 

Hoe dan ook, de uitspraak 'ik wil trippen' betekent uit mijn mond iets anders dan uit de mond van iemand die verslaafd is en dagelijks daadwerkelijk high is of aan het trippen is. Hij wil iets anders dan ik, omdat hij weet wat hij wil. Zijn wil heeft inhoud. En 'ik wil trippen' is voor mij dus ook een ander soort willen.

Kun je eigenlijk iets willen wat je nooit eerder hebt gedaan of hebt ervaren? Waar verlangen we dan naar? We kunnen wel van alles zeggen dat we het willen, maar willen we het dan ook echt? Want wat is dat voor een wil, die niet weet wat-ie wil?

Spiegeltje aan de wand wie is de mooiste van het land?

“Wie bepaald nu eigenlijk wat mooi is en wat niet ?

Staat jouw eigen spiegelbeeld je aan?
Met wie vergelijken we onszelf nu eigenlijk?
Met welke maatstaaf wordt er gemeten?
Wie bepaald wat mooi is en wat niet?
Wat in de mode is en wat niet?
Dik of dun, of iets er tussen in?
Wat geloof jijzelf?
Grote borsten of kleine borsten?
Brede of smalle heupen?
Six pack belangrijk of niet?
Kleine billen of grote billen?
Rond of strak of plat of 'fluffy'?
Bepalen we het zelf of laten we het door een ander bepalen?
Wat is jouw definitie van schoonheid?

Laat jij je leiden door foto’s en verhalen die we mee krijgen vanuit de media en die op kaften van trendy magazines staan? Eén of dé schoonheid bestaat niet, dé mooiste bestaat ook niet. Schoonheid is zelfs erg fluctuerend en dynamisch over tijd. Mannen en vrouwen over heel de wereld hebben er een andere idee bij. Een jongen of meid uit Nederland heeft dan ook een heel ander zelfbeeld dan een jongen of meid uit Guatemala.

Het zelfbeeld

Volgens psycholoog, Liesbeth Woertman, is het onmogelijk om zonder de ander een zelfbeeld te kunnen vormen. Voor een goed zelfbeeld hebben we de ander nodig, als een spiegel welke onze eigen ik in kaart brengt. Dat zien we vooral gebeuren kinderen, zij kijken naar hun ouders om nieuwe vaardigheden, kennis op te doen, om hen te spiegelen en zichzelf te beoordelen! Door de reactie die zij krijgen vormen zij een zelfbeeld. Wat zie jij als je naar de ander kijkt? Spiegel jij de ander om van zijn of haar gedrag te leren of meet jij jouw schoonheid af aan de ander? Wees gerust, veel mannen en vrouwen doen dat! Echter komen we bij de gratie van vergelijking vaak bedrogen uit, er is namelijk altijd wel iemand die slimmer, mooier, beter en aantrekkelijker. Houdt er rekening mee dat diegene met wie jij je spiegelt dat ook doet. Ook hij kampt met exact dezelfde gevoelens en in zijn zoektocht naar zijn zelfbeeld ziet hij ook mensen die aantrekkelijker zijn dan hemzelf. Andersom kan het natuurlijk ook. We kunnen onszelf ook de hemel in prijzen als we onszelf vergelijken met iemand die zijn dag even niet heeft, dat voelt heerlijk, maar is wel een tikkeltje hypocriet.

Heb jij een verhaal wat je graag wilt delen, e-mail je artikel dan naar info@isapower.nl