Foto van mij van nu. Trots! Ik voel me goed en zelfverzekerd! Yes, ik leef weer.
Story of Hope van Debby
Ervaringsdeskundige ISA Power coach
Waarom moest het mij overkomen? Een vraag die ik tijdens mijn traject naar herstel vaak heb gesteld op de moment dat ik boos, verdrietig en gefrustreerd was en dacht dat ik nooit meer zonder stoornis kon leven. Ik had toch niets misdaan, er niet voor gekozen en deed er toch alles aan om er bovenop te komen? Waarom bleef het dan voor zo’n lange tijd onderdeel uitmaken van mijn leven?
Het antwoord op deze vraag heb ik nog steeds niet en al had ik het wel, zou het mij verder helpen? Ik zou dan alleen maar de schuld bij mezelf neer gaan leggen en blijven hangen in een leven met eetstoornis. Ik wist dat ik vooruit moest blijven kijken en vast moest blijven houden aan mijn einddoel; een leven zonder eetstoornis.
Al mijn gehele leven heb ik een haat, liefde verhouding gehad met eten. In het begin van mijn pubertijd had ik overgewicht. In eerste instantie deed dat mij niets, maar toen ik ging afvallen door een gezonder, gevarieerd voedingspatroon ging er een wereld voor mij open. Ik merkte dat ik meer energie kreeg, complimenten ontving over me uiterlijk en ook jongens zagen me staan. Het afvallen was goed en ook gezond voor me en ik merkte dat ik een gelukkiger persoon werd. Lange tijd was ik stabiel op gewicht, alleen was er rond mijn 18e geen rem meer. Met bepaalde privé-omstandigheden kon ik niet goed mee omgaan en (niet) eten werd steeds meer mijn ding, mijn controle. Ik cijferde mezelf weg en probeerde mijn eigen wereld zo perfect mogelijk te houden. Als dat naar mijn maatstaven in orde was, dan kwam de rest ook wel goed. De weegschaal werd mijn beste vriend en ik kreeg er voldoening van als ik weer een dag was doorgekomen met zo min mogelijk eten. Ik legde de lat voor mezelf steeds hoger, waardoor ik steeds meer afviel en geen energie meer had. Mijn ouders hielden me nauwlettend in de gaten en er ontstonden discussies, maar ik ontkende dat er iets aan de hand was. Ik zag de ernst niet, want ik was toch verder niet ziek en kon normaal functioneren? Dat klopte, maar ik zag niet dat ik veranderde van een blij, vrolijk meisje naar een somber, energieloos persoon.
Toen ik op kamers ging, ging voor mij de knop om. Ik merkte dat een nieuwe start maken voor mij voelde als een opluchting. Ik ging het avontuur tegemoet, door alles achter me te laten en nieuwe mensen te leren kennen. Daarbij hoorde voor mij ook dat ik me wilde gaan voelen als een normale student die genoot van het leven (o.a. lekker eten en drinken) en daarvoor moest ik de eetstoornis gaan overwinnen. Ik wist alleen niet meer wat normaal eten was. Mijn leven bestond al voor langere tijd uit compenseren en calorieën tellen. Ik kwam terecht bij een diëtist gespecialiseerd in eetstoornissen. Hier ben ik driekwart jaar onder behandeling geweest en het heeft mij geholpen weer een normaal eetpatroon te creëren en op gezond gewicht te komen. Het ging goed met me en merkte dat de eetstoornis naar de achtergrond ging. Maar de eetstoornis bleef sluimeren. Vier jaar na mijn hulp bij de diëtist kreeg ik een terugval. Het lukte mij niet meer om er zelf bovenop te komen, het werd druk in mijn hoofd en het denken en bezig zijn met eten werd haast een dagtaak. Omdat het me zo in mijn dagelijks leven in de weg zat en baalde van de terugval wist ik dat ik het nu goed moest gaan aanpakken. Opnieuw kwam ik bij een diëtist en ben ik tegelijk onder behandeling gegaan van een psychotherapeut. Deze combinatie zorgde er voor mij voor dat ik niet alleen werkte aan goed en voldoende eten, maar ook mijn onderliggende problemen werden aangepakt
De weg naar herstel lijkt net als deze bergen, het gaat op en neer. (Bron: Unsplash.com)
De psychotherapeut heeft me aan het denken gezet over mijn verleden en heeft me inzicht gegeven in mij als persoon. Dit vond ik zelf erg confronterend, maar het was nodig om verder te kunnen komen. Ik ben een perfectionist, een pleaser en offer mezelf vaak op voor anderen waardoor ik niet geleerd heb om voor mezelf te zorgen of van mezelf te houden. De eetstoornis was mijn uitval basis om met moeilijke situaties of tegenslagen om te kunnen gaan. Ik heb geleerd hoe ik zulke situaties in de toekomst aanpak en niet gelijk de eetstoornis aangrijp om controle te houden. Daarnaast heb ik geleerd om lief te zijn voor mezelf en dat ik de regie heb over mijn leven en niet de eetstoornis. Het was een traject met ups- en downs, maar ik hield me vast aan de afspraak dat ik met mezelf gemaakt. Ik zou herstellen van de eetstoornis. En na diepe dalen weet ik, nu ik aan de top sta, dat het mogelijk is. Ik heb rust in me hoofd en weet dat het leven mooier en leuker is zonder eetstoornis.
De eetstoornis is me overkomen en waarom weet ik niet. Wel weet ik dat, ondanks een traject van 8 jaar, de eetstoornis ervoor heeft gezorgd dat ik mezelf uiteindelijk heb leren kennen en nu weet wat ik belangrijk vind in het leven. Daarnaast weet ik dat ik genoeg kracht en moed heb om zulke grote gebeurtenissen in mijn leven te doorstaan en te overwinnen.
Het worstelen met een eetstoornis is zwaar, maar ik weet dat het lukt om te herstellen. Graag wil ik een inspiratiebron zijn voor anderen en daarom zet ik mij in als vrijwilliger voor ISA-power.
Debby
En plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt.
Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. In de regio Breda, Utrecht, Zwolle en Limburg zijn we op zoek naar nieuwe coaches. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power.
