Geschreven door Maud
Vrijwilliger bij ISA Power
Hallo, ik ben Maud. Één van de 7 miljard mensen op deze aarde, één van de 8 miljoen vrouwen in Nederland. Net als al deze andere mensen heb ik 1 missie in mijn leven: uitvogelen wie ik eigenlijk ben, wat ik nodig heb om gelukkig te zijn, en hoe ik dit kan bereiken.. Deze zoektocht heeft me tot nu toe een heel aantal mooie momenten maar zonder twijfel ook een hoop pijn en ellende opgeleverd. De grootste pijn die ik mezelf (hard zoekend) heb bezorgd is mijn eetstoornis. Gedurende zo'n vier jaar ben ik ontzettend creatief bezig geweest met het verstoppen van boterhammen, het doen alsof ik nét een hele maaltijd met mayonaise, slagroom én chocolade op had, en heb ik uren besteed aan het zoeken naar en zachte zitplek, om mijn houterige kont en hoekige rug wat ellende te besparen. Dit allemaal omdat ik dacht dat mooi en dun zijn mij gelukkig zou maken. Één ding heb ik ontdekt, en dat is dat wij mensen sociale dieren zijn en dus een oerbehoefte hebben aan liefde en erkenning van anderen.
Het gevoel van eenzaamheid doet ontzettend veel pijn en daarom doen we er alles aan om gewaardeerd te worden en bij de kudde te horen. Ik ben in Nederland, (in de westerse maatschappij dus) opgegroeid en ik heb altijd begrepen dat als je mooi en slank bent, carrière maakt, sociaal bent, mooie spullen hebt, uitblinkt in iets en een zo hoog mogelijk aanzien hebt, je waardering krijgt van anderen, en je dus liefde en erkenning krijgt van de mensen om je heen. Niet heel gek dus dat ik wilde afvallen, dat ik hoge cijfers wilde halen, dat ik wilde uitblinken op mijn werk, dat ik elk weekend het liefst 3 leuke dingen wilde doen en alles perfect onder controle wilde hebben. Ik was gewoon opzoek naar liefde en erkenning. Vooral als ik al die anderen zag op Instagram en Facebook, die stuk voor stuk hun mooiste foto's en leukste momenten deelden en 4939 likes kregen, leek het alsof ik niets waard was. Nog harder mijn best doen dus. En vooral in afvallen. Want daar blonk ik in uit.
Ik was een ster in het negeren van mijn lichaamssignalen, en ik was sterk, zodat ik alle pijn en honger kon weerstaan. Het was verslavend, ik kon me totaal richten op eten en me laten verdoven door het hongergevoel, zodat ik de pijn van niet goed genoeg zijn en dus niet genoeg liefde krijgen, niet meer hoefde te voelen. Eigenlijk voelde ik geen enkele emotie meer én ik had mijn leven onder controle. Dacht ik. Maar zelfs toen ik zo dun als een soepstengel was, kreeg ik niet het geluksgevoel waar ik zo hard naar op zoek was. In tegendeel. Ik voelde me leeg, verdrietig, ik leefde met een geheim, schaamte en zonderde me af van alle lieve mensen. Ik voelde me eenzamer dan ooit tevoren, maar ik schaamde me voor mij gevoelens. Ik was altijd de vrolijke, grappige en energieke Maud geweest. Ik wilde niet dat mensen mijn pijn zagen, maar van de vrolijkheid was niet veel meer over. Ik had nog minder energie dan een zak aardappelen en lichaamsfuncties begonnen langzaam uit te vallen.
Shit... help.. waar ben ik nu terecht gekomen.. hoe ben ik hier beland en hoe kom ik hier uit! Mijn eetstoornis was alles in mijn leven, hoe kon ik dit nou los laten?! Ik was bang. Heel bang. Om me over te geven, de controle los te laten, om te voelen, te falen, alleen komen te staan (mijn eetstoornis was ook mijn vriendin en troost geweest), om niets meer te hebben waar ik in uitblonk. Ik was bang voor mezelf, bang om terug te vallen, bang voor teleurstelling en bang om dik te worden. Maar ik wilde zo niet meer leven. Ik had hulp nodig, heel hard. Mijn eetstoornis was een gevaar voor mijn gezondheid en ik kon het niet alleen. Een aantal psychologen, therapeuten en lieve mensen hebben me geprobeerd te helpen, en ze hebben me zeker laten inzien dat ik ervan af wilde. Een lang proces volgde, maar echt veel resultaat werd er niet geboekt.
