Story of hope geschreven door Marion
Als ik terug kijk waar de anorexia vandaan kwam, heb ik eigenlijk geen idee. Ik kijk terug op een leuke tijd op de lagere school. Wel weet ik nog dat ik toen altijd al mezelf aan het vergelijken was met andere meisjes. Zij konden beter turnen, hadden niet van die dikke benen, zagen er leuker uit, deden leuker enz. En ik ging naar logopedie omdat ik sliste, waar ik vaak op ben gewezen of er werd een grapje over gemaakt. Op de lagere school vond ik dat niet heel erg, maar later des te meer. Op de middelbare school was ik erg gevoelig voor wat leeftijdgenoten deden of zeiden. Sommige dingen voelde als een persoonlijke afwijzing. Ik voelde mij vaak erg onzeker, maar dat is normaal voor een puber toch?
Mijn eetstoornis en perfectionisme
Misschien komt het doordat ik erg perfectionistisch ben. Ik heb last van faalangst, zodoende stel ik erg hoge eisen aan mezelf. Ik vind mezelf niet goed genoeg. Eigenlijk is het een gebrek aan zelfvertrouwen en eigenwaarde. De dingen waar ik mij aan stoor bij mezelf, daar stoor ik mij niet aan bij anderen. Voor anderen toon ik altijd begrip. Ook vind ik het makkelijk om voor anderen te zorgen, maar erg moeilijk om dat voor mezelf te doen. Eigenlijk zou je net zo lief voor jezelf moeten zijn als dat je voor een goede vriendin zou zijn. Tja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan!
Door minder te eten bevestigde ik mezelf dat ik ergens goed in was, eindelijk!!! Het begon met iets minder snoepen, iets minder eten, later een maaltijd overslaan, heel langzaam steeds iets minder. Ik heb maanden ’s avonds een salade gegeten die voornamelijk bestond uit bietjes, heel afwisselend… (daar kon ik makkelijk van naar het toilet…) Ondertussen bleef ik de lat steeds hoger leggen. Dat getalletje op de weegschaal moest lager. Op een gegeven moment at ik echt bijna niets meer. Keek ik in de spiegel dan zag ik schijnbaar totaal geen realistisch beeld, want ik bleef mezelf dik vinden.
De eetstoornis gaf mij zekerheid en controle
Het was een vlucht om niets te hoeven voelen, om me alleen bezig te houden met eten, wanneer, wat, recepten, enz. Het schijnt dat mensen met een eetstoornis vaak moeite hebben met het uiten van moeilijke emoties zoals woede, boosheid, agressie en verdriet. Deze emoties worden als zeer negatief ervaren, zodoende proberen ze deze te vermijden en te dempen zodat deze niet gevoeld hoeven worden. Dat klinkt niet heel gek in mijn oren. “Het gaat wel over voordat je een jongetje bent” werd er bij ons gezegd. Of “ houd het maar voor jezelf want je hoeft je vuile was niet buiten te hangen”. Dus ja voor mij moeilijk om dan te leren hoe je met emoties en gevoelens om moet gaan. Mijn ouders valt niets te verwijten, zij hebben dat ook nooit geleerd.
Gevoelloos door mijn anorexia
Toen bij mij de anorexia op zijn sterkst was, en mijn lichaam zijn laagste gewicht ooit bereikt had, ben ik naar de huisarts gegaan. Mijn vriend Johan (nu mijn man) kreeg regelmatig de vraag wat hij met mij deed, want ik zag er zo mager en slecht uit. Daar schrok ik enorm van. Ik had het idee dat het allemaal wel meeviel. Gevoelloos is het woord wat inmij opkomt als ik terugdenk aan die periode. Toen ik tegen een vriendin vertelde dat ik hulp ging zoeken was zij ook zo opgelucht. Niemand durfde mij te confronteren, niemand durfde iets tegen mij te zeggen over het afvallen. Ze wisten niet wat en hoe ze iets konden zeggen. De huisarts stuurde mij naar een diëtist, dat was alles. Van de diëtiste moest ik bijhouden wat ik at per dag. Mijn diëtiste vond ik echt te dik, en iedere keer dat ik bij haar kwam moest ik wegen en de bedoeling was iedere week iets meer. Ik was als de dood dat zij mij zou gaan vertellen hoe ik moest gaan eten. Ik kom die diëtiste nog af en toe tegen, jarenlang heb ik niets tegen haar gezegd. Ik was boos op haar en ze maakte mij verdrietig. Nu zie ik een mooie dame die mij zo graag wilde helpen en haar werk erg goed deed.
Uiteindelijk werd ik iedere week iets zwaarder, mijn gewicht ging de goede kant weer op. Ik vond normaal eten moeilijk en ging stiekem eten. Jaren heb ik een haat-liefde verhouding gehad met eten en een vooral haat-liefde verhouding met mijn lijf.
Hulp om mijn eetstoornis te overwinnen
In 1999 ben ik met Johan getrouwd, we zijn erg gelukkig. Samen hebben we heel veel moeilijke paden belopen en erg veel meegemaakt. Ik heb veel weggeduwd, maar dat kan ik niet blijven doen. Toen ik een paar jaar geleden niet lekker in mijn vel zat, overstressed was, last van mijn schildklier had en depressieve gevoelens kreeg, heb ik aan mijn huisarts gevraagd of zij mij door kon sturen naar iemand waar ik mee zou kunnen praten. Mijn huisarts pakte het gelukkig heel fijn en begripvol op. Ik werd doorgestuurd naar een psycholoog, daar kon ik mijn verhaal doen zonder dat zij een oordeel had en kreeg ik tips hoe ik met bepaalde gebeurtenissen en mensen om zou kunnen gaan. Ik heb echt veel aan die gesprekken gehad. Jammer dat deze psychologe niet gespecialiseerd was in anorexia. Doordat ik veel informatie opzocht op internet kwam ik Isa Power tegen. Heb een intake gehad met Isabelle (oprichter van Isa Power) en het voelde zo fijn. Door Isabelle zelf ben ik ook gecoacht. Van Isabelle heb ik veel geleerd en daar heb ik nog steeds heel veel houvast aan.
Het herstel van mijn eetstoornis
Ik ben er nog niet, maar ik kan nu wel zeggen dat ik al ver ben, ik kan van mijzelf zeggen dat ik een mooie en sterke dame ben, met een lichaam waar ik heel trots op probeer te zijn. Het lichaam dat mij drie enorme mooie jongens heeft gegeven, het lichaam dat mij een halve marathon heeft laten lopen met een geweldige tijd! Het lichaam dat heel goed voor mij zorgt terwijl ik dat zeker niet altijd voor mijn lichaam doe. Het is best moeilijk om niet in oude gewoontes en gedachten terug te vallen. Ik hou zo van die controle! Ik probeer er tegen te boksen, tegen deze continue strijd.
Opgeven komt niet bij mij op!
Ik ben al zoveel sterker dan dat ik was!! En als ik terug kijk op het verleden heeft al die ellende mij ook heel veel moois gebracht! Mijn wens voor de toekomst is om andere mensen met eet- of gewichtsproblemen te gaan helpen. Ik heb ondertussen zoveel ervaring en daarbij heb ik de laatste jaren ook een paar mooie diploma’s behaald. Ik heb mijn zwakte omgezet in mijn kracht, dat kan jij ook!!!
Liefs Marion
En plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt.
Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. In de regio Breda, Apeldoorn, Utrecht, Zwolle en Limburg zijn we op zoek naar nieuwe coaches. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power.
