ARFID - Avoidant Restrictive Food Intake Disorder.
Diegene die aan ARFID lijdt heeft een afwijkend eetgedrag. Deze vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis is een voedings- of eetstoornis waarbij te weinig (restrictief) en/of te selectief wordt gegeten. Dit heeft ingrijpende gevolgen voor de lichamelijke en/of psychosociale gezondheid. De somatische problematiek is vergelijkbaar met die van Anorexia Nervosa, maar bij ARFID is er geen sprake van een verstoord lichaamsbeeld of dangst om aan te komen. Zo zijn kinderen en jongeren met ARFID niet bezig met hun gewicht, uiterlijk en identiteit, maar is de stoornis gericht op het voedsel zelf. ARFID verschilt dus duidelijk van bekendere eetstoornissen zoals anorexia nervosa, boulimia nervosa of de eetbuistoornis.
Je kunt ARFID herkennen aan:
Het eetgedrag is abnormaal: te weinig en/of extreem selectief eten;
Iemand weigert voedsel met een bepaalde kleur, geur of structuur;
Mensen hebben een gebrek aan eetlust of geen interesse in eten;
Er is angst om te eten; bang om te verslikken, te moeten braken of stikken.
Op dit moment lijden zo’n 180.000 mensen aan Arfid. Er zijn verschillende vormen van vermijdende/restrictieve voedselweigering, enkele voorbeelden (bron Seyscentra):
Een 13-jarig meisje verdraagt alleen ‘beige en krokant’. Daarom eet ze uitsluitend friet, kipnuggets en kroketten. Als gevolg van haar selectieve eetgedrag weegt ze te veel en heeft ze gezondheidsproblemen.
Een jong kind, dat te vroeg geboren is en een sondeslang heeft, heeft nooit geleerd met de mond te eten en door te slikken.
Een jongen van 7 jaar heeft geen belangstelling voor eten en vergeet het vaak. Hij is veel te mager.
DSM-5 noemt binnen ARFID ook een aantal subtypes:
(1) het type waarbij er een gebrek is aan interesse in voeding en eten;
(2) het type waarbij (bepaalde) voeding wordt vermeden vanwege de sensorische eigenschappen ervan;
(3) het type waarbij ernstige zorgen of angst voor de aversieve consequenties van eten of (bepaalde) voeding een grote rol spelen.