Mijn angst was te groot en ik voelde me onbegrepen. Totdat ik bij ISApower terecht kwam. Isabelle en mijn coach hebben me bijgebracht wat ik nodig had. Ik moest eindelijk eens eerlijk zijn tegen mezelf. Mijn pijn onder ogen zien, mijn verdriet vóelen in plaats van wegstoppen, me kwetsbaar opstellen en mensen om mij heen vertellen hoe ik me nu écht voel. Inzien dat ik een bitch ben voor mezelf (en soms tegen anderen) en geen respect heb voor mijn lichaam dat goed en gezond is, geen respect voor mijn leven en alle mooie dingen en mensen om me heen die ik zomaar voor niks heb gekregen. Nagaan wat ik nu eigenlijk leuk vind en wat mijn dromen zijn, mijn angsten erkennen en vechten om ze te verslaan, grote stappen zetten, de controle loslaten en risico's nemen. Inzien wat nu écht de waarheid is en dat mijn eetstoornis niet mijn vriendin maar mijn vijand is, niet mijn controle maar juist iets dat ik niet kan controleren, iets dat me eenzaam, verdrietig en boos maakt, iets wat al mijn vreugde en energie opslokt en me in een zak aardappelen verandert. Ik moest het negatieve loslaten en me focussen op de ontelbare mooie dingen op deze wereld en in mijn leven.
Ik ben een mooi mens met kwaliteiten én gebreken, net zoals alle andere 7 miljard op deze wereld. ISA Power heeft me geholpen te herstellen, ik heb een prachtige reis van 9 maanden mogen maken, ik heb geweldige mensen ontmoet en ik mag er zijn. Het leven is leuk, het is een uitdaging, een spel.. en ik ben zo dankbaar voor alles wat ik heb en kan doen. Ik ben gezond, ik ben vrij, alle mogelijkheden liggen voor me open en ik krijg zoveel liefde van de mensen om me heen. Ik sta open voor nieuwe dingen en vecht voor het goede. Ik groei, ik geniet, ik ben dankbaar, ik geef mijn liefde aan mensen, aan de wereld én aan mezelf. Óók als het even niet lukt bij mezelf, of de anderen of de wereld. Ik ben zuinig op mijn energie en spendeer het vooral aan dingen en mensen die mij ook energie geven en me inspireren. Ik heb veel ideeën en plannen, ik voel me levend, maar niets moet en ik leef in het nu. Ik heb geen verwachtingen, alles dat komt is voor mij een cadeautje. Ik ben niet perfect, mijn leven is niet perfect, ik ben soms onzeker en bang om gekwetst te worden, maar ik leef, ik ben tevreden en heb het gevoel dat mijn zoektocht naar geluk langzaam begint te stranden. Ik moet nog heel veel leren en ik ben ervan overtuigd dat de grootste lessen me nog staan te wachten, maar samen met deze lessen ook heel veel moois.
Mijn grootste wens is uitgekomen; ik heb mijn eetstoornis verslagen, gedag gezegd, een stomp gegeven, maar ook bedankt. Ik ben blij om te zijn wie ik ben en mijn eetstoornis heeft daar alles aan bijgedragen. Voor mij staat geluk gelijk aan liefde, dankbaarheid en tevredenheid. Hoe ik dit verzamel? 'Gewoon' door liefde te geven aan anderen, aan de wereld en aan mezelf en mijn hart. Doe ik dit, dan stroomt de energie binnen. Het krijgen van geluk door streven naar perfectie, aanzien, prestatie, geld en aandacht is wat mij betreft een illusie en jaagt alles wat je echt nodig hebt juist heel ver weg. Mijn eetstoornis was een les; geluk zit in mezelf, ik volg mijn hart. Ik maak fouten, voel de pijn en leer hiervan. Niemand en niets anders dan ikzelf is verantwoordelijk voor hoe ik mij voel en het leven is een verrassing. Als ‘anorexiapatiënt’ kreeg ik veel aandacht van lieve mensen. Maar deze aandacht bestond uit zorgen, angst en verdriet van anderen. Keer het om, wees een bloem, stop niet met bloeien als iemand even niet kijkt en stop niet met bloeien als je even geen compliment krijgt. Bloei voor jezelf en voel hoe al het moois razendsnel op je afkomt.
Het herstel van mijn eetstoornis leek voor mij uitzichtloos. Als de Himalaya beklimmen op m’n blote voeten en dan weer terug. Het was een harde weg. Ik heb regelmatig een terugval gehad (1 pijnlijke meter omhoog en dan weer 3 heel hard omlaag). Soms raakte ik uitgeput. Ik kwam in een wolk en zag geen uitweg meer. Ik raakte in paniek of ik raakte verdoofd en wilde even helemaal niets meer. Maar met de hulp van anderen kreeg ik mezelf toch weer bij elkaar geraapt en bleef ik vechten. Ik weet dat het mogelijk is, en dat iedereen diep van binnen deze kracht bezit. Daarom zit ik me nu in als vrijwilliger voor ISA Power en wil ik anderen helpen die aan het vechten zijn en het allemaal even niet meer zien zitten.
En plan een intake gesprek om te ontdekken wat ISA Power voor jou kan beteken. Wat in ieder geval belangrijk is om te weten is dat geen enkel traject bij ISA Power hetzelfde is. Wij maken altijd maatpakjes, omdat we geloven dat jij uniek bent en unieke behoeftes hebt.
Of misschien wil jij inzetten als coach of vrijwilliger voor ISA Power? ISA Power is altijd op zoek naar ervaren coaches met levenservaring. In de regio Breda, Apeldoorn, Utrecht, Zwolle en Limburg zijn we op zoek naar nieuwe coaches. Lees meer over de functie als coach bij ISA Power.
