Door: Tanne Fier
Twee speltvolkoren notenbroden alstublieft. Verkoopt u ook suikervrije cakejes? Ik ben veganist. Waar ligt de glutenvrije tortellini? Van koemelk krijg ik pukkels. Of ik al een kip heb geadopteerd? Ik eet enkel biologisch rundvlees uit eigen streek. Wie gaat er vanavond mee bootcampen in het park?
Gezondheidsrage
Er spoelt een heuse gezondheidsgolf over Nederland. Twintig jaar geleden ontbeten en lunchten we nog gewoon met casinobrood en een glas melk. ’s Avonds stonden er gekookte aardappelen, spaghetti bolognese of speklappen met een dikke vetrand uit Grootmoeders Grote Kookboek op het menu. Een liga of een busje Pringles als tussendoortje? Niks mis mee. En sporten moest vooral leuk zijn. Tegenwoordig zitten we massaal aan de bietensmoothies. De quinoaburgers zijn niet aan te slepen en we zijn verzot op boekweitpannenkoeken. Last van een knorrende maag? Een handje gojibessen biedt uitkomst. Volgens foodblogster Culinetje moeten we zus eten, volgens diëtiste Miss Foodie moeten we zo eten. Tijdens feestjes wordt er gekletst over squats, crunches en het aantal calorieën in een bitterbal. Eten buiten de deur? Leuk, maar dan wel bij Eterij Puur of Brasserie ’t Slaatje, ‘natuurlijk’.
Fotografie: Gardie, unsplash.com
Wat is nou écht gezond?
Zucht. Het huidige gezondheidsstreven maakt het herstel van een eetstoornis er niet gemakkelijker op. Want wat is nou écht gezond? Tot voor kort zocht ik mijn heil in steeds een andere voedingshype. Ingegeven door wat ik las en hoorde over ‘slechte’ voeding maakte ik mezelf van alles wijs: van yoghurt kreeg ik buikpijn, van koolhydraten werd ik dik, van vlees kreeg ik puistjes en ga zo maar door. Zo belandden gluten, lactose, suiker, zout en vet op mijn zwarte lijst. Oftewel controle alom. Terwijl controle nou net datgene was wat ik moest loslaten om mijn anorexia te verdrijven. Toen ik eenmaal doorkreeg dat het eten van enkel rauwe wortels me zowel mentaal als fysiek niet gezonder ging maken, heb ik mezelf toegesproken. Doe ‘ns even normaal. Eten doe je niet met je hoofd, maar op gevoel! Begrepen?
Durf jij te luisteren naar je lichaam?
Begrepen. Maar eten op gevoel, hoe moest dat ook alweer? Als kind at ik wanneer ik mijn buik voelde rommelen of als ik simpelweg zin had in iets lekkers. Ik onthield mezelf niets en koos voor het allerlekkerste. Van het woord calorie had ik nog nooit gehoord. Kortom, ik luisterde naar mijn lichaam. Anorexia doet je gevoel en emoties echter stukje bij beetje in de ban. Plots wist ik niet meer wanneer ik honger had, wanneer ik vol zat en wat ik écht lekker vond. Had ik zélf zin in een kilo broccoli of was het mijn anorexia die hiernaar smachtte? Vond ik een hamburger werkelijk zo smerig of hield mijn anorexia niet van vet vlees?
Hét ultieme voedingspatroon bestaat niet
Het herstellen van het contact met je lichaam is geen sinecure. Ik adem, bewonder, ruik, proef, vecht, eet en sport. Opnieuw en opnieuw, want de gestadige jager wint. Ik begin de vruchten ervan te plukken, want dat broodje hamburger vorige week, met cheddar en een klodder mayonaise, smaakte hemels. ‘Gezond’ is een relatief begrip en hét ultieme voedingspatroon bestaat niet. Laten we woorden als caloriebom, dikmaker en broodbuik alsjeblieft uit ons vocabulaire verbannen. Wat ik met Pasen eet? Eén ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een paasei! En mijn voorraad wortels voer ik aan de paashaas.
