Het leven kan soms vies tegenvallen...

Geschreven door Laura
Vrijwilliger bij ISA Power

De middelbare school, een nieuw begin voor iedereen. Zo ook voor mij. Iedereen heeft ideeën over hoe dit nieuwe leven eruit zal zien. Nieuwe vrienden maken, een andere school en veel leuke dingen doen. Ook ik keek uit naar de middelbare school, een nieuwe start voor mezelf! Dit pakte echter anders uit. Ik voelde me niet op mijn gemak. Ik had altijd het gevoel nergens bij te horen, anders en niet goed genoeg te zijn. Het nieuwe leven bleek niet te zijn wat ik ervan had voorgesteld. Ik deed geen leuke dingen met vriendinnen, maar ontwikkelde een eetstoornis waarna een lange, eenzame periode volgde.

Fotografie: Christian Kaindl, unsplash.com

Mijn eetstoornis, mijn geheim...

Mijn eetstoornis heb ik altijd geheim willen houden voor mijn vrienden, familie en leraren. Behalve mijn ouders wist niemand ervan. Natuurlijk was het overduidelijk dat er iets met mij aan de hand was, maar door het taboe rondom eetstoornissen werd mij nooit gevraagd: ‘Hoe is het met je Laura? Hoe voel je je vandaag?’ Deze zinnetjes zouden voor mij zo veel betekend hebben! Er werd om mij en mijn eetstoornis heen geleefd, het mocht er niet zijn. Het stellen van simpele vragen en het erkennen van de eetstoornis kan vaak al een grote steun zijn. Het geeft je het gevoel dat je er mag zijn.

Ik zat vast in het web van mijn eetstoornis

Het zwijgen over mijn eetstoornis werkte averechts. Hierdoor leunde ik nog meer op mijn eetstoornis. Dit gaf mij een gevoel van zekerheid en houvast. Maar dit leidde er ook toe dat ik nog meer contacten verloor. Ik zat vast, vast in het web van mijn eetstoornis. Een eetstoornis isoleert je van de buitenwereld en geeft je het gevoel nergens bij te horen en niet goed genoeg te zijn. Blijf jouw kind, familielid of vriendin bij het ‘normale’ leven betrekken! Dit kan door middel van kleine dingen, zoals samen boodschappen doen of samen een wandeling maken. Door samen dingen te ondernemen trek je jouw geliefde uit het isolement en laat je zien dat het er in het leven meer is dan enkel de eetstoornis.

Je bent niet de eetstoornis, je hebt een eetstoornis

Bij het ondernemen van kleine activiteiten blijkt dat jouw geliefde de eetstoornis niet is, maar dat hij/zij een eetstoornis heeft. Het hebben van een eetstoornis en alle gedragingen die daarmee gepaard gaan kunnen leiden tot conflicten. Maar onder de eetstoornis zit iemand met een persoonlijkheid, iemand van wie je onvoorwaardelijk houdt. Laat de ruzies over het eten de relatie met jouw geliefde niet verpesten en onderneem activiteiten waarbij de focus even op iets anders ligt dan op eten.

Begrip creëer je door niet te oordelen en je oprecht te verdiepen in iemand anders.

Door de onwetendheid van veel mensen en het taboe rondom eetstoornissen is het moeilijk om iemand met een eetstoornis te begrijpen. Door het lezen van boeken en blogs over eetstoornissen is het mogelijk een klein kijkje te nemen in het hoofd van iemand met een eetstoornis. Dit kan worden uitgesproken: ‘Ik weet niet wat er allemaal in je hoofd om gaat, maar weet dat ik er voor je wil zijn.’ Het krijgen van steun zorgt voor een opening in het web. Het geeft je het gevoel dat iemand om je geeft en aan je denkt, in tegenstelling tot jouw overtuiging dat je niets waard bent.

Mijn advies aan ouders en bondgenoten

Erken de eetstoornis en blijf praten! Laat door kleine gebaren zien wat iemand voor je betekent, dat je om je vriendin of kind geeft. Dit geeft een gevoel van steun, een gevoel dat iemand om je geeft, en dat kan van grote waarde zijn om stappen te zetten om de eetstoornis te overwinnen!

Ook ouders en andere naasten bieden we hulp. Kijk hier eens wat we voor jou kunnen betekenen.

En worstel jezelf met een eetstoornis plan dan een intake gesprek voor jezelf in om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. In de regio Breda, Apeldoorn, Utrecht, Zwolle en Limburg zijn we op zoek naar nieuwe coaches. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 

Weg met die dwaze bikini-diëten!

Geschreven door Mona: vrijwilliger bij ISA Power

Ben jij klaar voor de zomer? 

Kale bomen versieren hun takken met groene blaadjes, de dagen blijven langer licht en temperaturen worden zachter. Wat voor veel mensen iets is om naar uit te kijken, is voor even veel mensen met een eetstoornis een reden tot paniek. Want, terwijl het kwik beetje bij beetje stijgt, gaat ook het aantal diëten voor een “bikini ready” lijf op covers van bekende tijdschriften en op alle mogelijke sociale media, de lucht in.

Met de intrede van het lente-seizoen vliegen dikke warme truien, verhullende broekkousen en lange jassen weer de kast in. Met het komen van de lente is het opnieuw tijd om dat 3 maanden lang comfy ingestopte lichaam te onthullen en zo ook al je onzekerheden van onder het stof te halen. Weldra loop je terug met blote benen over straat en beschijnt de zon elk putje, elke oneffenheid, elk rolletje vet dat er volgens jou te veel aan is. Wanneer de media je dan ook nog eens van alle kanten overlaadt met de boodschap dat “je lichaam niet klaar is voor een bikini”, wordt je onzekerheid alleen maar bevestigd. En zo gebeurt het dat we met z'n allen opeens massaal aan het sporten slaan, restrictief op ons eten gaan letten en de weegschaal te voorschijn toveren. En dit alles om in de zomer te kunnen paraderen met een lichaam dat volgens deze maatschappij klaar is voor een bikini.

Maar toch, ondanks het feit dat de woorden “summerbody” en “bikini ready” me zo stilaan mateloos gaan irriteren, blijft de lente één van mijn favoriete seizoenen. Wat ik ongetwijfeld het allerleukste vind aan dit seizoen zijn de bloemen, en hoe ze voorheen lege grasvelden en bloemperkjes veranderen in vrolijke kleurpaletten.

Sommige bloemen hebben blaadjes zo groot als je handpalm, andere hebben blaadjes kleiner dan je vingertop. Sommige bloemen hebben stengels van wel een meter lang, andere komen nauwelijks boven het gras uit. Sommige bloemen zijn eenkleurig, andere hebben wel 3 tinten. En toch vinden we ze allemaal mooi, stellen we boeketjes samen met oneindige variaties van al dat natuurlijk schoon.

Wie is er beter?

Nooit zouden we op het idee komen dat één soort bloemen beter is dan alle andere soorten en dat we daarom alle andere soorten moeten vernietigen of zo goed mogelijk moeten omvormen tot deze ene soort, dat klinkt gewoon te gek voor woorden. En toch is dat exact wat we doen met onze lichamen. Ik vraag me af waarom.

Waarom is het dat, net wanneer de hele natuur in bloei staat, wij mensen beslissen dat het tijd is ons lichaam af te breken? Hoe komt het dat wanneer tientallen kleurrijke bloemen in alle vormen en maten de grond ontspruiten en trots in de wind staan wapperen, wij mensen beslissen dat één lichaamsbeeld mooi is en alle andere bedekt moeten worden?

Stuk voor stuk zijn wij mooi

Net zoals bloemen bestaan ook wij in alle kleuren, vormen en maten. Net zoals bloemen zijn wij stuk voor stuk mooi. We hoeven onze lichamen niet te boetseren naar één of ander ideaalbeeld om te bloeien. Van maatje XXS tot XXL, laten we met z’n allen inzien dat wij NU op dit moment, met al onze vermeende imperfecties, trots mogen zijn en dat op het dragen van een bikini of eender welk ander kledingstuk geen maat staat. Genieten van lente en zomer is geen privilege weggelegd voor mensen wiens lichaam voldoet aan een leeg ideaal. Gooi die dwaze bikini-diëten dus overboord en besef dat, wat die heersende dieetcultuur je ook wijs maakt, stijgende temperaturen geen enkel argument vormen om naast kledij ook gewicht te verliezen.

Geniet van de lente. Geniet van de warmte. En gooi samen met je warme truien ook dat rigide ideaal in een donkere hoek van je kast, om het liefst voor altijd te vergeten. Laten we allemaal tezamen onze lichamen appreciëren als deel van onze uniciteit. Laten we allemaal samen hetallermooiste boeket op aarde vormen. Ontdek hoe je dat kan doen met een coach van ISA Power. Plan meteen een intake gesprek in als je aan de slag wilt om jouw eetstoornis ook te overwinnen. 

Liever dood dan dik!?

Door: Tanne Fier (vrijwilliger bij ISA Power)

Overleven

Daar zit ik dan, in een grand café in een buitenwijk van mijn stad. Om de tijd tussen de afspraak met mijn therapeut en die met mijn psychiater te overbruggen. Aan een tafeltje in de zon, achter mijn laptop, met koffie en een pistolet brie-pastrami. Ik tuur naar de druppels vet die langs mijn broodje druipen. Ik heb jarenlang geen voedsel genuttigd zonder het eerst met een servet van het gevreesde goedje te hebben ontdaan, laat staan rundvlees gegeten. De afgelopen acht jaar stond mijn leven in het teken van (niet) eten, calorieën tellen, dwangmatig sporten, de weegschaal en depressie. Overleven.

