Verhaal geschreven door Kim Nicodem - Coach ISA Power team
In control!
Tijdens mijn eetstoornis was controle mijn grootste vriend. Als ik controle had, voelde ik me veilig en rustig. Uren, dagen, weken en maanden was ik er zoet mee om maar alles zoveel mogelijk onder controle te krijgen. Dat mijn leven inmiddels een gevangenis aan het worden was zag ik niet eens, want ik had het veel te druk met alles onder controle te houden.
Bye bye eetstoornis!
Maar dan is er dan toch dat moment, waarop je wakker wordt en beseft dit kan zo niet langer. Ik besloot voor eens en voor altijd afscheid te nemen van mijn eetstoornis. Ik was er helemaal klaar mee. Bye, bye eetstoornis!! Zo simpel was het zeker niet, maar ik besloot wel de strijd aan te gaan. Een strijd van letterlijk heel veel vallen en opstaan.
Moeten van mijn eetstoornis
De controle bleek de kern van mijn probleem. Net als met het ontstaan van de eetstoornis, werd controle met het afscheid nemen van de eetstoornis, ook mijn grootste vriend. Als een echte perfectionist betaamd wilde ik het afscheid nemen van mijn eetstoornis compleet goed doen. Maar wat is dat eigenlijk goed genezen van je eetstoornis. Ben je genezen als je eet? Of ben je genezen als je geen gedachtes meer over eten hebt. Ik besloot in ieder geval het eten volledig te doen zoals het moest. Want MOETEN dat kon ik wel. Als anorexiapatiënt wist ik een ding, moeten dat kon ik als de beste. Dus er MOEST gegeten worden WAT er op mijn eetlijst stond, WANNEER het op mijn eetlijst stond, WAAR het op mijn eetlijst stond, met WIE het op mijn eetlijst stond etcetera.
Genezen van een eetstoornis?
Oh wat was mijn omgeving blij. Ik at weer, ging er weer steeds beter uit zien. De kilo’s kwamen er langzaam maar zeker aan. Maar was ik genezen? Nee zeker niet. Ik besefte op een morgen dat mijn nieuwe eetregime eigenlijk net zo dwangmatig en gecontroleerd was, met het enige verschil dat ik nu deed wat andere mensen voor mij verzonnen hadden in plaats van dat ik me aan mijn eigen geschreven regels hield. Was dit hoe ik de rest van mijn leven verder wilde? Eten volgens een lijstje, continu bezig zijn met waar, wat en wanneer? Of wilde ik vrij zijn? Ik koos het laatste!
Nutteloos door mijn eetstoornis
Al maanden voelde ik me ontzettend nutteloos. Mijn eetstoornis had mij knock out geslagen met als gevolg dat ik mij alleen nog bevond in de wereld van de eetstoornis. Het was dus eigenlijk helemaal niet gek dat mijn nieuwe levensstijl net zo dwangmatig werd als de oude. Ik had tenslotte ook niet anders om mij op te focussen. Een ding was duidelijk ik had een doel nodig zodat ik het beter worden niet meer vooral voor anderen deed maar juist voor mijzelf.
Mijn eetstoornis was streberig
Ook deze zoektocht begon ik misschien iets te fanatiek. Ik voelde me zo nutteloos dat ik meteen vond dat ik weer aan het werk moest en zocht als een gek naar een nieuwe baan die bij me past. Al weer een extern doel en niet een doel omdat daar mijn hart lag, maar vooral omdat het, je raadt het al, MOEST. Een hoop frustratie was het gevolg, want ook dit deed ik weer voor de buitenwereld en niet voor mezelf.
Mijn cadeau; loslaten
Als beloning voor mijn harde werk, mocht ik mee naar een klimcursus. Als iets het tegenovergestelde van in controle zijn is het wel klimmen. Jij hangt aan een touw, een ander die je zekert en als de klap op de vuurpijl krijg je ook nog eens valtraining, waarbij je jezelf vrijwillig twee meter naar beneden laat vallen. Niet echt een hobby die je verwacht voor iemand met een eetstoornis, toch? Gek genoeg, bleek ik het leuk te vinden! Voor het eerst in tijden had ik weer eens echt plezier. Ik steeg letterlijk weer eens boven mijzelf uit. Ik werd uitgedaagd, met mijn angsten geconfronteerd. Maar wat mij het meeste duidelijk werd is zoals Isabelle zo mooi zegt: Je bezit een kracht die sterker is dan je grootste angst.
Krachtvoer
Vanaf dat moment werd eten geen MOETEN meer, maar werd het de brandstof om mijn motor draaiende te houden. De motor om te zorgen dat ik de dingen kan doen die ik leuk vind. Klimmen heeft mij mentaal sterker gemaakt, waardoor ik zie dat ik geen controle meer nodig heb, omdat ik weet dat er maar een controle is die er bestaat en dat is die, die jou volledig overneemt.
Stijg boven jezelf uit!
Dit is geen blog om jullie allemaal te overtuigen om te gaan klimmen, maar wel een om je te overtuigen om al dat moeten eens los te laten. Ga op zoek naar dingen die je echt leuk vindt, dingen waar jij je bed voor uit komt met een lach of misschien zelfs een dansje. Je zult ontdekken dat je zoveel sterker en krachtiger bent dan je ooit had gedacht.
Stel doelen in de dingen die je gaat ondernemen zodat je altijd weet waar je het voor doet. En al die dingen die nu eenmaal moeten zoals studie en werk, komen dan vanzelf ook, want als jij doet wat je leuk vindt en waar je hart ligt, komen er mooie dingen op je pad.
Wil jij ook nieuwe doelen stellen en heb je daar hulp bij nodig?
