Geschreven door Aniek
Vrijwilliger bij ISA Power
Aniek
Een eetstoornis. Mijn eetstoornis. Het voelt zo ver weg maar tegelijkertijd nog zo dichtbij. Ver weg omdat ik eindelijk na jarenlang vechten de vrijheid mag ervaren van het echte leven. Maar ook dichtbij, omdat de herinneringen aan de paniek, strijd en verdriet vaak nog plotseling omhoogkomen in mijn gedachtes.
Het begon allemaal enkele jaren geleden. Ik haalde perfecte cijfers op school, ik leek een vrolijk meisje en ik kwam uit een warm gezin. Alle redenen om gelukkig te zijn zou je zeggen. Maar ik voelde mij eenzaam. Ik voelde me anders dan de rest. Ik vond het ingewikkeld om te leven in deze wereld. Al die ellende, al die ruzies tussen mensen, al die onrecht die elkaar wordt aangedaan. Ik was erg gevoelig en had daardoor alles in mijn omgeving door. Wanneer iemand een lieve opmerking maakte, maar het eigenlijk uit eigenbelang deed, voelde ik dat haarfijn aan. Al deze narigheid, waarop ik geen controle had, maakte mij onbewust doodsbang voor het leven.
Ik ging mijn eigen plek creëren om te vluchten uit deze wereld. Ik ging een plek creëren waar ik even niet hoefde te voelen en te denken. Dit werd de enige plek waar ik het gevoel had rust te hebben van mijn continue stoom aan gedachtes. Gewoon simpelweg bezig zijn met minimaal eten en maximaal bewegen, wat een opluchting was dat. Maar deze veilige plek bleek al snel niet zo veilig meer te zijn. Ik merkte dat ik niet meer kon stoppen, dat de eetstoornis bezit had genomen over mijn leven. Mijn eigen ‘ik’ leek volledig gestorven te zijn. Ik kon enkel nog luisteren naar de eetgestoorde gedachtes.
Maar op een gegeven moment kwam het besef dat mijn manier van vluchten er nooit voor zou gaan zorgen dat ik weer gelukkig zou gaan worden. Dit besef zorgde ervoor dat er langzaam weer een beetje levenskracht naar boven kwam borrelen. Ik voelde de motivatie groeien om voor mijn herstel te gaan vechten. Te gaan vechten voor het echte leven.
Bron: Matt Howard, Unsplash.com
Dit proces is het heftigste, zwaarste, maar ook leerzaamste proces van mijn leven geweest. Eigenwijs als ik was, probeerde ik het in het begin allemaal alleen te doen. Overdag hield ik mij sterk zodat het voor de buitenwereld beter leek te gaan, maar ’s avonds zat ik doodongelukkig in mijn kamer te huilen. Dit eenzame gevecht was te slopend en heftig om op mijn eigen schouders te blijven dragen. Daarom ben ik op een gegeven moment toch mijn tranen gaan delen met anderen. Ik probeerde mijn werkelijke gevoel bij mijn therapeuten op tafel te leggen, ik probeerde mijn ouders te bellen als ik mij ondragelijk somber voelde en ik probeerde de warmte bij vriendinnen op te zoeken als ik mij zo koud vanbinnen voelde.
Langzaam maar zeker merkte ik dat ik weer meer in contact kwam met mijzelf. Ik ging beter begrijpen wie ik ben en wie ik mag zijn. Ik ging inzien dat mijn gevoeligheid mijn valkuil is geweest omdat ik er niet naar durfde te luisteren. Daarentegen ging ik ook inzien dat deze gevoeligheid mij een enorme kracht geeft om te vechten tegen onrecht in de wereld en het mij een diepgeworteld verlangen geeft om er echt voor anderen te zijn. Ik ging inzien dat ik dankbaar mag zijn voor de manier waarop ik wonderlijk gemaakt ben als mens. Dankbaar dat ik weer ben gaan stralen en dit licht vervolgens ook weer aan anderen door mag geven.
Plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt.
Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. In de regio Zwolle, Groningen, Drenthe, Limburg en België zijn we op zoek naar nieuwe coaches. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power.