Fotografie: Danielle Maclness, unsplash.com

Ik heb anorexia

Juist, ik heb anorexia. Al spreek ik liever van ‘herstellende van anorexia’. Herstellen van een eetstoornis, is dat mogelijk dan? Had je me deze vraag een paar maanden geleden gesteld, dan had ik mijn ogen neergeslagen. Liever dood dan dik, dat was de gedachte die door mijn hoofd spookte. Sinds ik in behandeling ben en aan de gelukspillen zit, denk ik er anders over. Herstel is doodeng, maar wel degelijk mogelijk. In therapie passeren allerhande thema’s de revue die mijn hersenen op volle toeren laten draaien: zelfbeeld, lichaamsbeeld, vriendschappen, bezigheden, eetgedrag en ga zo maar door. Met nieuwe inzichten en gedragsverandering als resultaat. Mijn identiteit valt al jaren samen met mijn anorexia, mijn bestaansrecht hangt ervan af. Die identiteit begint nu af te brokkelen en dat roept angst op. Want wie ben ik zonder eetstoornis? Hoe vul ik zo’n immense leegte op? Zal ik nog ergens in uitblinken? Interessante kost om over te schrijven dacht ik zo.

Aandachttrekkerij? 

Maar eh, bloggen over mezelf en over mijn herstel? Brrrr. Want waar ligt precies de grens tussen openhartigheid en aandachttrekkerij? En zo interessant ben ik nou toch ook weer niet? Ik ben dan wel dol op schrijven, maar een schrijver pur sang? Niet bepaald. Ik geef toe, dit riekt naar onzekerheid, perfectionisme, schaamte en angst om ruimte in te nemen, de basisingrediënten van mijn eetstoornis. Laat het overwinnen van een eetstoornis nou net gaan om het loslaten van controle, het aangaan van uitdagingen en het uiten van emoties. Dat pleit voor openheid over mijn ziekte. Bovendien besef ik voortdurend hoe dankbaar ik ben voor de professionele hulp die ik nu krijg. Hulp die ik heb durven vragen dankzij al die ervaringsverhalen waarin ik herkenning vond en die me motiveerden om het gevecht aan te gaan. Gewoon maar schrijven dus. Want als er iets is wat ik graag wil, is het anderen aansporen om een stap te zetten richting herstel.

Hoop doet leven!

Hoop op genezing doet leven. De statistieken liegen er niet om: de cijfers wijzen uit dat  zo’n vijfenzeventig procent van de patiënten met een eetstoornis volledig dan wel gedeeltelijk herstelt. Op naar die honderd procent!

Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 

“Everything happens for a reason”

Dit levensmotto heeft mij er doorheen geholpen. Ik geloof namelijk dat alles met een reden gebeurt. Dat wat een ontzettend zware tijd is geweest, daar kijk ik nu met bewondering op terug. Want hoe kan zoiets negatiefs omslaan in onwijs veel kracht en positiviteit? Ik wil niet zeggen dat mijn leven nu een roze wolk is, maar de eetstoornis heeft mij niet meer in haar bezit.

Jarenlang was mijn eetstoornis mijn beste vriendinnetje

Waar ik ging, was zij ook. Voornamelijk ook op de plekken waar ik haar juist niet bij wilde hebben. Ze ging met me mee onder de douche, ze lag bij mij in bed (tussen mij en mijn vriend in) en ze ging mee sporten, Eigenlijk zat ze altijd en overal naast mij om te controleren of ik het wel goed (noem het eigenlijk maar perfect) deed. Pas als zij tevreden was, was ik ook tevreden. Dat dit negen van de tien keer ongezonde keuzes waren had ik vaak niet eens door. Ze wist het zo te brengen dat ik ervan overtuigd was dat het goed voor mij zou zijn. Mijn vriendinnetje was zo stellig dat ik heilig in haar geloofde. Op een moment besefte ik dat zij eigenlijk nog mijn enige vriendin was. Ze had mij geïsoleerd van de buitenwereld. Toen heb ik samen met mijn omgeving besloten om er wat aan te gaan doen.

Er kwam een oerkracht in mij los

Een aantal weken later zat ik helemaal in mijn eentje in het vliegtuig naar Kaapstad, Zuid-Afrika. Ik wist niet dat een mens zoveel angst kon ervaren. Maar weet je wat het gekke was? Ook voelde ik ergens een ontzettende rust in mijn lichaam. Een rust die ik sinds mijn kindertijd niet meer had gevoeld. Ondanks mijn angst wist ik dat dit het begin zou zijn van een nieuw leven. Er kwam een soort oerkracht in mij vrij, die mij uiteindelijk heeft geholpen om dit te overwinnen. 

Eenmaal terug in Nederland ging mijn reis verder. In Zuid-Afrika heb ik geleerd dat ik ook kon leven zonder deze vriendin. Echter in Nederland voelde ik mij leeg en wist ik niet goed wat ik zonder haar moest. Af en toe stuurde ze nog een vriendschapsverzoek, maar ik wist dat ik haar moest negeren. Langzaam aan leerde ik wie ik zelf was, waar mijn grenzen lagen en wat ik zelf leuk vond om te doen. Het voelde als opnieuw een ontmoeting met mijzelf.

Een nieuwe ontmoeting met mijzelf

Nu bijna twee jaar later zit ik op de bank dit verhaal te typen en voel ik mij gelukkig. Ik woon samen met mijn vriend, we hebben een lieve baby poes, ik werk vier dagen in de week en ik start in september een opleiding tot paardencoach. Dit neemt niet weg dat ik nog steeds hard moet werken voor mijn herstel. Elke dag bewuste keuzes maken, het bezoeken van meetings en mij aan mijn eetplan houden, zorgen ervoor dat ik stabiel blijf.

Praten, praten en nog eens praten!

Wat mij erg heeft geholpen tijdens mijn herstel is praten, praten, praten. Alles wat ik dacht en voelde delen met wie dan ook. Zodra ik het had gedeeld was de lading ervan af. Niet iedereen zat daar altijd op te wachten natuurlijk dus zocht ik ook een manier om er zelf uit te komen. MEDITATIE, wat een uitvinding. In Zuid-Afrika was dit ook een onderdeel van het programma en elke ochtend en avond moest je jezelf de vragen stellen; hoe zit ik erbij en wat voel ik? Ik heb mijzelf aangeleerd om dit regelmatig aan mijzelf te vragen, ook op de gekste momenten. Bijvoorbeeld op mijn werk, in de auto, of als ik sta te wachten in de rij van de supermarkt. Het is een momentje om even tot jezelf te komen en rust te vinden in de hectiek van de dagelijkse dag. Ik kan niet meer zonder

Om af te sluiten wil ik misschien een beetje iets geks zeggen, maar ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. Ik heb ervaren hoe sterk ik ben en hoe waardevol het leven is. Kortom: Everything happens for a reason.

Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 

Ik wil mijn leven terug!

Verhaal klant van ISA Power: Anne

Wat heb ik er aan? Al die pijn en afzien. Ik wil spaans leren, arts worden, reizen, meer energie en ... eindelijk leven. Dit is mijn eigen gecreëerde wereld met regeltjes die IKzelf heb opgesteld, het is niet de werkelijkheid!!!! Ik leg mezelf dit op en hou mezelf voor de gek. Hoe lang nog?

Ik draai maar cirkeltjes en cirkeltjes!

Ik moet het uit testen... Sterk zijn en weer beginnen te leven voordat het te laat is... mijn leven passeert en ik heb er maar één. Mijn lichaam blijft maar vechten voor me, daar ben ik trots op, dat betekent dat ik over een bijzondere innerlijke kracht bezit. Die kracht kan ik later gebruiken om mensen te helpen. Dat is mijn missie, mijn doel in dit leven.

Fotografie: Throught Catolog, unsplash.com

Maar toch…..Waarom heb ik het gevoel dat ik het niet verdien om gelukkig te zijn? Wat doe ik dan ZO verkeerd? Ben ik een moordenaar? Lieg ik? Doe ik mensen pijn? Nee!!! Ik ben eerlijk en probeer het iedereen naar zijn zin te laten hebben. Ook ik verdien het om te leven. 

Soms kijk ik naar andere sterke meiden. Het is hen ook gelukt. Ze hebben ook gevochten. Het is hard, maar zij leven wel terug in de realiteit. Mijn beeld over hoe een lichaam er moet uit zien en wat belangrijk is in het leven is BULLSHIT. Ik heb nu gewoon de kracht niet om dat in te zien.

Ik wil weer terug die oude ik zijn!

Ik heb genoeg afgezien en uitgesteld. Het is nu of nooit. Natuurlijk voelt het verkeerd... dat is normaal als je verandering brengt in je leven en je gewoontes, rituelen, van al die jaren lang wilt doorbreken en omgooien. Maar verandering is NIET negatief. 

Ik moet vertrouwen op de mensen om mij heen die het goed met mij voor hebben.
Ik moet me over geven en geloven dat het goed komt. Zo heb ik nog iets aan mijn leven en kan ik herinnert worden zoals ik dat diep vanbinnen ECHT wilt. 

Natuurlijk zal ik aankomen in gewicht... maar wil ik dan zo blijven leven? En is dat dan zo belangrijk hoe ik er uit ziet? Ik heb een identiteit, mijn imperfecties maken mij tot wie ik ben.

Ik ben bang om los te laten!

Tja bang om los te laten. Maar waar houd ik eigenlijk aan vast? Dit is MIJN herstel, MIJN traject, we doen het op MIJN manier, kleine stapjes. Als ik terug denk aan  al die ultra dunne en populaire meisjes van je middelbare school. Ze hebben nu toch ook billen en genieten volop van het leven, studeren, uitgaan. En zijn die magere modellen gelukkig? Als ik kijk in hun ogen, dan zijn ze vaak LEEG, ze lijken ongelukkig. 

Ik moet optrekken aan mensen waar ik naar opkijk. Mensen die mij inspireren en dingen doen die mij kracht geven. Ik doe het voor zij die om mij geven.

Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 

Het word vechten, maar IK kan het!

Huilen is KEI goed voor je!

Graag wil ik mijn ervaring met deze (B)EAT IT workshop delen, het was namelijk een erg bijzondere en inspirerende dag. ’s Ochtends werden we in het Leontienhuis ontvangen met koffie en thee, ik was alleen naar de workshop gekomen dus ik was een beetje nerveus, maar er hing een hele ontspannende en vertrouwde sfeer tussen alle deelnemers. Veel deelnemers hadden een buddy meegenomen, maar er waren ook deelnemers alleen gekomen. Deze deelnemers werden aan elkaar, of aan een vrijwilliger of coach van ISA POWER gekoppeld.

Fotografie: Neil Bates, unsplash.com

De workshop stond niet in het teken van eetstoornissen... 

