Heb jij ook weleens van die dagen dat je door de bomen het bos niet meer kan zien?

Geschreven door Kelly

Met dit verhaal wil ik ook jou een dosis hoop meegeven. Want, wat is hoop? Hoe kan ik nog hopen? Is het niet zinloos? Dit zijn de meest voorkomende gedachtes. Nee, het is niet zo, integendeel, hoop is de sleutel tot succes.

Hoop zit soms in een klein hoekje, verborgen, zo verborgen dat je niet ziet dat er hoop is. Die grote wereld verbergt zoveel kleine en belangrijke dingen. Net zoals jij jezelf wil verbergen in dat hoekje en niet ziet dat er meer is dan alleen angst, ellende en een eetstoornis.

Graag vertel ik waar ik hoop uit haalde en wat mij hoop gaf tijdens het herstellen van mijn eetstoornis. Ik ontdekte namelijk dat er wel degelijk dingen waren (en nog steeds zijn) die me hoop hebben geven. Graag deel ik enkele tips over hoop met jou, omdat ik  zelf weet hoe fijn het is om iets te lezen waar je jezelf in herkent en waar je echt iets aan hebt. 

Je bent niet alleen

Toen ik zelf door het bos de bomen niet meer zag, kreeg ik hoop doordat anderen hun ervaring met mij wilden deelde, net zoals ik nu bij jou mag doen. Dus nogmaals, dankjewel dat je dit Blog nu leest. Als het goed is voel jij je nu ook niet meer zo alleen? Want door het lezen van verhalen van mensen die hun eetstoornis hadden overwonnen voelde ik me veel minder alleen.

"Het gaf me hoop, het bewijs dat het kan, dat het wel degelijk mogelijk is om de strijd tegen de eetstoornis te overwinnen. Het gaf niet alleen hoop, maar ook veel kracht".

Jouw eigen kracht

Mijn eigen kracht, gaf onbewust hoop. Ik besefte me dat ook ik een kracht  bezit om te vechten tegen dat stemmetje in mijn hoofd. Ik bezit de kracht om hulp te nemen en te aanvaarden. Het feit dat die kracht in mij zat (en nog steeds zit) was heel erg hoopgevend. Het mooiste is dat iedereen deze kracht bezit. Dat is goed nieuws. Ook voor jou! Iedereen bezit doorzettingsvermogen, het enige wat je moet doen is geloven. Echt geloven dat je kunt herstellen van een eetstoornis. 

Angsten tegemoet treden

Tijdens mijn eetstoornis vond ik het erg moeilijk om buiten te komen. Elke keer ik de stap waagde om mezelf onder de mensen te begeven (al was het maar gewoon even de straat uitwandelen) dan gaf me dat hoop. Ik besefte dat ik het wel degelijk kon. Het was heel erg motiverend om zelf te realiseren dat ik mijn angsten tegemoet trad en aanging. 

Bye Bye weegschaal

Ik geloofde niet dat ik ooit nog vaarwel tegen dat ding “de weegschaal" kon zeggen. Wat ik ook woog, het was eigenlijk nooit goed, nooit goed genoeg. Altijd was er die angst. Totdat ik me realiseerde dat ik steeds langer en steeds meer afstand kon nemen van die vreselijke demotiverende weegschaal. Het gaf me hoop dat ik zonder weegschaal kon.

Dromen

Wat mij ook veel hoop gaf, waren mijn dromen en doelen. Iedereen heeft dromen en doelen. En de meeste mensen vaak wel meerdere tegelijkertijd. Soms lijken deze te vervagen of compleet verdwenen. Maar wanneer we weer durven te dromen en we onze dromen activeren, kan je deze koesteren. Ik daag je uit! Schrijf ze nu meteen op en neem dit papiertje/ blaadje met je mee. En elke keer wanneer jij motivatie nodig hebt, kijk dan eens naar wat jij allemaal opgeschreven hebt. Het geeft hoop als je steeds dichter bij je doel kunt komen. Werken met het complimenten boekje van Isabelle is een hele goede manier om hier positief mee bezig te zijn en aan te werken. 

Steun

Wat veel kracht, moed en hoop gaf om deze strijd te overwinnen, was steun. Steun bij de stappen die ik moest zetten. Een luisterend oor waartegen ik alle angsten kon uitspreken. Het gaf me hoop dat er iemand was die kon bevestigen dat ik goed bezig was, of dat ik niet bang moest zijn, dat ik er niet alleen voor stond. Zo ook het vertrouwen van andere gaf hoop.
 

Laat je hoop niet wegnemen, want er is wel degelijk hoop.

En zo bestaan er nog ontelbaar veel dingen die je hoop kunnen geven. Durf kijken naar wat jij goed doet, en naar het hoopgevende hiervan? Wat gaat een gezond lichaam jou later geven? (kinderen?). Waar wil jij nog heen reizen? (naar een ver land?) Wat wil jij nog voelen en meemaken? (feesten, dansen, bungee jumpen, paardrijden, trouwen?) 

Laat niemand jou vertellen dat je iets niet kan! Stop nu met het maken van excuses en zorg goed voor jezelf. Dat ben jij, je lichaam, je hart en je ziel 100% waard! 

