Een artikel voor ouders, naasten, broers en zussen en andere betrokkenen.
Het feit dat je dit leest en betekent dat je iemand wilt helpen waar je veel om geeft. Als je een kind hebt met een eetstoornis, of samenwoont of getrouwd bent met iemand met een eetstoornis is de eetstoornis niet meer het probleem van één iemand, maar van twee mensen, omdat het jou net zo aan het hart gaat en het zwaar is te zien hoe je geliefde hieronder lijdt.
Het (eet)gedrag beïnvloedt ook jouw gemoedstoestand. Machteloosheid, schuld, schaamte, boosheid, hopeloosheid, uitzichtloosheid en uitputting zijn allemaal dingen waar veel ouders en andere mensen in de omgeving mee te kampen krijgen!
Mensen met eetstoornissen hebben obsessieve gedachten over wel én niet eten. Dit gaat gepaard met een overheersende angst om dik te worden of dik te blijven. Dit is niet alleen voor jouw geliefde maar ook voor jou behoorlijk frustrerend.
Wees voorzichtig in het geven van tips, suggesties of complimenten. Mensen met een eetstoornis zijn zeer gevoelig en bang voor afwijzing, bang om uitgelachen te worden of in de steek gelaten te worden. Bovenal voelen zij zich vaak onbegrepen, ze trekken zich terug en worden steeds introverter. Het kan dan ook zijn dat ze een tikkeltje egoïstisch worden. Het lijkt wel alsof ze jou (on)bewust afstoten, uittesten of manipuleren, uit de angst om verlaten te worden.
Blijf steunen, oordeel niet en vergeet niet aan jezelf te denken. Bewaak je eigen grenzen en verlies deze niet uit het oog. Ga eens samen zitten en vraag eens hoe het écht met hem/haar gaat, en laat ook zien wat dit alles met jou doet. Probeer het probleem niet op te lossen, maar stel de juiste vragen.
"De kwaliteit van jouw vragen, bepaald het kwaliteit van het antwoord." - Isabelle Plasmeijer
Hoe moeilijk het allemaal ook is. Onthoud één ding; je bent niet schuldig of verantwoordelijk voor de situatie. Veel ouders voelen zich enorm schuldig, machteloos en verruilen hun rol als ouder voor therapeut of hulpverlener. Heb vertrouwen dat de antwoorden in jouw kind (of partner...) zitten. De antwoorden en oplossingen moeten van binnenuit komen, niet van buitenaf.
Goede hulpverlening is uiteraard essentieel en jouw hulp is ongekend belangrijk. Maar onthoud, hoe graag je jouw kind ook wilt helpen, hij/zij zal zelf de stappen moeten nemen om beter te worden.
Jouw geliefde heeft last van ongewenste opdringende gedachten, neigingen, impulsen en herhaaldelijke rituelen die het dagelijkse leven verstoren. Angst, controle, de belemmering in het functioneren en stress als symptomen komen regelmatig in alle heftigheid naar voren.
Het is daarom belangrijk de belemmerende overtuigingen en gedachten die zo moeilijk los te laten zijn, te onderzoeken, zodat deze kunnen worden vervangen door positieve gedachten.
Zoek voor jezelf ook steun!
Mensen met dwanghandelingen en/of gedachten komen sneller in een sociaal isolement terecht, omdat ze minder sociale dingen durven ondernemen. Raak zelf niet in een sociaal isolement, maar zorg ervoor dat jijzelf jouw verhaal wel kwijt kan bij familie, vrienden of andere mensen in jouw omgeving. Zoek zelf steun als het je te veel wordt. Tegenwoordig is er ook voor naasten van iemand met een stoornis ondersteuning in de vorm van praatgroepen voor ouders. Kijk dan ook eens naar www.leontienhuis.nl of www.weet.info of plan een gesprek in met een van de coaches van ISA Power. Voor een coach gesprek voor jezelf kijk hier.