De workshop stond in het teen van onszelf. Wijzelf waren op dat moment even het belangrijkste van alles. Al snel moesten we zelf aan de slag, iedereen had een eigen werkboek gekregen waar de opdrachten van deze workshop instonden. Deze opdrachten waren vrij intensief, we werden steeds uitgedaagd om onze gedachten en gevoelens, hoe moeilijk die ook waren, naar boven te halen en met elkaar te delen.

Huilen is KEI goed!

Dit was lastig om te doen maar omdat alle deelnemers zo open en eerlijk naar elkaar toe waren merkte ik dat de band tussen iedereen ook sterker werd. Iedereen luisterde naar elkaar en iedereen werd liefdevol gesteund door de deelnemers, de vrijwilligers en de coaches. Doordat iedereen zo open was zijn er ook veel tranen gelaten maar dat is oké, Isabelle vertelde ons namelijk: ‘’Tranen zijn een brandstof voor onze persoonlijke groei en succes. Dus huil maar, hoe meer hoe beter’’. Isabelle kreeg huilende mensen aan het lachen! Ben jij er de volgende keer ook bij? 

Ook hebben we tijdens deze workshop geleerd hoe we anders naar ons lichaam en ons zelfbeeld kunnen kijken, hoe we de negatieve gedachtes uit ons hoofd kunnen zetten, wie we graag willen zijn en hoe we dat kunnen bereiken en hoe we de beste versie van onszelf kunnen worden.

Het was een geweldige ervaring!

Het was erg bijzonder om te zien dat zoveel mensen elkaar liefdevol steunen terwijl ze elkaar pas net kennen, zo weet je dat je er nooit alleen voor staat. Ik heb nieuwe inzichten gekregen en inspiratie opgedaan hoe ik een (nog) gelukkiger leven kan gaan leiden

Kom je de volgende ook naar de BEAT IT WORKSHOP? 

Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 

~ Iris van Wijk
Student voeding & diëtetiek

Twijfel niet aan jezelf!

Met kriebels in mijn buik liep ik naar binnen in een prachtige locatie, wat me als eerste op viel was de warme ontmoeting van het ISApower team. Meiden, jongens, vrouwen, ieder in een ander stadia van zijn of haar eetstoornis, en toch voelde zich iedereen direct welkom en vertrouwd! 

Na een inspirerende speech van Isabelle moest iedereen zich voorstellen voor de groep van meer dan twintig mensen (spannend!). Het werd op een hele creatieve manier gedaan, iedereen raapte de moed bijeen om uit zijn/haar comfortzone te stappen en deed mee bij deze eerste ontmoeting met alle mededeelnemers.

Daarna kon het evenement pas echt beginnen, de eerste stappen waren gezet!  In een prachtig en inspirerend werkboek gingen we onze tweede opdracht maken. Welke belemmerende overtuigingen hebben we? Of hadden wij nog? Wat mij op viel was dat iedereen heel open en eerlijk was over haar eigen overtuigingen. Wie heeft ze niet!?! 

Stralen

Er was een dame die voor de tweede keer deel nam aan de workshop. De eerste keer dat zij aan het (B)EAT IT evenement deel nam bezat zij nog vele belemmerende overtuigingen, echter bij haar tweede deelname (vandaag dus) bleek dat zij er al veel al had los gelaten! Dit door haar eigen kracht, door de coaching van ISApower en het (B)EAT IT evenement. Het was echt bijzonder dat te mogen ervaren. Zij straalde!

Hoe leer ik van mijn lichaam te houden? 

Zelf heb ik mijn eetstoornis overwonnen, maar ook voor mij was het (B)EAT IT evenement een leerzame ervaring! Iedereen heeft strubbelingen. Het evenement gaf inzichten en we werden aan het denken gezet. Hoe ziet mijn toekomst er uit? Hou ik echt van mijn lichaam? En hoe leer ik dat te doen? Door het mooie werkboek en de contacten met de meiden heeft iedereen meer puzzelstukjes van zichzelf gevonden. Puzzelstukjes voor jezelf, om te weten wie jij bent en dat te gebruiken om te vechten tegen je eetstoornis! 

Het was een leerzame en leuke maar ook ingrijpende dag. Met ontroerende en motiverende opdrachten, en ook voor mijzelf heb ik nieuwe krachten ontdekt om mij verder te ontwikkelen!

Kom je de volgende keer ook naar de 1 DAAGSE BEAT IT WORKSHOP? 

Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 


~ Laura

Elke gedachte vormt onze toekomst

Dit 'Story of Hope' is geschreven door Samantha (Vrijwilliger bij ISA Power)
 

"Vandaag is het ruim anderhalf jaar geleden dat ik een eetstoorniskliniek in Amsterdam belde voor hulp. Het was een ware wanhoopskreet. Door het veelvuldig heen en weer jojo’en met meer dan tien kilo’s, de vele teleurstellingen in mezelf, alle stress rondom mijn stiekeme eetbuien en de daarbij horende onzekerheid, wist ik niet meer wie ik nou echt was. Het enige waar ik de hele dag aan kon denken was: wat mag én kan ik wanneer eten (wat vooral ook niet) en hoe lukt het me zo snel mogelijk slanker te worden. Ik was doodongelukkig met mijn spiegelbeeld en voelde me van binnen vrijwel altijd neerslachtig. Het aller ergste was dat niemand echt wist hoe erg mijn eetproblemen waren. Niemand begreep me en dat voelde heel alleen..

Ik kreeg de rits van mijn kostuum niet dicht

Als ik het nu overdenk, is de kiem van mijn eetstoornis al heel lang geleden gelegd. Ik heb mij van jongs af aan al vergeleken met leeftijdsgenoten die slanker en mooier waren dan ik. Vanaf mijn zevende ging ik op dansles, waarbij ik duidelijk de verschillen kon waarnemen tussen mijn gevormde benen en de slanke beentjes van mijn vriendinnetjes. Tijdens het doorpassen van de 101 Dalmatiërs kostuums kreeg ik de ritsen van het merendeel van de puppy pakjes niet dicht. Ook vond ik het afschuwelijk om mezelf op camera terug te zien in mijn balletpakje waarin je (achteraf gezien) drie mini babyrolvetjes kon zien zitten als ik bukte. Wanneer ik mijzelf ging omkleden voor en na de gymles probeerde ik dit zo snel mogelijk en buiten het zicht van anderen te doen. Ik voelde mij van binnen erg onzeker, maar deelde dit niet. Een stemmetje in mijn hoofd vertelde me dag in dag uit dat het mooier, beter en slanker kon en moest zijn. Feitelijk gezien behoorde ik inderdaad niet tot de slankste van mijn leeftijdsgenoten, maar dik of ongezond was ik zeker niet! Had ik mij toen maar beter beseft hoe waardevol het is om liefdevol naar je lichaam te kijken en haar ook op die manier te behandelen..

Mijn spiegelbeeld voldeed niet aan de maatstaven

Met de jaren groeide mijn vertekende beeld van de werkelijkheid. Het eerste moment dat mijn eetstoornis het écht van mijn verstand overnam, was in de tweede van de middelbare school. Ik was dat meisje in de klas dat altijd de perfecte cijfers haalde, waarbij alles probleemloos verliep en met wie iedereen goed kon opschieten. Ik was niet anders gewend om continu aan dit verwachtingspatroon te voldoen en dit bracht ontzettend veel spanningen met zich mee. Goede resultaten en overal het beste uithalen, was voor mij destijds niet meer dan logisch en een minimale eis die ik aan mezelf stelde. Daardoor botste ik continu tegen dezelfde muur aan: mijn spiegelbeeld voldeed niet aan de maatstaven die ik daarvoor had opgesteld. Uiteindelijk geloofde ik totaal in de gedachte dat ik een leuker en mooier mens zou zijn als ik er slanker uit zou zien. Dat was het moment dat ik besloot om drastisch te gaan lijnen.

Het lijnen was een groot succes!

En ja hoor, zoals met alles wat ik aanpak, het werd een groot succes! Ik kan mij herinneren dat ik een aantal weken vrijwel de hele dag niets at en ’s avonds wel ‘gewoon’ mee at bij het avondeten. Niemand merkte dat zo extreem met mijn eten bezig was. Daarentegen viel het wel heel veel mensen in mijn omgeving op dat ik slanker werd. Al deze complimenten gaven mij zo een boost. Ik voelde me onwijs gelukkig. Mijn verwachting dat ik een leuker en mooier mens zou zijn als ik er slanker uit zou zien, werd voor mij bevestigd door mijn omgeving. Door mijn onzekerheid diep diep in mij, was ik daar super gevoelig voor… en ik zette dus door!

In de zomervakantie van twee naar drie vwo, wisselde ik van school en stopte ik officieel met dansen. Bang om aan te komen en de hunkering naar aandacht van mannen liet mij besluiten een sportabonnement af te sluiten. Ik sloof me de hele zomervakantie uit in de sportschool, was continu bezig met wat ik wel en niet mocht eten en begon met roken (uit stoerheid en het idee dat ik dan minder zou hoeven eten op een dag). Terwijl de dagen, weken en maanden versterken, werd mijn eetprobleem groter en groter. Ik stond continu onder druk en spanning, omdat ik met alles perfect wilde functioneren. Ergens echt gelukkig van worden, werd ik gewoon niet. Niets was goed genoeg voor mij. Complimenten kwamen nooit echt bij mij binnen en prestaties werden niet gevierd. Het letten op mijn eten, de uitgebreide trainingen in de sportschool, de aandacht van mannen, goede hoge cijfers voor toetsen en een steeds lager getal op de weegschaal terug willen zien werd een echte obsessie.

Soms at ik twee dagen niets!

