esther

Vrijwilliger bij ISA Power
Regio Utrecht

Hi, mijn naam is Esther en ik ben 24 jaar. Je kan mij op heel veel plekken tegenkomen, want ik ben mega slecht in thuis chillen (workin’ on it tho;)) en zoek vaak naar allerlei activiteiten, maar je zult me het meest tegenkomen in Utrecht. Hier woon, werk, sport en leef ik.

Toen ik een jaar of 21 was leek het me een goed idee om wat af te vallen (spoiler alert: bleek achteraf een minder goed idee, haha). Ik wilde niet afvallen omdat het nodig was, maar we kennen het allemaal: je voelt je wél alsof je lichaam niet goed genoeg is. En dat gevoel had ik eigenlijk al mijn hele leven. Ik dacht altijd dat ik niet kon afvallen, maar tot mijn verbazing lukte dit wel. En dat kwam gepaard met de angst om weer aan te komen op het moment dat ik zou stoppen met afvallen. Een periode van veel te weinig eten en overmatig (obsessief) sporten volgde. En al die tijd wist ik wel diep vanbinnen: dit is niet oké. Maar ik was niet in staat het probleem onder ogen te komen. En ja, dat was best eenzaam en lastig. Want wat zouden mensen ervan vinden? En wat maakte het eigenlijk uit wat anderen zouden zeggen want ze zouden toch niet begrijpen hoe het nou echt werkt. Toch?

Ik merkte dat ik ondertussen al mijn liefde voor sport begon te verliezen omdat het een verplichting werd en dat ik bang was geworden om te genieten van eten wat ik altijd lekker vond (CHOCOLA, PIZZA, STROOPWAFELS en noem maar op). En dat voelde voor mij echt als een groot verlies: ik houd van sporten EN ik houd van eten. Ik besloot dus toch open kaart te spelen bij mijn ouders en beste vriendin. Vanaf toen ging het snel, belandde ik bij een fijne therapeut en werd ik groter dan het gestoorde eetgedrag. Hoe? Voor mij was het vooral praten en gehoord worden. Praten hielp me inzicht te krijgen in wat er nou echt aan de hand was. Want eerlijk, het is meer dan alleen eten. Voor mij speelde er een stukje dwang aan controle een grote rol en dat was achteraf op meerdere vlakken in mijn leven ook aanwezig. Door hier inzicht in te krijgen, was ik in staat dit te veranderen. 

Nu, ruim 2 jaar later, durf ik te zeggen dat ik volledig ben hersteld. Ik voel me fit, sterk, tevreden met mezelf en mijn leven, maar bovenal vrijer dan ik ooit ben geweest! En als ik zin heb ik chocola, dan eet ik dat! En als ik geen zin heb om te sporten, dan doe ik het lekker niet!

Er is een reden dat je niet alleen op de wereld bent, en dat is dat je elkaar simpelweg nodig hebt. En het feit dat je dit nu leest, betekent dat je ook jij dit weet:) Dus als je even wilt ventileren, wilt huilen, wilt schreeuwen, wilt lachen of een beetje behoefte hebt aan zelfspot: let me know, “we listen, don’t judge”. 

Liefs Es