Calorieën tellen

De meeste vrouwen en ook mannen schijnen er last van te hebben. Je weet wel, zo'n ingebouwd calorie-rekenmachientje in je hoofd? We nemen hem mee naar de supermarkt als we de boodschappen in ons boodschappenwagentje leggen. We calculeren razendsnel hoeveel calorieën overal inzitten. We nemen hem ook mee als we uit eten gaan! Vrouwen durven hem zelfs mee te nemen als ze op hun eerste date gaan, in dat geval bestellen zij gewoon sla en een cola light of water.

Als we 's ochtends in de auto stappen onderweg naar ons werk en we moeten stoppen bij de benzine pomp dan nemen we hem ook mee naar binnen, zelfs als we alleen maar de tankbeurt af moeten rekenen. Stel je voor dat je hem in de auto zou laten liggen dan kom je terug met zakken vol snoep. Tja, laten we eerlijk zijn dat rekenmachientje beschermt ons ook! Ik vraag me weleens af of we er misschien mee geboren zouden zijn? 

Vroeger was ik een ster in hoofdrekenen. Einstein en Pythagoras zouden jaloers op me zijn geweest als zij nog in leven zouden zijn geweest. Binnen no-time kon ik namelijk uitrekenen hoeveel ik die dag had gegeten. Ik at eigenlijk altijd te weinig. En met zulke tekorten kon ik zowel geestelijk als lichamelijk géén goede prestaties leveren!

Door het volgen van seminars, workshops en lezingen op het gebied van voeding en gezondheid kwam ik er achter dat calorieën puur één soort graadmeter zijn, maar helemaal niets zeggen over de voedingswaarde en de vitamines en mineralen. Weet jij wat jouw lichaam nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren en te presteren? Wist jij dat de keuzes van voeding een enorme impact hebben op je gezondheid? Wat eet jij? Gevarieerd? Eenzijdig? Weet jij ook hoeveel nu eigenlijk goed is voor je en wanneer?

Misschien ken je ze wel, de superfood, ik ben er gek op! Rauwe cacao, Acai, chia en hennepzaden, goji bessen, moerbuien, maca poeder en ga zo maar door. Allemaal heerlijk door een smoothie met banaan en spinazie. Maar alleen maar super gezond eten en jezelf schuldig voelen als je een keer geen superfoods kunt eten wordt ook wel orthorexia genoemd. 

Dit is een minder bekende en afgeleide van vorm van Anorexia Nervosa. In dit geval slaan mensen door in gezond willen eten. De Amerikaanse natuurarts Steven Bratman heeft in 1993 een boek uitgegeven waarin hij dit verschijnsel ‘orthorexia nervosa' noemt, maar andere professionals zijn er nog niet over uit of orthorexia echt bestaat.

Orthorexia is een eetstoornis waarbij mensen op een extreme manier bezig zijn met gezond eten. De strenge regels over eten kunnen zorgen voor een erg eenzijdig eetpatroon en daarmee kunnen tekorten aan voedingsstoffen ontstaan. Mensen gaan steeds obsessiever om met eten: bedenken wat ze gaan eten, welke hoeveelheden, welke combinaties en op welke tijdstippen. Een normaal sociaal leven is erg lastig want anderen hebben andere eetgewoontes. Net zoals bij alle andere eetstoornissen wordt je wereld steeds kleiner.

Dus eet op z'n tijd gewoon een lekker stuk appeltaart of chocolade zou ik zeggen! 

Kun je willen iets te willen? Of wil je het dan al?

Jaren geleden heb ik me voorgenomen om nooit meer te kotsen, te lijnen en op die klote weegschaal te staan. Dat is geen gemakkelijk voornemen, het was destijds zelfs lastiger dan doorgaan. Om patronen te veranderen moet je namelijk eerst erkennen dat je in een door jezelf gecreëerde wereld leeft. Net als voor de gestopte roker geldt dat het verleidelijk is te twijfelen aan het besluit. De roker wordt namelijk verscheurd door twee strijdige emoties. Enerzijds het verlangen naar genot en anderzijds de angst voor de dood. 

De wil is een raar iets. Kun je willen iets te willen? Of wil je het dan al? 
Je kunt in elke geval niet willen niets te willen, want willen doen we altijd. Zelfs als we niet weten wat we precies willen. De uitspraak 'waar een wil is, is een weg' is erg dubbel. Het probleem is niet de wil en ook niet de weg. Het probleem is welke weg je de wil opstuurt. Waar stuur je die wil dan heen?

Wat wil jou wil nog allemaal doen, zien, horen, meemaken, proeven, ruiken, ervaren en beleven?

Een weg die ik niet wil inslaan, is bijvoorbeeld die van de harddrugs.
Niet omdat ik niet wil 'high' wil zijn of niet wil 'trippen'. Integendeel, 'trippen' lijkt me best wel spannend. Zo spannend dat, als ik dat eenmaal een keer gedaan heb zo gaaf vind, dat dan iedere dag wil. Én dat wil ik niet! 

Hoe dan ook, de uitspraak 'ik wil trippen' betekent uit mijn mond iets anders dan uit de mond van iemand die verslaafd is en dagelijks daadwerkelijk high is of aan het trippen is. Hij wil iets anders dan ik, omdat hij weet wat hij wil. Zijn wil heeft inhoud. En 'ik wil trippen' is voor mij dus ook een ander soort willen.

Kun je eigenlijk iets willen wat je nooit eerder hebt gedaan of hebt ervaren? Waar verlangen we dan naar? We kunnen wel van alles zeggen dat we het willen, maar willen we het dan ook echt? Want wat is dat voor een wil, die niet weet wat-ie wil?