Zo sterk als ik in het begin was geweest met het vasthouden aan al mijn voedingsregels, zo zwak werd ik hierin na verloop van de tijd. In de periode tussen drie vwo en het vroegtijdig stoppen met de opleiding Universitaire Pabo ben ik denk ik 6 keer met een gewicht van circa 10 kilo’s heen en weer geschommeld. Het was afschuwelijk. Soms at ik 2 dagen helemaal niets. Vervolgens vrat ik mezelf zo vol, dat ik zwetend en kotsend boven de wc hing én mezelf de volgende dag ziek moest melden omdat ik te beroerd was om uit bed te komen. Ik was continu bezig het een met het ander te compenseren en te doen alsof ik een heel normaal leven lijdde. Wanneer ik een eetbui had haalde ik een boodschappenmandje vol aan chips, koek, chocola en avondeten. In de rij bij de kassa hoopte ik dan maar dat ik geen bekende tegen zou komen, want dan zou ik me verschrikkelijk schamen voor de boodschappen in mijn mandje. Ik begon dan altijd na het afrekenen de eerste verpakkingen open te scheuren en at tijdens de fietstocht naar huis de eerste reep chocola op. Eenmaal thuis ging ik door met een halve cake, een zak chips, sneetjes brood met beleg en soms nog een bord avondeten. Omdat ik voelde dat het abnormaal was wat ik deed, moest alles stiekem gebeuren. Toen ik nog thuis woonde zorgde ik ervoor dat mijn ouders alle boodschappen in mijn tas niet konden horen kraken als ik naar boven liep en alle lege verpakkingen verstopte ik helemaal onderop in de prullenbak of bracht ik gelijk naar buiten. In de periode dat ik samenwoonde ging dit een stuk gemakkelijker, omdat mijn toenmalige vriend tot laat doorwerkte, waardoor ik het rijk voor mij alleen had. Op een gegeven moment kon niet meer naar mezelf kijken in de spiegel en praten over mijn probleem deed ik niet. Op de momenten dat ik me wel hield aan mijn strenge eetregels liep ik soms een uur te ijsberen door de supermarkt, voordat ik een voedingswaar durfde af te rekenen. Alle producten riepen naar me: pak mij! Maar het liefste kocht ik niets, want voor me gevoel was dat mijn verdiende loon.

Van buiten leek ogenschijnlijk alles goed te gaan met mij, maar....

Zo zijn er dagen, weken, maanden en jaren voorbij gegaan waarin ik voor de buitenwereld een ogenschijnlijk vrolijk en gelukkig meisje was, maar waarin ik diep van binnen heel erg worstelde met mijn verstoorde eetpatroon. In de loop der tijd had ik van een niet echt bestaand probleem (mezelf dik en ongezond vinden) een werkelijk probleem gemaakt. Ik was mijn lichaam echt flink aan het toetakelen. Door alle rare eetregels die ik mezelf oplegde, het uitkotsen van eten én slikken van pillen waarvan ik regelrecht naar de wc moest om mijn darmen te kunnen legen, miste mijn lichaam cruciale voedingsstoffen en bleef ik in een vicieuze cirkel denken en handelen. Ik viel af, ik kwam aan, ik zat soms onder de uitslag, ik had vaak hoofdpijn, ik was heel erg moe en viel erg snel flauw.

Het starten aan mijn Cambridge dieet in 2012 bleek de echte mokerslag voor mijn lichaam. In vijf weken tijd viel ik ruim 12 kilo af – in een onzekere periode waarin ik twee studies tegelijk volgde en problemen tussen mij, mijn ex en mijn ouders. Helaas moesten er nog ruim 2 jaar voorbij gaan, voordat er bij mij echt het besef was ik een eetstoornis had: boulimia. Via een vriendin kwam ik in aanraking met Louisa Hay, een Amerikaanse schrijfster van non-fictieboeken op het gebied van Persoonlijke Groei middels positief denken. In dezelfde periode liet ik mijn eerste tattoo zetten: love yourself. De combinatie van het beeindigen van mijn relatie met mijn ex, de inzichten die Louisa Hay mij gaf, de tattoo op mijn arm, mijn nieuwe werk, het kopen van een eigen woning en het ontmoeten van nieuwe lieve personen, liet mij voor het eerst beseffen dat ik echt doodongelukkig was én dat ik professionele hulp nodig had om mijn eetprobleem aan te pakken.

Ik kan weer genieten en ik heb geen eetbuien meer ;-)

En vanaf hier - 22 januari 2014 - is ALLES alleen maar beter geworden. Ik koos voor een behandeltraject, waar ik één keer in de week met een groep dames bijeen kwam om te praten over onze diverse eetproblemen. Door het bijhouden van mijn eetmomenten en de hierbij horende gedachtes, leerde ik patronen ontdekken. Door deze te onderzoeken en te bespreken, lukte het me langzaam de patronen te doorbreken en voor gezondere opties te kiezen. Een belangrijk inzicht was het gelijkmatig verspreiden van circa 6 eetmomenten op een dag. De begeleiding in de eetstoorniskliniek trad heel schools op door voor te schrijven hoeveel en wat er op die eetmomenten gegeten diende te worden. In het begin was ik door de hoeveelheid als de dood om aan te komen. Echter, het bleek dat het tegenovergestelde gebeurde. Door mijn lichaam en geest tijdig en met de juiste voedingsmiddelen te voeden, had ik de hele dag voldoende energie, voelde ik me opgewekt en had ik mijn eetbuien steeds minder nodig.

De weg naar mijn herstel was zeker niet alleen maar rozegeur en zonneschijn. In de periode tussen de start van mijn therapie en nu heb ik meerdere ’terugval’-momenten gehad. Door het volgen van een mindfulness cursus leerde ik nieuwe verbindingen in mijn hoofd aan te leggen om met bepaalde situaties, gevoelens en gedachtes om te gaan. De 7 pijlers waar ik nu nog altijd op terugval en die ik op mijn deur in de woonkamer heb hangen zijn: acceptatie, geduld, loslaten, geduld, opnieuw beginnen, vertrouwen, niet streven en niet oordelen. Doordat ik mezelf steeds beter leer kennen, herken ik veel sneller wanneer iets niet goed voelt of wanneer er bijvoorbeeld een eetbui aan zit te komen. Door van te voren voor dat soort momenten alvast back-up plannetjes te smeden, lukt het mij op dit moment erg goed om een leven te leven zonder al te gekke eetregels, eetbuien en overmatig sporten.

Ik gun iedereen die mijn story of hope leest en zich op een of andere manier herkent in mijn verhaal een zelfde soort licht aan de einde van de tunnel. Besef dat JIJ zelf hierin de belangrijkste factor bent. Je bent het waard om jezelf leuk te vinden en lief voor jezelf te zijn. Probeer los te komen van alles alleen te moeten doen en durf ook eens om hulp te vragen. Stap buiten je comfort zone en verzamel zoveel mogelijk mensen om je heen die jouw laten schijnen en opbloeien. Als je je kwetsbaar durft op te stellen, kunnen er hele mooie dingen ontstaan en gebeuren.

En tot slot wil ik eindigen met een mooi inzicht van Louisa Hay, die aansluit bij de titel van mijn story of hope:

‘What we think about ourselves becomes the truth for us. I believe that everyone, myself included, is responsible for everything in our lives, the best and the worst. Every thought we think is creating our future. Each one of us creates our experiences by our thoughts and our feelings. The thoughts we think and the words we speak create our experiences.  We create the situations, and then we give our power away by blaming the other person for our frustration. No person, no place, and nothing has any power over us, for "we" are the only thinkers in our mind. When we create peace and harmony and balance in our minds, we will find it in our lives.’

Ik geloof dat iedereen met een eetstoornis compleet kan herstellen! Zelf ben ik nu op de goede weg. Het gaat echt heel goed met me, doordat ik steeds sterker in mijn schoenen sta. Ik werk nu aan het verkrijgen van nog meer zelfvertrouwen. Door mijn verhaal (hier) te delen, valt er een last van mijn schouder af en kan ik eindelijk ook de echte en complete Sam tonen aan de wereld. De Sam die heus niet helemaal perfect is, maar waar ik wel echt mega veel van ben gaan houden en om ben gaan geven.

Het werk als vrijwilliger bij ISA Power werkt voor mij helend én ik kan niet wachten om naar het Once in a Lifetime event te gaan en jullie te ontmoeten! Kom je ook naar dit event op 20, 21 en 22 November? kijk hier

Liefs,

Samantha

Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 

Hoe overwin je Binge Eating Disorder (BED)?

Door Isabelle Plasmeijer - Oprichter van ISA Power

10 Tips om Binge Eating Disorder te overwinnen

Over de eetstoornis anorexia en boulimia is veel bekend en hier wordt dan ook veel over geschreven. Echter zijn er nog andere vormen van eetstoornissen welke nog onbekend zijn voor velen of nog niet (h)erkend worden als dusdanig, denk aan orthorexia, anorexia athletica of de eetstoornissen welke bij mannen voorkomt; inverse anorexia en het adonis complex en muscle dysmorphia. Ook de inmiddels bekende eetstoornis genaamd Binge Eating Disorder, ofwel BED, werd pas veel later erkend als eetstoornis. Jarenlang werd dit weggedaan als “je bent een snoepkont, een Bourgondiër, een lekkerbek en je hebt geen discipline, doorzettingsvermogen, je bent lui en gemakzuchtig."

Toch worstelen er meer mensen met BED dan met anorexia en boulimia. BED is een complexe vreetzucht welke, net als met anorexia en boulimia, eigenlijk helemaal niets te maken heeft met eten maar alles te maken heeft met niet zo’n goede emotie regulatie. Misschien heb jij BED (of denk je dat je BED hebt) en heb je weleens een hele zak gummybeertjes, een hele zak chips en een heel pak bokkepoten naar binnen gewerkt in één avond zonder dat je het door had.

Alvorens en ook tijdens de eetbui ben je bezig met wat je allemaal (nog meer) kunt eten. Al kort na de bevrediging welke eten je geeft volgt het schuldgevoel, waar je vaak nog uren last van hebt. Tevergeefs lijn je weer één dag om je vervolgens ’s avonds laat of in het weekend weer helemaal te laten gaan. Complex is het zeker, maar wij geloven dat je ook deze eetstoornis kunt overwinnen.

Esther welke worstelde met BED volgt al 4 maanden de (B)EAT IT training en deelt graag met jou wat zij denkt dat er nodig is om BED te overwinnen. Ze heeft tien tips voor jou. Lees je mee?

