Bron, unsplash.com
Anne (23, niet haar echte naam) heeft sinds haar 15e anorexia. In haar slechtste periodes at ze alleen maar groenten en fruit. Anne heeft al meerdere behandelingen achter de rug en elke keer wordt ze sterker.
Op dit moment volgt ze de 20 stappen uit het (B)EAT IT programma. Onlangs verscheen er een artikel van haar in de Viva. Dit wil Anne graag met je delen.
Anne: “Ik haat sla. Het herinnert me aan de moeilijkste periode in mijn leven. Er waren weken, soms wel maanden waarin ik als avondeten niet meer at dan een paar blaadjes sla. Soms met drie of vier cherrytomaatjes erbij. Geen dressing, geen brood. Dat vond ik mezelf allemaal niet waard. Honger voelde ik na een tijdje niet meer. Mijn buik was eraan gewend om leeg te zijn. Aan het einde van de dag was ik alsnog boos op mezelf. Ik had nog minder moeten eten, of meer moeten bewegen. Ik vond mezelf niet alleen lelijk maar ook stom en slecht. Wanneer mijn moeder ‘s avonds vroeg of ik lekker bij ze kwam zitten om tv te kijken, antwoordde ik dat ik dat niet verdiende. Voor straf moest ik van mezelf alleen op mijn kamer zitten, zonder tv of muziek.
Halve appel
Wanneer ik net uit een kliniek kwam, verviel ik snel terug in mijn oude patroon. Weken, maanden, soms wel een jaar lang was ik onder druk gezet om te eten. Ik kreeg een eetlijst met precies erop wat er die dag naar binnen moest. De leiding zag erop toe dat ik dat ook at. Vijf boterhammen, kaas, melk, aardappels, groenten en vlees. Iedere hap ging volledig tegen mijn gevoel in naar binnen. Ik at omdat ik snel weg wilde. Mijn lichaam sterkte aan, maar in mijn hoofd bleef alles hetzelfde. Wanneer ik naar huis mocht, was ik doodsbang. De veilige muren van de kliniek waren opeens weer weg. Die buitenwereld vond ik toen zo vreselijk indrukwekkend. Er konden zoveel dingen gebeuren waar ik geen controle over had. Dus keerde ik me weer tot mijn eetstoornis. Die gaf me houvast, het gevoel dat ik de touwtjes zelf in handen had. ’s Ochtends een halve appel, die ik met precisie door midden sneed. ’s Middags sla, net als ’s avonds. Ik was weer terug bij af. Genezen leek me ook doodeng. Jarenlang was mijn eetstoornis mijn talent, hoe verknikt ook. Als ik dat losliet, wie was ik dan nog?
Twee keer opscheppen
Vorige week heb ik spaghetti met gehaktballetjes op. Niet onder dwang, maar gewoon met mijn ouders en broertje aan de eettafel. De hele dag was ik er nerveus over. Moest ik het wel doen? Hoe zou ik me erna voelen? Maar toen ik de eerste hap nam viel alles even weg en genoot ik zo. Wat was dit lekker. Ik schepte twee keer op. Mijn ouders keken glimmend toe. Hoe gek het ook klinkt; ik hou van eten en van koken.
Sinds een paar weken krijg ik hulp van een coach. Het gaat langzaam beter met mij. Ik wil nooit meer terug naar alleen groente en fruit. Ik eet nog wel sla, maar nu met croutons, ei, kip en dressing. Ik werk er hard aan om beter te worden. Als kind kwam ik meteen aanrennen wanneer mijn moeder thuiskwam met de boodschappen. Ik keek in haar plastic tassen en zocht naar lekkere dingen. Zij lachte en zei dat ik even moest wachten.
Dat is mijn doel.
Niet langer bang zijn voor eten maar er weer van mogen genieten. Zonder dat er iets tegenover moet staan. Zodat ik eindelijk kan ontdekken wie Anne zonder eetstoornis is.
Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt.
Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power.