Geschreven door Esther

Tijdens het schrijven van deze tips heb ik mij laten inspireren door mijn coach Isabelle Plasmeijer. In haar boeken en tijdens workshops heeft zij tips gegeven welke in mijn verhaal terug komen. Isabelle’s tips en inspirerende verhalen hebben mij geholpen. Ik hoop dat ze jou ook mogen sterken.

Tip 1:     Leer anders denken.
                                                               
Verban je negatieve gedachten en vervang ze door positieve gedachten.  Probeer niet teveel te moeten van jezelf. Roep niet meteen dat je het niet kunt en denk niet in alles of niets of in zwart/wit termen. Het maakt niet uit hoe vaak je de fout in gaat, als je keer op keer de draad maar weer oppakt en doorgaat met positieve gedachten creëren. Uiteindelijk zal het je steeds makkelijker afgaan en wordt positief denken een gewoonte.

Tip 2:     Verhoog je bewustzijn.   
                                                                                                                    
Ben je bewust van wat je denkt en voelt. Ga niet aan je gedachten en gevoelens voorbij en leer jezelf goed kennen. Ben bewust dat je invloed hebt op je gedachten en gevoelens. Ons denken beïnvloedt wat er met ons gebeurt. Als we iets willen veranderen in ons leven kunnen we het beste onze gedachten aanpassen. Verander hoe je denkt en dan zullen je gevoelens mee veranderen.

Tip 3:     Laat je kwetsbaarheid zien.
                                                                                                                               
Doe je harnas/schild af.  Stop met jezelf aanpassen aan een ander. Stop met jezelf verstoppen. Ben jezelf. Laat je werkelijke ik zien. Je hoeft niet perfect te zijn. Niemand is perfect. Deel je kwetsbaarheid met anderen. Laat zien wie je bent en je zult mensen ontmoeten die bij je passen.

Tip 4:     Laat je angsten toe.
                                                                                                                                             
Stop je angsten niet meer weg d.m.v. eten of andere negatieve gewoontes. Deel ze met een partner/maatje/vriend/vriendin/ en je zult horen dat ook zij last van angsten hebben en je niet de enige bent die daarmee worstelt. Iedereen heeft angsten en onzekerheden, maar de meeste mensen praten er niet over en houden het voor zichzelf. Besef ook dat eten, of andere negatieve gewoontes, je angsten niet weg nemen maar tijdelijk verdoven.

Tip 5:     Laat oude gewoontes los.

Laat los wat niet meer goed voor je is en niet meer bij je past.  Loslaten is een belangrijke voorwaarde om gelukkig en ontspannen te kunnen leven. Het mooie is dat je loslaten kunt leren. Als je belemmerende gedachtes los laat zal ook je gevoel en je (eet)gedrag veranderen. Vergeet ook niet dat niet alles wat je loslaat een verlies hoeft te zijn.

Tip 6:     Stop onmiddellijk met jezelf schamen.
                                                                                                    
Schaamte is een vervelende emotie waardoor de angst om door anderen niet geaccepteerd te worden bepalend is. Als we ons schamen geloven we vaak dat we niet goed genoeg zijn en dat we geen liefde waard zijn. Ga weer in jezelf geloven, laat de angst wat anderen van je vinden los. Vergroot je zelfvertrouwen en ga flexibel om met hoe je over jezelf en anderen denkt.

Tip 7:     Ben actief en ga op zoek naar wat je leuk vind en wat je graag doet.
                                                                                        
Blijf niet op de bank wachten totdat je leven verandert maar neem het heft in eigen hand. Ga aan de slag en maak een plan. Maak dit plan niet te groot en blijf dicht bij jezelf. Zet iedere dag een (kleine) stap in de goeie richting. Fouten maken is niet erg. Je leert ervan. Neem de verantwoordelijkheid over je eigen leven weer terug. Speel in op de kansen die in je leven voorbij komen.

Tip 8:     Zorg voor persoonlijke ontwikkeling.                                                                              

Elke dag heb je weer de mogelijkheid om te leren. Ga lezen, er zijn ontzettend veel boeken over persoonlijke ontwikkeling. (Boekentips nodig?) Kijk ook op internet. Hier vind je talloze inspiratiefilmpjes en sites om te bezoeken. Laat je inspireren door anderen. Groeien is een proces van uitproberen, vallen en  weer opstaan. Iedere dag is een nieuwe kans.  

Tip 9:     Mindfulness.
                                                                                                                                                            
Aandacht! Neem de tijd voor jezelf. Luister naar wat jijzelf te zeggen hebt. Geef aandacht aan jezelf. Kom dichterbij je gevoel zonder er een oordeel of direct gevolg aan te geven. Door dit te trainen leef je intenser en kun je makkelijker ontspannen.

Tip 10:  Waardeer geluk.          
                                                                                               
Ben blij en dankbaar met alles wat er in je leven is. Vergeet ook zeker niet om te genieten van het pad ergens naar toe. Vaak kijken we alleen naar het doel wat we willen bereiken en vergeten we op de weg er naar toe te genieten. Geniet van wat het leven je biedt.
 

"Een bloem vergelijkt zichzelf niet
met een andere bloem. 
Ze bloeit gewoon."
                 

Wil je ook meer weten over de  (B)EAT IT training en je eetstoornis overwinnen? Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 

“Ik vond mezelf niet meer waard dan groenten en fruit”

Bron, unsplash.com

Anne (23, niet haar echte naam) heeft sinds haar 15e anorexia. In haar slechtste periodes at ze alleen maar groenten en fruit. Anne heeft al meerdere behandelingen achter de rug en elke keer wordt ze sterker.

Op dit moment volgt ze de 20 stappen uit het (B)EAT IT programma. Onlangs verscheen er een artikel van haar in de Viva. Dit wil Anne graag met je delen.


Anne: “Ik haat sla. Het herinnert me aan de moeilijkste periode in mijn leven. Er waren weken, soms wel maanden waarin ik als avondeten niet meer at dan een paar blaadjes sla. Soms met drie of vier cherrytomaatjes erbij. Geen dressing, geen brood. Dat vond ik mezelf allemaal niet waard. Honger voelde ik na een tijdje niet meer. Mijn buik was eraan gewend om leeg te zijn. Aan het einde van de dag was ik alsnog boos op mezelf. Ik had nog minder moeten eten, of meer moeten bewegen. Ik vond mezelf niet alleen lelijk maar ook stom en slecht. Wanneer mijn moeder ‘s avonds vroeg of ik lekker bij ze kwam zitten om tv te kijken, antwoordde ik dat ik dat niet verdiende. Voor straf moest ik van mezelf alleen op mijn kamer zitten, zonder tv of muziek.

Halve appel

Wanneer ik net uit een kliniek kwam, verviel ik snel terug in mijn oude patroon. Weken, maanden, soms wel een jaar lang was ik onder druk gezet om te eten. Ik kreeg een eetlijst met precies erop wat er die dag naar binnen moest. De leiding zag erop toe dat ik dat ook at. Vijf boterhammen, kaas, melk, aardappels, groenten en vlees. Iedere hap ging volledig tegen mijn gevoel in naar binnen. Ik at omdat ik snel weg wilde. Mijn lichaam sterkte aan, maar in mijn hoofd bleef alles hetzelfde. Wanneer ik naar huis mocht, was ik doodsbang. De veilige muren van de kliniek waren opeens weer weg. Die buitenwereld vond ik toen zo vreselijk indrukwekkend. Er konden zoveel dingen gebeuren waar ik geen controle over had. Dus keerde ik me weer tot mijn eetstoornis. Die gaf me houvast, het gevoel dat ik de touwtjes zelf in handen had. ’s Ochtends een halve appel, die ik met precisie door midden sneed. ’s Middags sla, net als ’s avonds. Ik was weer terug bij af. Genezen leek me ook doodeng. Jarenlang was mijn eetstoornis mijn talent, hoe verknikt ook. Als ik dat losliet, wie was ik dan nog?

Twee keer opscheppen

Vorige week heb ik spaghetti met gehaktballetjes op. Niet onder dwang, maar gewoon met mijn ouders en broertje aan de eettafel. De hele dag was ik er nerveus over. Moest ik het wel doen? Hoe zou ik me erna voelen? Maar toen ik de eerste hap nam viel alles even weg en genoot ik zo. Wat was dit lekker. Ik schepte twee keer op. Mijn ouders keken glimmend toe. Hoe gek het ook klinkt; ik hou van eten en van koken.

Sinds een paar weken krijg ik hulp van een coach. Het gaat langzaam beter met mij. Ik wil nooit meer terug naar alleen groente en fruit. Ik eet nog wel sla, maar nu met croutons, ei, kip en dressing. Ik werk er hard aan om beter te worden. Als kind kwam ik meteen aanrennen wanneer mijn moeder thuiskwam met de boodschappen. Ik keek in haar plastic tassen en zocht naar lekkere dingen. Zij lachte en zei dat ik even moest wachten.

Dat is mijn doel.

Niet langer bang zijn voor eten maar er weer van mogen genieten. Zonder dat er iets tegenover moet staan. Zodat ik eindelijk kan ontdekken wie Anne zonder eetstoornis is.

Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt. 

Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power. 

Wil jij ook hulp om je eetstoornis te overwinnen? Plan een intakegesprek

Mij werd 'doodleuk' verteld dat genezen van een eetstoornis niet mogelijk was.

Story of Hope geschreven door: Rosanne

Tijdens mijn behandeling voor mijn eetstoornis kreeg ik hulp van een psychologe. Bij haar voelde ik me vaak niet serieus genomen en niet begrepen.

Stiekem dacht ik: ‘Ja, wat weet jij er nou van. Je zegt maar wat, je weet helemaal niet waar je over praat!’. Ik ging vaak geïrriteerd naar huis en verloor de hoop dat ik ooit zou genezen van die klote-eetstoornis die mijn leven zo verziekte.

Ik liep vast.

Ken je dat gevoel dat je ergens in vastloopt? Toen ik vastliep bij deze psychologe ging ik op zoek naar een andere vorm van hulp omdat ik wist dat, ondanks dat het al veel beter ging, ik mijn eetstoornis nog niet helemaal had overwonnen. Ik kwam ergens een bericht tegen over Isabelle Plasmeijer haar boek ‘Wanneer KAP jij ermee?’ en bestelde het. Hier herkende ik me in.

Ik was niet raar, debiel of zwak en zielig.

Nee, er was iemand en nog veel meer mensen die dezelfde gekke dingen deden en die door dat te overwinnen juist heel sterk waren geworden! Ik las het boek snel uit, maakte de opdrachten en was blij dat ik eindelijk eens iets kon doen om die eetstoornis te overwinnen in plaats van alleen maar gesprekken te voeren met mijn psycholoog. Mijn moeder zag hoe intensief ik bezig was met het boek en maakte een afspraak met Isabelle Plasmeijer. Bij onze eerste ontmoeting voelde het gelijk heel goed en ik begon aan mijn (B)EAT-IT personal training.

Met Isabelle als coach veranderde er veel voor mij.

Van Isabelle krijg ik er vertrouwen in en ik wist dat ze er alles aan zal doen om mij te helpen. Omdat Isabelle ‘hetzelfde’ heeft meegemaakt neem ik sneller iets van haar aan, denk ik over de dingen die ze zegt serieus na en voel ik me begrepen. Ik ben niet bang meer om te vertellen waar ik me zorgen over maak of over wat ik denk. Ook weet ik eigenlijk nu pas zeker dat ik écht van mijn eetstoornis af wil omdat ik zie dat het mogelijk is om je eetstoornis te verslaan en een fantastisch stralend mens te worden.

Mij werd 'doodleuk' verteld dat genezen van een eetstoornis niet mogelijk was. 

Mij werd voor het traject bij ISA Power altijd verteld dat 100% genezen niet mogelijk was, waardoor ik het moeilijk vond om het gevecht überhaupt aan te gaan. Het is heel fijn voor me om daadwerkelijk iets te kunnen doen om mijn eetstoornis te verslaan. Ik ben actief bezig en de opdrachten uit de (B)EAT IT Personal Training geven me veel inzicht.

Ik leer niet alleen dingen over eten maar juist heel veel over mezelf. Ik leer mezelf steeds beter kennen en bespreek met Isabelle hoe ik daar mee om kan gaan. Ook leer ik dat ik mijn emoties mag uiten en denk ik na over hoe ik mijn leven in wil richten.

Ik vind mezelf, de Rosanne zonder eetstoornis, weer terug.

Dat geeft me veel positieve energie waardoor ik me rustiger en gelukkiger voel en het vanzelf makkelijker is om toch dat koekje of die lolly te nemen of zelfs weer uit eten te gaan. Sinds ik ben gestart met (B)EAT-IT voel ik me heel anders .... in positieve zin. Ik heb meer inzicht in mezelf en de mensen om mij heen. Hier leer ik los te laten, te leven in het hier en nu. En ik besef me dat ik niet perfect hoef te zijn.

Ik leer niet hoe ik moet ‘overleven’, maar hoe ik moet  ‘leven’.

Nog steeds blijft het moeilijk om de rekenmachine in mijn hoofd uit te zetten, om niet in paniek te raken als mijn broek net iets strakker zit, om niet in huilen uit te barsten in het pashokje als maatje 34 niet past, om eten dat me spontaan wordt aangeboden aan te nemen, om opmerkingen over vet/kcal/suikers te negeren, om van mezelf te houden en om niet meer te luisteren naar die stem in mijn hoofd die vaak toch nog veel te hard tegen me schreeuwt.

Maar ik leef, ik leef weer!

Ondanks het schuldgevoel en de paniek die ik vaak voel, eet ik toch. Het is lastig, maar het betekent ook dat ik weer met vrienden afspreek, leuke dingen doe, op visite kan, kan logeren en zelfs al een keer uit eten ben geweest! Daarnaast straal ik weer, groeit mijn haar in twee maanden sneller dan in het hele afgelopen jaar, krijg ik m’n figuur weer terug en heb ik weer energie!

Het belangrijkste voor mij in mijn herstel is vertrouwen.

Vertrouwen op mezelf, dat ik daadwerkelijk die eetstoornis kan verslaan. Ook het vertrouwen dat ik van Isabelle krijg en van andere mensen om mij heen. Dit vertrouwen zorgt ervoor dat ik mijn eetstoornis niet meer nodig heb. Ik vertrouw erop dat het goed komt, ook als ik de controle loslaat.

Mijn tip is: geef niet toe aan je angst.

Je zal in het diepe moeten springen, en dat is eng. Heel erg eng. Maar voor altijd bovenop de duikplank blijven staan heeft geen zin. Verzamel moed en ga de uitdaging aan. Laat de controle los. Doe het. Stel niet meer uit. Het zal moeilijk zijn, en soms zal je huilend terug verlangen naar die veilige wereld van je eetstoornis, maar uiteindelijk zal je weer écht leven en écht kunnen genieten. Ik heb de sprong genomen en ook al ben ik nog niet helemaal van mijn eetstoornis af, ik ben weer mezelf, lach weer, geniet weer en voel me gelukkig. Als ik het kan, kan jij het ook.

Jouw leven ga je toch door niets of niemand van je laten afpakken?
Liefs, Rosanne 

“Bij mijn coach Ad Penninx kan ik gewoon mijzelf zijn”

Geschreven door Rowan: 13 jaar en worstelt met een eetstoornis.

A STORY OF HOPE 

“Bij mijn coach Ad kan ik gewoon mijzelf zijn”

Ik heb Ad voor het eerst ontmoet bij de (B)EAT IT workshop van ISA Power in Rotterdam. Hij gaf mij een hand en stelde zich voor en mijn gevoel was gelijk goed! Die dag hebben we elkaar beter leren kennen. Er was gelijk een klik en ik voelde me op mijn gemak bij Ad. Bij hem kon ik “gewoon” mijzelf zijn. Die dag heb ik met meer mensen gepraat en dat vond ik heel erg fijn.

"Mijn ogen gingen open, er waren meer mensen zoals ik, ik besefte dat ik niet alleen was. Naar dit stukje was ik op zoek, dit had ik nodig!"

Blijf in mij geloven!

Nu ik het coaching traject ben aangegaan met Ad heb ik heel sterk de wil om beter te worden. Door veel met Ad te praten en opdrachten te doen - uit de (B)EAT IT Training - laat hij me de weg zien hoe ik het een beetje moet doen. Ik heb niet allerlei gezeur van dokters, diëtisten, ouders en familie nodig. Als je mij gewoon laat zijn en mijn ding laat doen, blijft geloven en mij blijft steunen dan komt het echt wel goed. Ik wil echt genezen en ik ben zelf al heel erg tevreden met wat ik tot nu toe al bereikt heb.

Mijn coach Ad Penninx begrijpt wat ik doormaak!

Vanwege de afstand kan ik Ad niet dagelijks zien, maar Skype werkt erg goed. We skypen elke week en zo nu en dan proberen we een live afspraak te maken. De laatste keer zijn we met de trein naar Ad gegaan. Dit is al een heel uitstapje opzich is, want de omgeving waar Ad woont is erg mooi. We gaan dan altijd even aan het water een balletje trappen. Daarna gaan we aan de slag met de opdrachten.

Ik voel me begrepen!

De manier zoals het nu gaat geeft me een heel prettig gevoel. Daarnaast kan ik Ad altijd bellen en makkelijk benaderen. Het is zo fijn dat hij er voor me is. Zeker omdat Ad ook begrijpt wat het is om een eetstoornis te hebben.

Groeten,

Rowan

P.s: Laat een bericht achter voor Rowan! Mocht jij ook een jongen of zelfs al een volwassen man zijn met eetproblemen. Schaam je niet! Wij helpen je graag! Plan een gratis intake gesprek in.  

Is paardencoaching ook effectief bij eetstoornissen?

Toen ik aankwam lopen zag ik mijn coach Isabelle Plasmeijer al staan op onze vaste ontmoetingsplek. De vorige keer had Isabelle gezegd dat we iets leuks zouden gaan doen, alleen ik wist nog niet wat. Mama had al wel gezegd dat ik mijn paardrijdlaarzen aan moest doen en een jas en broek aan moest trekken die vies mochten worden. Daar stond ik dan in mijn paardrijd outfit in hartje Den Bosch. Ik had natuurlijk al wel een klein vermoeden wat we gingen doen. Isabelle vroeg mij in ons allereerste gesprek wat mijn doelen en dromen waren en wat ik het allerliefst zo snel mogelijk weer wilde doen.

Paardrijden is mijn grote passie!!

Dat was niet zo moeilijk voor mij om te beantwoorden: paardrijden is mijn grote passie. ‘Dan moeten we deze droom maar zo snel mogelijk in vervulling laten gaan, vind je ook niet? vroeg Isabelle mij. Ze vertelde toen dat er twee mannen zaten te wachten in het café die mij graag wilde ontmoeten en met mij een paarden coach sessie zouden gaan doen. Ik was super blij toen ik het hoorde, het was ondertussen méér dan een jaar geleden dat ik voor het laatst op een paard had gezeten. Één jaar lang had ik niet kunnen doen wat ik eigenlijk super graag doe! Een eetstoornis kun je niet combineren, het hindert je om voluit te leven en voor je passie te gaan. 

Mijn passie en mijn eetstoornis gaan niet samen!

In het café ontmoette ik Ben en François van Meander paardecoaching, ze waren hartstikke vriendelijk en hadden er net als ik heel veel zin in. We besloten zo snel mogelijk te gaan en reden naar het buitengebied van een dorp in de buurt. Daar was een huis opgebouwd uit leem en klei en nog meer natuurlijke materialen. Het zag er heel mooi en verzorgd uit. Buiten was een groot weiland waar twee Ijslanders stonden te grazen. Je kan je voorstellen dat ik er ‘kei’ veel zin in had natuurlijk.

“Paarden zijn spiegels van de ziel, ze reflecteren jouw emoties zoals ze zijn. Puur, eerlijk en confronterend leren ze jou om zelfverzekerder te worden en op te komen voor wie je bent” Isabelle Plasmeijer

Die oude IJslander zou mijn coach, ofwel spiegel, zijn deze dag. Ik mocht de IJslander uit de wei halen. Het was al weer erg lang geleden dat ik een paard uit de wei mocht halen. Toch voelde het alsof ik het vorige week nog had gedaan, vertrouwd en fijn. Dit was de eerste keer dat hij weer naar buiten mocht op het gras en dat heb ik gemerkt. Het eten van het gras vond hij heel interessant en lekker. Ik moest hem daarom af en toe flink met me mee trekken, een echte lekkere gras-eter. 

De IJslander vond het gras een tikje interessanter!

We gingen in een met lint afgezette wei de paardencoachsessie doen. Als eerste gingen we het paard lekker borstelen. Omdat het lente wordt verliest hij al zijn winterharen dus het was een hele klus om alle losse haren weg te borstelen. Daarna gingen we even rustig een paar rondjes lopen om aan elkaar te wennen. Helaas was het gras toch een tikje interessanter en dat maakte het af en toe wel lastig.

Hoe zelfverzekerder ik was hoe gemakkelijker het paard mij volgde!

Bij de eerste oefening moest ik zelf rechtop en zelfverzekerd lopen zodat het paard met mij meeliep en naar mij zou gaan luisteren. Met als doel dat ik het touw langzaam losser kon laten en hij me toch zou volgen. Dat was vandaag best lastig vanwege het gras. Ik moest goed aanvoelen wanneer hij weer wilde gaan eten en hem dan bijtijds corrigeren. Af en toe lukte dat niet maar ik leerde snel en het ging steeds beter. Ik merkt dat hoe rechter ik mijn rug hield en zelfverzekerder ik liep, en me ook zelfverzekerd voelde en overkwam op het paard, hoe makkelijker het paard met me meeliep. Ik kon het touw wat losser laten en hem steeds een beetje meer ruimte geven. Dat was fijn en mooi om te zien.

Toen gingen we wat bochten maken om pionnen heen. Door voorop te lopen kon ik de pony goed begeleiden en sturen. Dat ging best goed. Als laatste gingen we wisselingen doen in tempo; van snel naar wat langzamer lopen. Zo makkelijk was dat niet want hij was enthousiast en als ik dan bijna stil stond wilde hij weer gaan eten. Dit was een kwestie van goed aanvoelen en hem optijd corrigeren. Het ging steeds een beetje beter.

Ik heb echt een super middag gehad. Ik heb geleerd dat wanneer zelfverzekerd overkomt over iemand ‘de baas kan zijn’ en hem of haar kan sturen. Ik vond het goed om te zien van mezelf dat ik dat kan. Door deze middag heb ik het gevoel dat ik zekerder ben, sterker, niet meer zo ingedoken maar rechtop. Dat voelt goed! 

Paarden zijn spiegels van de ziel. Ze spiegelen jouw gedrag en daarom is paarden coaching bijzonder goed inzetbaar bij mensen met eetproblemen en eetstoornissen zoals anorexia, boulimia en binge eating disorder (vreetbuistoornis). De personal coachtrajecten van ISA Power worden op maat gemaakt. Jouw doelen en dromen worden als uitgangspunt genomen tijdens het coachtraject. Wil jij ook je eetstoornis overwinnen (of iemand helpen) en wil je meer weten over de personal coachtrajecten? Plan een een gratis intake gesprek in!
 

Ik was doodsbang, maar ik ben toch gegaan!

De evaluatie van Elsa (17) van het Once in a Lifetime Event van ISA Power

Vrijdagavond 6 maart 2015.

Het is inmiddels een paar weken geleden maar het lijkt nog zo dichtbij; het Once in a Lifetime event.  Ik vond het echt heel spannend. Ik wist totaal niet wat ik kon verwachten. Zou het wel wat voor mij zijn? Kon ik niet beter thuisblijven? Toch ben ik samen met mijn moeder, die me een lift gaf, richting Eerbeek vertrokken.

Over een smal, onbelicht pad, midden door de natuur kwamen we aan bij de Zuiderzon. Twee andere lieve meiden stonden buiten te wachten, met hen ben ik samen naar binnen gegaan waar we heel lief werden ontvangen door de ISA Power crew. Na een korte rondleiding werden we uitgedaagd antwoord te geven op vragen zoals: Waarom ben ik gekomen? Wat wil ik bereiken? Wat wil ik gaan leren? Toch best ingewikkeld ;-)

Daarna volgde een kennismakingsronde waarin we de antwoorden bespraken met elkaar. Ik realiseerde me dat ik me bevond tussen mooie, bijzondere vrouwen, jong en oud, met ieder haar eigen doelen. Ik vond het heel spannend om mijn dromen te delen. Ik ben altijd al een onzeker meisje geweest en ik durf dingen niet snel te delen in een groep. Zeker niet met onbekenden. Dus dat was gelijk al een uitdaging voor mij! Na de kennismaking hebben we een avondmeditatie gedaan, zodat we rustig naar bed konden. Ik weet niet hoe lang het was, maar ik was zo opgewonden en zat vol met adrenaline dat het voor mijn gevoel uren duurde.

Zaterdag 7 maart 2015:

’S ochtends startte we buiten met yoga. Wie dat wilde mocht op blote voeten meedoen en er waren ook een aantal mensen die dat deden. Voor mij toch nog net iets te koud. Het was ontzettend fijn de dag zo te beginnen. Ik merkte dat ik tot rust kwam en minder in mijn hoofd zat en veel meer in mijn lichaam. Na de yoga gingen we ontbijten. Dit was het moment waar veel mensen bang voor waren, maar voor elk maaltijd werd een leuk “gebed” opgezegd. Ik vond het echt heel motiverend werken. De sfeer aan tafel was daardoor erg goed. Het was fijn dat de focus niet lag op het eten zelf. Ook werd er hier geen druk op uitgeoefend. Iedereen kon pakken wat hij wilde.

Om tien uur startte de workshop. De stoelen stonden in theater opstelling en we hadden een mooi werkboek waarin we aantekeningen konden maken. Ik heb zelf echt heel veel aantekeningen gemaakt. Ik vond dit fijn: het was een goede manier om achteraf te kunnen teruglezen wat er allemaal is gezegd. Het eerste gedeelte hadden we het over het belang van ademhaling en het effect op het stressgehalte in je lichaam. Dat was enorm waardevol voor iedereen. Aan de hand van leuke en motiverende filmpjes gigen we zelf aan de slag met ademhalingsoefeningen. Het was heel interactief en we zaten nooit lang stil.  

Één van de coach/trainer van ISA Power is gespecialiseerd in Rots & Water. Dit is het beste te vergelijken met PMT en weerbaarheidstrainingen. Van haar leerde we letterlijk en figuurlijk steviger in ons schoenen staan. Het was confronterend, maar het gaf iedereen een krachtig gevoel.

Ook de omgeving was prachtig.

De Veluwe staat natuurlijk bekend vanwege zijn km’s lange wandel en fietspaden, waar veel natuurliefhebbers op af komen. Ook wij hebben gretig gebruik gemaakt van de mooie omgeving. Tijdens de stilte wandeling werd ik niet alleen geconfronteerd met de mooie natuur, maar ook met mijzelf. Ik kon niet anders dan stilstaan bij dingen: zoals mijn gedachtes.

Het programma was erg afwisselend. ’S middags kwam een bekende Nederlandse motivatie spreker, genaamd Stijn Coronel, vanuit zijn rolstoel vertellen hij over zijn leven en alles wat hij had meegemaakt. Wat een positieve en inspirerende man is Stijn. Hij leerde ons dat het leven, ondanks heftige ervaringen en tegenslagen, toch heel mooi kan zijn. En dat het genieten van het leven in de kleine dingen zit en te maken heeft met de manier waarop je naar dingen kijkt. ’S Avonds hebben we nog een super mooie film gekeken en sloten we de avond af met een korte meditatie. Ik was bekaf: voldaan, gelukkig en moe van de heftige dag en de emoties.

Zondag 8 maart 2015:

Zondag was de laatste dag alweer. Ook deze dag zijn we weer begonnen met yoga. Dit keer werd de yogales gegeven door een van de deelnemers uit de groep. Zij werd uitgedaagd buiten haar comfortzone te stappen. Het was immers haar droom om yoga instructrice te worden. Daar kreeg ze de kans om te delen en te laten zien was ze al wist en kon. En ze deed het ontzettend goed! Wat een fijne ‘succes’ ervaring voor haar.  

Ook deze dag waren er veel workshops en werden we weer aan het werk gezet met: Wie ben ik?’ En wat maakt jou wie jij bent? We leerden presentatie technieken en spreken voor een groep. Dat was spannend, maar ook heel gaaf om te doen. Het einde van deze dag sloten we af met een leuke workshop over Imago Styling, lichaamstaal en houding. We kregen allemaal een Goodie–bag vol met leuke en mooie verzorgingsproducten en twee mensen kregen zelf een complete kleurenanalyse t.w.v. € 190 cadeau, waaronder ik!

Ik kan me nog herinneren hoe moeilijk en spannend ik het vond om te gaan. Maar het afscheid was niet minder zwaar. Het was echt een hele leuke groep. We hebben veel gedeeld samen, iedereen was lief voor elkaar en de herkenning was heel fijn en motiverend. Ook nu nog, weken na het event, heb ik contact met dames en meiden van het Once in a Lifetime event. Er is zelfs een WhatsAppgroep opgericht. Hierin bespreken we hoe het gaat, waar we tegen aan lopen en belangrijker, we motiveren we elkaar en sturen elkaar leuke foto’s en quotes door. Dat is heel fijn.

Ik heb een fantastische buddy Mariëlle.

 Als laatste onderdeel moesten we op deze dag een maatje vinden. Met deze buddy zouden we ook thuis nog verder aan de slag gaan. Dat is fijn, dan hoef ik het niet alleen te doen! Mijn buddy en ik kunnen het goed vinden samen.

We hebben nog oefeningen gemaakt over zelfleiderschap en we stimuleren elkaar om stapjes te zetten richting onze dromen. Soms is het makkelijker om de ander te coachen dan mezelf. Wat ik allemaal heb geleerd tijdens het Once in a Lifetime event neem ik voor altijd met mij mee. Ik ben écht zo blij dat ik de stap heb gemaakt om naar het event te gaan!

"Ik zou het iedereen, ongeacht leeftijd, aanbevelen". - Elsa

Het is NU of NOOIT!

Neem je leven in eigen handen. Kap met je eetstoornis!

Mijn naam is Ron Meijering, nu inmiddels 45 jaar oud. Misschien denk je nu: een man aan het woord? Ja, ook mannen kunnen eetstoornissen krijgen! Zo’n 10 tot 15 % van alle mensen met anorexia en boulimia zijn man.

Anorexia is meer dan 5 jaar onderdeel van mijn leven geweest, totdat ik dacht ‘ik kap ermee!’ Dat moment, wat ik me nog goed kan herinneren, was noodzakelijk om te veranderen. Dat is ook precies waar ik het over wil hebben in dit Blog.

Ook jou wens ik dat moment, dat punt van ‘ik kap ermee!’

Dat moment van ‘ik kap ermee’ had ik op 17 jarige leeftijd. Destijds ging ik aan de slag als banketbakker en al snel merkte ik dat ik daar super goed in was. Ik kreeg complimenten en werd gewaardeerd. Ik merkte dat ik die complimenten zelf ook wel heel erg waardeerde en leuk vond. In één keer kwam ik tot het besef; ik ben er klaar mee en ik heb die klote Anorexia helemaal niet meer nodig. Ik kap ermee! Ontdekken waar je passie ligt en hiervoor durven gaan is dus super belangrijk. Dat betekend soms ook dat je afscheid moet nemen van mensen of dingen die je energie kosten. Maak altijd de overweging voor jezelf en stel jezelf hierbij de vraag "Krijg ik hier energie van of kost het mij energie?" Als je dit durft te doen dan ben je al goed op weg!

IK KAP ERMEE!

Vanaf dat moment heb ik hard gewerkt aan het verkrijgen van meer zelfvertrouwen en mijn weerbaarheid. Vandaag de dag run ik samen met mijn broer een bedrijf en zet ik mij in als ervaringdeskundige Eetstoornis Coach bij ISA Power.

"De eetstoornis heb ik niet meer nodig om me compleet te voelen. Je herkent dit misschien wel bij jezelf; de eetstoornis is je grootste vriend en grootse vijand tegelijkertijd" 

Herken jij dat ook? Het is natuurlijk niet voor niets dat je een eetstoornis hebt ontwikkelt of hebt gekregen. De eetstoornis fungeert als houvast in je leven, het is het handvat aan de muur, de trapleuning, de kapstok, die ervoor zorgt dat jij je veilig en zeker(der) voelt.

"Het enige wat jou nog in de weg staat is schaamte en onzekerheid. Om echte vrijheid te ervaren, zet dan je masker af!"

 

Wil je herstellen, maar schaam jij je? Of denk je dat het eigenlijk wel meevalt? Of vind je dat je niet moet zeuren? Of vind je dat je je misschien aanstelt, want tja.... een ander heeft het zwaarder. Houd je zelf niet langer voor de gek. Elke dag dat je nog met je eetstoornis door een deur moet of er nog mee rondloopt is er één te lang! Het is een grote (dood)zonde! 

Wij van ISA Power geloven dat je de beste versie van jezelf kunt worden als je juist dwars door je angsten heen durft te breken, eerlijk en open durft te zijn. En natuurlijk hoef je dat allemaal niet in één keer te kunnen. Daar willen en kunnen we jou stapsgewijs mee helpen! We helpen jou stappen te zetten en je oude patronen los te laten. Zodat we het nieuwe kunnen verwelkomen!

Heb je hulp nodig om het leven te creëren van je dromen?

Schaam je niet! Ben je nog (heel) jong of al een volwassen vent? En heb je last van eetproblemen of moeite met eten en je zelfbeeld en ben je onzeker? Graag ga ik met jou op zoek naar een ander handvat aan de muur! Een handvat wat veel beter voor je is en je nog meer zekerheid biedt dan je eetstoornis. Samen met jou wil ik naar dat punt toe werken, zodat ook jij kan zeggen “ik kap ermee”. Niet eventjes maar voor altijd. Durf jij het aan? En ben je een jonge meid, of vrouw of boven de 40 dan helpen de vrouwelijke coaches van ISA Power jou heel graag op weg!

Het is NU of NOOIT!

KIES VOOR EEN LEUK, OPEN & RESPECTVOL...

Wanneer weet ik nu dat mijn eetstoornis echt over én weg is?

Dit Blog is geschreven door Saskia

Steeds vaker hoor ik en kom ik de tekst tegen:
“Ik heb mijn eetstoornis overwonnen”

Wat word ik daar jaloers van. Ik heb een paar maanden hulp gehad om met mijn eetstoornis om te kunnen gaan. Het liefst was ik daarna ook genezen, want dat is stiekem mijn droom. Het is mijn droom om weer relaxed te zijn en dat er meer momenten zijn dat ik blij ben met mezelf, dan niet blij met mezelf. Ik droom dat ik ook 'lekkere dingen' bij de winkel mag kopen van mezelf. Ik droom dat mensen mij aardig vinden om wie ik ben en niet op de momenten dat ik goed in mijn vel zit. Ik droom over de tijd dat ik niet meer aan openingstijden hoef te denken voor als ik nog even wat te 'snaaien' wil halen.

Ik wil niet over alles na hoeven denken of ik het wel of niet goed doe. Ik droom dat ik overal kan en mag eten en het mij niet langer uitmaakt wie het ziet.

Ik heb mijn eetstoornis overwonnen, dat wil ook ik kunnen zeggen! Wat zal dat mij een rust geven. Ik wil dingen ook los kunnen laten en ik wil dat het vreselijk overheersende stemmetje wat in mijn hoofd spreekt verdwijnt. Dat stemmetje wat maar weinig mensen begrijpen, wat niet te zien is aan de buiten kant, maar wel ontzettend zwaar is.

Welles, nietes, welles en nietes! Ik word er gek van!

Ik wil dat die strijd van: welles, nietes, opgeven, doorgaan, wat mag ik wel en wat mag ik niet ophoudt te bestaan. Wanneer houd die strijd tussen mooi en lelijk en mezelf continue vergelijken op te bestaan? Ik zou willen dat iemand mij daar antwoord op kon geven…

Wat als alles waar je ooit van droomde als klein meisje, nu als volwassen vrouw hetgeen is wat je wilt overwinnen? Laat ik eerlijk zijn. Ik hoef niet meer slank te zijn, maar hoe kan ik dit proces in mijn hoofd nu stoppen?

Wanneer weet ik nu dat het echt over én weg is?

Hoe kan ik zeker weten dat mijn eetstoornis weg is en nooit meer terug komt zoals als bij die mensen die hier vol moed en zelfvertrouwen over schrijven?

“Wat moet er precies weg?” vraag ik me af…

Ik denk dat als de pijn in mijn hoofd van al dat denken, weer word omgezet naar liefhebben, liefde, verliefd zijn op jezelf, naasten en de wereld, dat je dan misschien wel je eetstoornis overwonnen hebt.

Gelukkig vond ik de exacte criteria, voor overwinning op je eetstoornis, in het boek: 'De Wolf in Schaapskleren' geschreven door Isabelle Plasmeijer   

Om een eetstoornis te overwinnen zijn tal van mensen geïnterviewd die hebben geleden aan een eetstoornis en die de kracht hebben gevonden en volledig hersteld zijn van hun eetstoornis. Welke eetstoornis deze mensen ook hadden (van anorexia, boulimia tot binge eating disorder en alles wat er tussen zit) de antwoorden waren zeer gemeenschappelijk. Kijk maar eens waar jij je herkent ;-)

1. Leren accepteren, reguleren, adequaat en constructief uiten van emoties
zoals onzekerheid, boosheid, verdriet, bedroefdheid en angst.

2. Ontwikkelen van bewustzijn en bewustwording over jezelf (zelfkennis) en
het hebben van een doel (zingeving) en intrinsieke motivatie stimuleren.

3. Leren emoties los te koppelen en niet af te reageren, verdoven, dempen met eten/sporten.

4. Ontwikkelen van nieuwe manieren om niet te hoeven vluchten, verdoven, dempen en of ontsnappen aan emoties. Enerzijds verbaal: delen en praten over- en uiten van emoties. Anderzijds non-verbaal: spanning loslaten en uiten van emoties door meditatie, ademhalingsoefeningen, bewegingstherapie, (MDR en PMT - psychomotoren therapie), yoga en op een gezonde manier bewegen of sporten.

5. Ontwikkelen en verbeteren van sociale vaardigheden en relaties met vrienden en familie en-of juist afstand nemen van bepaalde mensen of situaties die negatieve energie kosten.

6. Ontwikkelen van het ‘Zelf’: Zelfvertrouwen, Zelfbeeld, Zelfcompassie, Zelfmanagement, Zelfredzaamheid, Zelfverantwoordelijkheid, Zelfwaardering, Zelfzorg, Zelfkennis, Zelfsturing, Zelfreflectie, Zelfcreatie, Zelfbeeld, Zelfleiderschap en Zelfbeheersing.

7. Eigenwaarde loskoppelen van wel of niet verkrijgen of ontvangen van
externe bevestiging én niet koppelen aan eten, sporten en gewicht.

8. Grenzen leren aangeven - Néé durven zeggen – voor jezelf leren opkomen en
beter leren communiceren- leren nemen (ontvangen) in plaats van geven. 

9. Schuldgevoelens loslaten en verantwoording nemen over eigen leven.

10. Een positieve lichaamsbeleving, attitude en overtuigingen creëren.

11. Realistische eisen stellen en eigen verwachtingen zonodig bijstellen naar beneden. 

Om bovenstaande punten te realiseren is het belangrijk dat …..

• Verwachtingen, doelen en dromen worden uitgeschreven!

• Succesmomenten (hoe klein ook) worden gevierd!

• Je jezelf elke dag vraagt: Wat heb ik nodig en wat past bij mij?

• Er regelmatig, voldoende en gezond gegeten wordt!

• Er gezond beweeg- en sportgedrag ontwikkeld wordt!

• En uiteraard nog veel meer.... maar dat lees je in het boek

Het boek "De Wolf in Schaapskleren" is een echte aanrader voor bondgenoten die willen helpen en mensen die een eetstoornis hebben en zichzelf beter willen leren kennen en hun leef (eet)gedrag onder de loep durven nemen!